Zonder voetbalverstand geen drama (28 maart 2011)
Nooit eerder was het niveauverschil tussen het eredivisievoetbal en het voetbal van het Nederlands elftal zo duidelijk zichtbaar als vrijdagavond. In de op weinig voetbalverstand gebaseerde taal van Hans Kraay junior werden de ploeterende Hongaren met razendsnel tikkie-takkievoetbal van het kastje naar de muur gestuurd. Barcelona-waardig, werd het Nederlandse spel genoemd door kenners. En dat ondanks een imposant lijstje afhakers wegens blessures.
Balázs Dzsudzsák, toch de beste speler van de eredivisie, kwam in het stuk niet voor. Ja, hij liep Gregory van der Wiel een paar keer voorbij, maar dat is ook een eredivisievoetballer. En het leverde Dzsudzsák bij gebrek aan steun van zijn medespelers geen enkel rendement op, terwijl Van der Wiel zich juist als onderdeel van het sterke team ook individueel nog kon onderscheiden. Dat zie je hem in Ajax-shirt niet doen, en al helemaal niet tegen ploegen als FC Utrecht en ADO die met Hongaars fanatisme dwars door het vertraagde breedtegetik van Ajax heen denderen op de momenten dat ze een doelpunt nodig hebben. Het getuigt slechts van een kolossaal minderwaardigheidscomplex dat spelers en supporters van ADO na een overwinning op Ajax zo uit hun dak gaan dat ze op de bar klimmen om luidkeels alle plaatselijke hits ten gehore te brengen. Ze hebben niet alleen geen benul van wat ze eigenlijk zingen, maar snappen ook nog steeds niet dat ze zo’n wedstrijd negen van de tien keer horen te winnen.
De conclusie voor Van der Wiel moet zijn dat hij zo snel mogelijk uit Nederland weg moet. Als je het niveau van het Nederlands elftal aan kan, stomp je van een verblijf in de eredivisie alleen maar af. Daar sta je boven, met als gevolg dat je uit laksheid juist slechter gaat presteren. Zie ook Demi de Zeeuw. Je kunt er ook op wachten bij spelers als Pieters, Brama en Strootman. Alleen keepers hebben iets te zoeken bij de zogenaamde topclubs in de eredivisie. Die kunnen hun hart ophalen aan het geklungel voor hun neus.
Gelukkig maar dat Johan Cruijff zich het lot van Ajax, en daarmee indirect van de eredivisie als geheel, zo aantrekt. Hij wil tot het uiterste gaan om ook Ajax weer Barcelona-waardig te laten voetballen en mobiliseert daartoe al het Amsterdamse voetbalverstand. Als een soort Zuid-Europese clubvoorzitter in spe presenteerde hij zijn twee nieuwste troeven: Dennis Bergkamp en Wim Jonk, beiden nog net niet met een clubsjaaltje om hun nek. Met deze twee giganten, bruisend van energie en voetbalintelligentie, op de posities van assistent-trainer en jeugdcoördinator gaat hij de club weer tot grote hoogten opstuwen, of die directieleden, zonder enige sjoege van het spelletje, dat nou willen of niet. Cruijff laat zich niet meer stoppen, want anders blíjft Ajax drama.
Het is in meerdere opzichten een hele verbetering, dat moet gezegd. Cruijff loopt niet bij het eerste zuchtje tegenwind weer weg en hij schuift tenminste niet opnieuw Dick Schoenaker en Peter Boeve naar voren als vertegenwoordigers van de mensen met voetbalverstand. Maar om nou voor Dennis en Wim iemand als Danny Blind de laan uit te sturen, schreeuwt om uitleg. Was Danny niet ooit door Cruijff zelf naar Ajax gehaald als rechtsback met een enorme voetbalintelligentie, die later centraal in de verdediging tot volle wasdom kwam? Bezorgde Danny Ajax met een superieure penalty niet persoonlijk de wereldbeker? De directie van Ajax mag drama zijn, zoals Cruijff het uitdrukt, maar dat kan hij volgens zijn eigen theorie van Blind toch niet beweren.
Frappant is dat Blind het ook al aan de stok had met de vorige Ajax-trainer, Martin Jol, maar dat hij door Frank de Boer juist gevraagd is om aan te blijven als assistent. En de visie van Jol vond Cruijff een drama, maar het voetbalverstand van De Boer staat voor hem toch buiten kijf. Helemaal zuiver lijkt de logica van Cruijff me toch niet, wat me niet erg geruststelt over het resultaat van zijn bemoeienis met het Nederlandse voetbal in het algemeen en Ajax in het bijzonder.
