Ver onder het nulpunt (21 februari 2011)
Ajax-directeur Rik van den Boog verscheen afgelopen woensdagavond niet bij de arbitragezaak die Ajax tegen de voormalige hoofdscout Hans van der Zee aanspande vanwege diens vermeende ‘gebrekkige communicatie met de technische leiding’. Wel jammer, want Van der Zee lijkt een sterke zaak te hebben na schriftelijke steunbetuigingen van de vorige Ajax-trainers, Van Basten en Jol, toch bij uitstek de technische leiders met wie hij heeft gecommuniceerd. Maar aan de andere kant hebben de supporters zich opgesteld achter de beleidsbepalers van de club, onder wie dus Van den Boog.
Alle ingrediënten waren dus aanwezig voor een vermakelijk robbertje bekvechten voor de arbitragecommissie. Maar helaas, de wedstrijd ging niet door. Van den Boog voelt zich namelijk onheus bejegend naar aanleiding van scheldpartijen en bedreigingen via internet. Maar van wie dan, als de supporters aan zijn kant staan? Van Basten en Jol zouden toch niet…?
Je weet het nooit met dat internet, waar iedereen anoniem zijn zegje kan doen. Met wat tweetjes en blogs krijgen ze in het Midden-Oosten en Noord-Afrika hele mensenmassa’s op de been die in staat zijn regeringen omver te werpen, die diezelfde menigten tientallen jaren in een ijzeren greep hebben gehouden. Dus een directeurtje bashen kan het probleem niet zijn. Net zo min als zo’n directeurtje het moeilijk zal vinden om schijnbaar belastend bewijs aan te dragen tegen een lastige hoofdscout die hij zelf een te hoog salaris heeft gegeven.
In het technische tijdperk is alles mogelijk. Met een simpele dopingcontrole ontdekken we een clenbuterolwaarde van nul komma ‘thero thero thero, thero thero thero, thero thero thero thinco’ milligram in een urinestraal. En misschien vergeet ik nog wel een met Spaanse tongval uitgesproken cero’tje of drie voor de cinco. We gaan zonder enige bedenking in hartje zomer een WK organiseren in de woestijn, in het vertrouwen dat we desnoods de temperatuur in de wijde omtrek van de stadions met een graad of twintig naar beneden kunnen halen. We creëren ijsvloeren met exact de juiste hardheid en temperatuur om wereldrecords op te schaatsen. Maar als puntje bij paaltje komt, spreken we de dopingzondaar net zo makkelijk weer vrij, zouden we dat WK toch het liefst naar de winter verplaatsen en moet je altijd maar weer afwachten of de schaatsers die wereldrecords echt rijden.
Het grootste technische vernuft vinden we in Rusland, waar wedstrijden altíjd doorgaan. Als FC Twente in Moskou moet spelen bij zeventien graden onder nul, wijst de Russische thermometer doodleuk min veertien komma twee aan. Omdat Rusland achtergebleven gebied is? Nee, integendeel. In Rusland staat de techniek nog steeds niet ten dienste van waarheidsvinding, vrije communicatie of vorming van een nieuwe werkelijkheid, maar dienen instrumenten uitsluitend het belang van de eigenaar. Meedenken met het baasje, dat maakt apparatuur pas bruikbaar. Mogen we niet voetballen als het kouder is dan min vijftien? O, dan is het min veertien komma twee. Hè, gelukkig.
En dan kunnen die mensen van Twente wel mekkeren dat hun wijzertjes iets anders aanwijzen, maar die Nederlandse spullen werken niet in Rusland. Die zijn een beetje kou niet gewend en slaan dan meteen maximaal uit. De UEFA-officials begrijpen tenminste dat je het daar aan Russische experts moet overlaten. Anders hadden ze toch zelf wel meetapparatuur meegenomen? Overigens had de scheidsrechter de geruststellingen van de Russen wel erg serieus opgevat: die had niet eens een maillot aan of iets op zijn hoofd. Waarschijnlijk hebben ze die fluit na afloop uit zijn mond moeten branden.
Achteraf maar goed dat het protest van Twente weinig kans had op succes natuurlijk, want de Russische spelers bleken iets minder tegen de omstandigheden opgewassen dan de plaatselijke thermometers. Twente heeft na afloop voor de vorm nog wel een protestbrief naar de UEFA gestuurd, maar het zal ze toch niet gebeuren dat de wedstrijd alsnog ongeldig wordt verklaard omdat er een onverklaarbare afwijking in de gebruikte thermometer wordt ontdekt. Ik denk zelfs dat ze bij Twente stiekem hopen op weer een wedstrijd in Moskou in de volgende ronde, tegen Zenit Sint Petersburg. Is goed bevallen, die kou.
