Stille diplomatie uit onverwachte hoek (14 maart 2011)
Je kunt het nog zo verbruid hebben, in beschaafde landen verdien je altijd een kans op herstel. Zelfs in Libië, het land waar Gert-Jan Verbeek tegenwoordig de mond vol van heeft om de ernst van het wanbeleid bij de scheidsrechterscommissie van de KNVB aan de kaak te stellen, vindt men het na een week of twee wel welletjes. Na wat stille diplomatie en een als excuus te interpreteren carnavalstekst van vice-premier Maxime Verhagen is men bereid met de hand over het hart te strijken en de Nederlandse agressors terug te laten keren naar hun vaderland. Zand erover. Helikopter laten staan en we hebben het nergens meer over.
Hebben ze bij NAC ook begrepen. Die Leonardo is misschien een irritant mannetje dat met enige regelmaat zorgt voor opstootjes op de training, fataal balverlies in het eigen strafschopgebied tijdens wedstrijden en denigrerende teksten in de pers over clubcoryfee Pierre van Hooijdonk, maar je kunt hem niet naar de tribune blijven verbannen. Hij kan per slot van rekening aardig voetballen. En als je dan een cruciale wedstrijd tegen Feyenoord moet spelen, kun je hem beter weer lekker mee laten doen. Het zou me niet eens verbazen als Van Hooijdonk er achter de schermen op heeft aangedrongen hem weer vergiffenis te schenken, want zo is Pierre dan ook wel weer. Hij wist waarschijnlijk ook wel dat Leonardo toch het verschil niet zou maken.
Maar bij Ajax ligt het anders. ‘De sleutel ligt bij Mounir,’ had trainer Frank de Boer vorige week aangegeven toen hij El Hamdaoui terugzette naar de beloften. Mooi niet, vond zaakwaarnemer Sigi Lens meteen: Mounir heeft zichzelf niet gestraft, dus hij kan ook zijn straf niet opheffen. En ook El Hamdaoui bleef in alle toonaarden ontkennen iets verkeerd gedaan of gezegd te hebben. In één moeite door beweerde El Hamdaoui ‘van nature een eerlijk persoon’ te zijn, in het midden latend of hij bedoelde dat Frank de Boer dat níet is of dat De Boer hém dwong het nu even niet te zijn. Kortom, een week na de botsing tussen de twee kwam er alleen maar olie op het vuur en bovenop de ruzie kwam de strijd bij wie de sleutel voor de oplossing lag. Een vreemd staaltje conflicthantering.
Ondertussen kwam Frank de Boer wel met de tekst dat Ajax El Hamdaoui tegen Spartak Moskou ‘op sommige momenten’ goed had kunnen gebruiken. Op de momenten dat er gescoord had moeten worden, bedoelde hij waarschijnlijk. ‘Achteraf gezien is het altijd makkelijk praten. Dan kan je zeggen dat we een spits misten.’ Als Maxime Verhagen dit gezegd zou hebben, was er misschien een excuus in te lezen geweest, maar ik vrees dat het voor El Hamdaoui niet voldoende was om het als sleutel voor een toenadering te zien.
Gevolg: nog steeds geen verzoeningsgesprek en opnieuw een spitsloos Ajax tegen Willem II. Haast letterlijk zelfs: voor de vorm werd Siem de Jong er weer neergezet maar dat blijft daar een verdwaalde middenvelder, en behalve de al ruimschoots mislukte kabouter Cvitanich zat er zelfs op de bank niemand die in de punt van de aanval uit de voeten kan. Het scheelde niet veel of De Boer had moeten toegeven dat hij Mounir zelfs tegen Willem II af en toe best had kunnen gebruiken.
Het is goed mogelijk en misschien zelfs volkomen begrijpelijk dat De Boer in de toekomst niet verder wil met El Hamdaoui. Maar als hij een poging wil doen om het slot van de competitie zo spannend mogelijk te maken, zou hij er goed aan doen een spits die hij heel hard nodig heeft gewoon op te stellen.
El Hamdaoui zelf heeft indirect al lang de sleutel voor de oplossing aangereikt. ‘Jol en Van Gaal waren er heel goed in om met verschillende culturen om te gaan en hoe je die moet benaderen,’ vertrouwde hij een televisieverslaggever toe. Daar kun je weer een sneer naar De Boer in horen, maar je kunt het ook positief labelen: hij maakt duidelijk wie met wat stille diplomatie beide partijen bij elkaar kan brengen.
