Mol zonder jassie an (4 april 2011)
Eén ding moet je ze nageven in Amsterdam, ze weten zich altijd in het middelpunt van de aandacht te manoeuvreren. Moeiteloos vulden ze de leegte van een competitieloos weekend op en zelfs nu er wél weer gevoetbald werd, was dat bijzaak. Velde Geert Arend Roorda zijn eigen Heerenveen? Nou én. Gingen FC Twente en PSV de directe strijd om de koppositie aan? Nauwelijks interessant. Al wordt Ajax nóg zeven jaar geen kampioen, er is gespreksstof te over om die periode te overbruggen.
Je zou misschien verwachten dat ze nu met Cruijff hun grootste troefkaart wel uitgespeeld hebben. Elke keer dat hij het vliegtuig neemt naar zijn huis in Barcelona is er bovendien geen enkele garantie dat hij daadwerkelijk terugkeert om het puinruimen en opbouwen van een nieuwe organisatie bij Ajax voort te zetten. Maar ook als hij wegblijft zijn we nog jaren bezig om te bespreken wat hij nou precies met de club voorhad, wat de diepere gedachte was achter zijn robuuste ingrepen, of hij daar nou wel of niet grove taal bij heeft gebruikt en vooral hoe het toch zo heeft kunnen mislukken. En al die jaren zullen Johan Derksen, Frits Barend en Jaap de Groot graag op radio en televisie komen uitleggen dat het niet is uitgevoerd zoals hij het bedoeld had, dat hij niet heeft gezegd wat wij hebben gehoord en dat er niets klopt van wat hem verweten wordt. En áls er al bewijs tegen hem aangevoerd kan worden, dan is dat onrechtmatig verkregen.
Ik moet zeggen, het is wel spannender en vermakelijker dan menige voetbalwedstrijd, wat er nu gebeurt. De hoofdrolspelers zijn terechtgekomen in een realitysoap waarin alle televisieformats verenigd worden: in een glazen huis strijden zij zo ordinair mogelijk om de X-factor met als doel door te gaan naar de live shows en niet weggestemd te worden. Gelukkig gaan ze er nog net niet bij zingen. Maar ik verwacht wel elk moment vrouwen in de arena voor wat extra vuurwerk.
Alleen legt Cruijff het er in zijn rol als Mol wel heel dik bovenop. Werkelijk alle waarden kiepert hij ondersteboven. Het zal wel weer geniaal zijn, maar bij mij stijgt de verwarring ten top wanneer hij de avond van het vertrek van voorzitter Coronel simpelweg verklaart dat het zijn probleem niet is dat Ajax nu stuurloos is. Daar was het hem toch om te doen, dat hij de vrije hand zou krijgen? Het was toch zijn inzet dat die voetbalverstandloze machthebbers aan de stutten zouden trekken? Maar nee, hij weet ook niet wat er nu moet gebeuren. Hij gaat naar huis. Ajax lost het zelf maar op, zegt hij, alsof de club een persoon is. Híj hoeft ‘geen jassie an’.
Nee, was dan lekker in Barcelona gebleven. Wat moet je nou in Amsterdam zonder jas? Trouwens, ik heb van oud-voorzitter Michael van Praag altijd begrepen dat een Ajacied zijn jas niet úit doet. Ajacieden vechten niet, bedoelde Van Praag te zeggen, en al helemaal niet ordinair. Maar ja, dat was in de tijd dat ze nog konden voetballen en geen energie hoefden te verspillen aan randzaken. Met Van Gaal als trainer overigens, Blind en De Boer in het centrum van de verdediging en Cruijff heel ver weg in Barcelona. En Bergkamp en Jonk verpieterend in Milaan.
Bewonderenswaardig is de wijze waarop Frank de Boer het hoofd koel houdt. Met een keurig jasje aan zat hij, met Danny aan zijn zijde, op een bank vol A-junioren de wedstrijd tegen Heracles te coachen. Verdedigers, die A-junioren, daar heeft Cruijff een punt, maar volgens mij kan je die invaller-linksback Boilesen ook gewoon voorin zetten. En met een goalgetter als Oleguer heb je toch helemaal geen zelf opgeleide jonge aanvallers nodig? En trouwens, als zo’n Rotterdams jochie als Castaignos al door Inter wordt gekocht voordat hij bij Feyenoord iets heeft gepresteerd, wat zou je dan moeilijk doen met het opleiden van aanvallers?