Ondertussen is de stemming van Van den Boog tot ver onder het nulpunt gedaald. Hij zal zijn hoop moeten vestigen op instrumenten met Russisch vernuft wanneer hij door de arbitragecommissie alsnog wordt gehoord. Ik wens hem sterkte.
Alle ingrediënten waren dus aanwezig voor een vermakelijk robbertje bekvechten voor de arbitragecommissie. Maar helaas, de wedstrijd ging niet door. Van den Boog voelt zich namelijk onheus bejegend naar aanleiding van scheldpartijen en bedreigingen via internet. Maar van wie dan, als de supporters aan zijn kant staan? Van Basten en Jol zouden toch niet…?
Je weet het nooit met dat internet, waar iedereen anoniem zijn zegje kan doen. Met wat tweetjes en blogs krijgen ze in het Midden-Oosten en Noord-Afrika hele mensenmassa’s op de been die in staat zijn regeringen omver te werpen, die diezelfde menigten tientallen jaren in een ijzeren greep hebben gehouden. Dus een directeurtje bashen kan het probleem niet zijn. Net zo min als zo’n directeurtje het moeilijk zal vinden om schijnbaar belastend bewijs aan te dragen tegen een lastige hoofdscout die hij zelf een te hoog salaris heeft gegeven.
In het technische tijdperk is alles mogelijk. Met een simpele dopingcontrole ontdekken we een clenbuterolwaarde van nul komma ‘thero thero thero, thero thero thero, thero thero thero thinco’ milligram in een urinestraal. En misschien vergeet ik nog wel een met Spaanse tongval uitgesproken cero’tje of drie voor de cinco. We gaan zonder enige bedenking in hartje zomer een WK organiseren in de woestijn, in het vertrouwen dat we desnoods de temperatuur in de wijde omtrek van de stadions met een graad of twintig naar beneden kunnen halen. We creëren ijsvloeren met exact de juiste hardheid en temperatuur om wereldrecords op te schaatsen. Maar als puntje bij paaltje komt, spreken we de dopingzondaar net zo makkelijk weer vrij, zouden we dat WK toch het liefst naar de winter verplaatsen en moet je altijd maar weer afwachten of de schaatsers die wereldrecords echt rijden.
Het grootste technische vernuft vinden we in Rusland, waar wedstrijden altíjd doorgaan. Als FC Twente in Moskou moet spelen bij zeventien graden onder nul, wijst de Russische thermometer doodleuk min veertien komma twee aan. Omdat Rusland achtergebleven gebied is? Nee, integendeel. In Rusland staat de techniek nog steeds niet ten dienste van waarheidsvinding, vrije communicatie of vorming van een nieuwe werkelijkheid, maar dienen instrumenten uitsluitend het belang van de eigenaar. Meedenken met het baasje, dat maakt apparatuur pas bruikbaar. Mogen we niet voetballen als het kouder is dan min vijftien? O, dan is het min veertien komma twee. Hè, gelukkig.
En dan kunnen die mensen van Twente wel mekkeren dat hun wijzertjes iets anders aanwijzen, maar die Nederlandse spullen werken niet in Rusland. Die zijn een beetje kou niet gewend en slaan dan meteen maximaal uit. De UEFA-officials begrijpen tenminste dat je het daar aan Russische experts moet overlaten. Anders hadden ze toch zelf wel meetapparatuur meegenomen? Overigens had de scheidsrechter de geruststellingen van de Russen wel erg serieus opgevat: die had niet eens een maillot aan of iets op zijn hoofd. Waarschijnlijk hebben ze die fluit na afloop uit zijn mond moeten branden.
Achteraf maar goed dat het protest van Twente weinig kans had op succes natuurlijk, want de Russische spelers bleken iets minder tegen de omstandigheden opgewassen dan de plaatselijke thermometers. Twente heeft na afloop voor de vorm nog wel een protestbrief naar de UEFA gestuurd, maar het zal ze toch niet gebeuren dat de wedstrijd alsnog ongeldig wordt verklaard omdat er een onverklaarbare afwijking in de gebruikte thermometer wordt ontdekt. Ik denk zelfs dat ze bij Twente stiekem hopen op weer een wedstrijd in Moskou in de volgende ronde, tegen Zenit Sint Petersburg. Is goed bevallen, die kou.
Ondertussen is de stemming van Van den Boog tot ver onder het nulpunt gedaald. Hij zal zijn hoop moeten vestigen op instrumenten met Russisch vernuft wanneer hij door de arbitragecommissie alsnog wordt gehoord. Ik wens hem sterkte.