Grijp je kans, Frank! Van Gaal is beschikbaar. Die bereidt zich weliswaar voor op een sabbatical, maar heeft ook al gezegd een mooie uitdaging zeker te zullen overwegen.
Hebben ze bij NAC ook begrepen. Die Leonardo is misschien een irritant mannetje dat met enige regelmaat zorgt voor opstootjes op de training, fataal balverlies in het eigen strafschopgebied tijdens wedstrijden en denigrerende teksten in de pers over clubcoryfee Pierre van Hooijdonk, maar je kunt hem niet naar de tribune blijven verbannen. Hij kan per slot van rekening aardig voetballen. En als je dan een cruciale wedstrijd tegen Feyenoord moet spelen, kun je hem beter weer lekker mee laten doen. Het zou me niet eens verbazen als Van Hooijdonk er achter de schermen op heeft aangedrongen hem weer vergiffenis te schenken, want zo is Pierre dan ook wel weer. Hij wist waarschijnlijk ook wel dat Leonardo toch het verschil niet zou maken.
Maar bij Ajax ligt het anders. ‘De sleutel ligt bij Mounir,’ had trainer Frank de Boer vorige week aangegeven toen hij El Hamdaoui terugzette naar de beloften. Mooi niet, vond zaakwaarnemer Sigi Lens meteen: Mounir heeft zichzelf niet gestraft, dus hij kan ook zijn straf niet opheffen. En ook El Hamdaoui bleef in alle toonaarden ontkennen iets verkeerd gedaan of gezegd te hebben. In één moeite door beweerde El Hamdaoui ‘van nature een eerlijk persoon’ te zijn, in het midden latend of hij bedoelde dat Frank de Boer dat níet is of dat De Boer hém dwong het nu even niet te zijn. Kortom, een week na de botsing tussen de twee kwam er alleen maar olie op het vuur en bovenop de ruzie kwam de strijd bij wie de sleutel voor de oplossing lag. Een vreemd staaltje conflicthantering.
Ondertussen kwam Frank de Boer wel met de tekst dat Ajax El Hamdaoui tegen Spartak Moskou ‘op sommige momenten’ goed had kunnen gebruiken. Op de momenten dat er gescoord had moeten worden, bedoelde hij waarschijnlijk. ‘Achteraf gezien is het altijd makkelijk praten. Dan kan je zeggen dat we een spits misten.’ Als Maxime Verhagen dit gezegd zou hebben, was er misschien een excuus in te lezen geweest, maar ik vrees dat het voor El Hamdaoui niet voldoende was om het als sleutel voor een toenadering te zien.
Gevolg: nog steeds geen verzoeningsgesprek en opnieuw een spitsloos Ajax tegen Willem II. Haast letterlijk zelfs: voor de vorm werd Siem de Jong er weer neergezet maar dat blijft daar een verdwaalde middenvelder, en behalve de al ruimschoots mislukte kabouter Cvitanich zat er zelfs op de bank niemand die in de punt van de aanval uit de voeten kan. Het scheelde niet veel of De Boer had moeten toegeven dat hij Mounir zelfs tegen Willem II af en toe best had kunnen gebruiken.
Het is goed mogelijk en misschien zelfs volkomen begrijpelijk dat De Boer in de toekomst niet verder wil met El Hamdaoui. Maar als hij een poging wil doen om het slot van de competitie zo spannend mogelijk te maken, zou hij er goed aan doen een spits die hij heel hard nodig heeft gewoon op te stellen.
El Hamdaoui zelf heeft indirect al lang de sleutel voor de oplossing aangereikt. ‘Jol en Van Gaal waren er heel goed in om met verschillende culturen om te gaan en hoe je die moet benaderen,’ vertrouwde hij een televisieverslaggever toe. Daar kun je weer een sneer naar De Boer in horen, maar je kunt het ook positief labelen: hij maakt duidelijk wie met wat stille diplomatie beide partijen bij elkaar kan brengen.
Grijp je kans, Frank! Van Gaal is beschikbaar. Die bereidt zich weliswaar voor op een sabbatical, maar heeft ook al gezegd een mooie uitdaging zeker te zullen overwegen.