Zonder enig voetbalverstand voorspel ik daarom dat ook Bergkamp en Jonk nooit meer zullen zorgen voor Barcelona-waardig voetbal in de eredivisie. Maar dat is geen drama zolang onze talenten bijtijds naar het buitenland verkassen. Leren ze daar het tikkie-takkievoetbal wel dat het Nederlands elftal nodig heeft.
Balázs Dzsudzsák, toch de beste speler van de eredivisie, kwam in het stuk niet voor. Ja, hij liep Gregory van der Wiel een paar keer voorbij, maar dat is ook een eredivisievoetballer. En het leverde Dzsudzsák bij gebrek aan steun van zijn medespelers geen enkel rendement op, terwijl Van der Wiel zich juist als onderdeel van het sterke team ook individueel nog kon onderscheiden. Dat zie je hem in Ajax-shirt niet doen, en al helemaal niet tegen ploegen als FC Utrecht en ADO die met Hongaars fanatisme dwars door het vertraagde breedtegetik van Ajax heen denderen op de momenten dat ze een doelpunt nodig hebben. Het getuigt slechts van een kolossaal minderwaardigheidscomplex dat spelers en supporters van ADO na een overwinning op Ajax zo uit hun dak gaan dat ze op de bar klimmen om luidkeels alle plaatselijke hits ten gehore te brengen. Ze hebben niet alleen geen benul van wat ze eigenlijk zingen, maar snappen ook nog steeds niet dat ze zo’n wedstrijd negen van de tien keer horen te winnen.
De conclusie voor Van der Wiel moet zijn dat hij zo snel mogelijk uit Nederland weg moet. Als je het niveau van het Nederlands elftal aan kan, stomp je van een verblijf in de eredivisie alleen maar af. Daar sta je boven, met als gevolg dat je uit laksheid juist slechter gaat presteren. Zie ook Demi de Zeeuw. Je kunt er ook op wachten bij spelers als Pieters, Brama en Strootman. Alleen keepers hebben iets te zoeken bij de zogenaamde topclubs in de eredivisie. Die kunnen hun hart ophalen aan het geklungel voor hun neus.
Gelukkig maar dat Johan Cruijff zich het lot van Ajax, en daarmee indirect van de eredivisie als geheel, zo aantrekt. Hij wil tot het uiterste gaan om ook Ajax weer Barcelona-waardig te laten voetballen en mobiliseert daartoe al het Amsterdamse voetbalverstand. Als een soort Zuid-Europese clubvoorzitter in spe presenteerde hij zijn twee nieuwste troeven: Dennis Bergkamp en Wim Jonk, beiden nog net niet met een clubsjaaltje om hun nek. Met deze twee giganten, bruisend van energie en voetbalintelligentie, op de posities van assistent-trainer en jeugdcoördinator gaat hij de club weer tot grote hoogten opstuwen, of die directieleden, zonder enige sjoege van het spelletje, dat nou willen of niet. Cruijff laat zich niet meer stoppen, want anders blíjft Ajax drama.
Het is in meerdere opzichten een hele verbetering, dat moet gezegd. Cruijff loopt niet bij het eerste zuchtje tegenwind weer weg en hij schuift tenminste niet opnieuw Dick Schoenaker en Peter Boeve naar voren als vertegenwoordigers van de mensen met voetbalverstand. Maar om nou voor Dennis en Wim iemand als Danny Blind de laan uit te sturen, schreeuwt om uitleg. Was Danny niet ooit door Cruijff zelf naar Ajax gehaald als rechtsback met een enorme voetbalintelligentie, die later centraal in de verdediging tot volle wasdom kwam? Bezorgde Danny Ajax met een superieure penalty niet persoonlijk de wereldbeker? De directie van Ajax mag drama zijn, zoals Cruijff het uitdrukt, maar dat kan hij volgens zijn eigen theorie van Blind toch niet beweren.
Frappant is dat Blind het ook al aan de stok had met de vorige Ajax-trainer, Martin Jol, maar dat hij door Frank de Boer juist gevraagd is om aan te blijven als assistent. En de visie van Jol vond Cruijff een drama, maar het voetbalverstand van De Boer staat voor hem toch buiten kijf. Helemaal zuiver lijkt de logica van Cruijff me toch niet, wat me niet erg geruststelt over het resultaat van zijn bemoeienis met het Nederlandse voetbal in het algemeen en Ajax in het bijzonder.
Zonder enig voetbalverstand voorspel ik daarom dat ook Bergkamp en Jonk nooit meer zullen zorgen voor Barcelona-waardig voetbal in de eredivisie. Maar dat is geen drama zolang onze talenten bijtijds naar het buitenland verkassen. Leren ze daar het tikkie-takkievoetbal wel dat het Nederlands elftal nodig heeft.