Kampioen word je met een aanvaller als Ruíz en een rijpe middenvelder als Janssen, dat laat FC Twente dit jaar opnieuw zien. Het zal nog jaren duren, maar ooit komt er een moment dat er in Amsterdam iemand zegt: ‘En nou je jassie an…en wegwezen.’
Je zou misschien verwachten dat ze nu met Cruijff hun grootste troefkaart wel uitgespeeld hebben. Elke keer dat hij het vliegtuig neemt naar zijn huis in Barcelona is er bovendien geen enkele garantie dat hij daadwerkelijk terugkeert om het puinruimen en opbouwen van een nieuwe organisatie bij Ajax voort te zetten. Maar ook als hij wegblijft zijn we nog jaren bezig om te bespreken wat hij nou precies met de club voorhad, wat de diepere gedachte was achter zijn robuuste ingrepen, of hij daar nou wel of niet grove taal bij heeft gebruikt en vooral hoe het toch zo heeft kunnen mislukken. En al die jaren zullen Johan Derksen, Frits Barend en Jaap de Groot graag op radio en televisie komen uitleggen dat het niet is uitgevoerd zoals hij het bedoeld had, dat hij niet heeft gezegd wat wij hebben gehoord en dat er niets klopt van wat hem verweten wordt. En áls er al bewijs tegen hem aangevoerd kan worden, dan is dat onrechtmatig verkregen.
Ik moet zeggen, het is wel spannender en vermakelijker dan menige voetbalwedstrijd, wat er nu gebeurt. De hoofdrolspelers zijn terechtgekomen in een realitysoap waarin alle televisieformats verenigd worden: in een glazen huis strijden zij zo ordinair mogelijk om de X-factor met als doel door te gaan naar de live shows en niet weggestemd te worden. Gelukkig gaan ze er nog net niet bij zingen. Maar ik verwacht wel elk moment vrouwen in de arena voor wat extra vuurwerk.
Alleen legt Cruijff het er in zijn rol als Mol wel heel dik bovenop. Werkelijk alle waarden kiepert hij ondersteboven. Het zal wel weer geniaal zijn, maar bij mij stijgt de verwarring ten top wanneer hij de avond van het vertrek van voorzitter Coronel simpelweg verklaart dat het zijn probleem niet is dat Ajax nu stuurloos is. Daar was het hem toch om te doen, dat hij de vrije hand zou krijgen? Het was toch zijn inzet dat die voetbalverstandloze machthebbers aan de stutten zouden trekken? Maar nee, hij weet ook niet wat er nu moet gebeuren. Hij gaat naar huis. Ajax lost het zelf maar op, zegt hij, alsof de club een persoon is. Híj hoeft ‘geen jassie an’.
Nee, was dan lekker in Barcelona gebleven. Wat moet je nou in Amsterdam zonder jas? Trouwens, ik heb van oud-voorzitter Michael van Praag altijd begrepen dat een Ajacied zijn jas niet úit doet. Ajacieden vechten niet, bedoelde Van Praag te zeggen, en al helemaal niet ordinair. Maar ja, dat was in de tijd dat ze nog konden voetballen en geen energie hoefden te verspillen aan randzaken. Met Van Gaal als trainer overigens, Blind en De Boer in het centrum van de verdediging en Cruijff heel ver weg in Barcelona. En Bergkamp en Jonk verpieterend in Milaan.
Bewonderenswaardig is de wijze waarop Frank de Boer het hoofd koel houdt. Met een keurig jasje aan zat hij, met Danny aan zijn zijde, op een bank vol A-junioren de wedstrijd tegen Heracles te coachen. Verdedigers, die A-junioren, daar heeft Cruijff een punt, maar volgens mij kan je die invaller-linksback Boilesen ook gewoon voorin zetten. En met een goalgetter als Oleguer heb je toch helemaal geen zelf opgeleide jonge aanvallers nodig? En trouwens, als zo’n Rotterdams jochie als Castaignos al door Inter wordt gekocht voordat hij bij Feyenoord iets heeft gepresteerd, wat zou je dan moeilijk doen met het opleiden van aanvallers?
Kampioen word je met een aanvaller als Ruíz en een rijpe middenvelder als Janssen, dat laat FC Twente dit jaar opnieuw zien. Het zal nog jaren duren, maar ooit komt er een moment dat er in Amsterdam iemand zegt: ‘En nou je jassie an…en wegwezen.’