Tiki-taka is niets voor ons (8 november 2010)
Af en toe komt er ineens een heerlijk vileine opmerking uit het buitenland overgewaaid, waarmee een Nederlander terechtgewezen wordt voor zijn typisch Nederlandse betweterigheid. Dat zijn we niet gewend, want gangbaarder is dat wij vooral buitenlanders op hun plaats zetten, de laatste tijd bij voorkeur buiten de grenzen van ons prachtige landje dat we graag voor onszelf willen houden. En als ze al elders zijn, komen we wel bij hun thuis vertellen dat wij alles veel beter weten. Waar ze ons trouwens vaak ook voor uitnodigen, want wij kunnen zo zelfverzekerd overkomen dat het lijkt alsof we echt de waarheid in pacht hebben. Daardoor hebben we bijvoorbeeld inmiddels voetbalcoaches over de hele wereld hebben rondlopen, tot in Polen, Turkije en het Midden-Oosten aan toe.
Het gevolg is wel dat we, als er een keer een stekelige opmerking in onze richting wordt gemaakt, bijkans exploderen van woede. De exponent hiervan is natuurlijk Louis van Gaal. Weet alles het beste en laat geen gelegenheid voorbijgaan om dat die domme Duitsers van Bayern in te wrijven. Maar laat de Beierse directievoorzitter Uli Hoeness zich een keer ontglippen dat communicatie niet de allersterkste kant van Louis is, is het Duitse huis meteen te klein. En vraagt een locale verslaggever allerhoffelijkst of het probleem al uitgesproken is, kan ook hij de wind van voren krijgen. Probleem? Louis had geen probleem! Alleen Hoeness had een probleem. Vermakelijk is het dan toch als, wanneer de storm net weer een beetje is gaan liggen, erevoorzitter Franz Beckenbauer fijntjes verklaart dat Van Gaal ‘een tikje overgevoelig’ is.
Au! Je hoeft niet heel veel verbeelding te hebben om de stoom uit Louis’ oren te zien komen. Reken maar dat der Franz nog even op het matje geroepen wordt.
Ook leuk: Barcelona-sterspeler Xavi Hernandez die, om uit te leggen hoe simpel ogend maar moeilijk uitvoerbaar het ‘tiki-taka’ combinatiespel van de Catalaanse ploeg is, het onbegrip van Mark van Bommel als voorbeeld stelt. ‘Ik herinner me dat Mark van Bommel, toen hij hier nog speelde, geregeld tegen mij zei dat het hem allemaal te snel ging. Hij was gewend pas te beslissen wat hij met een bal moest, nadat hij werd aangespeeld. Bij ons moet je dat al weten vóórdat je de bal krijgt.’
Voor de duidelijkheid: voor Nederlandse begrippen is Van Bommel zó goed dat zijn schoonvader hem zelfs voor de nationale ploeg selecteert als hij geblesseerd is. En die Van Bommel wordt dus met terugwerkende kracht nog even terloops afgeserveerd door een oud-ploegmakker. Kon niet echt meekomen, Mark, bij Barça. Ging pas nadenken als hij de bal had.
Ongetwijfeld stelt Van Marwijk daar tegenover dat áls Mark eenmaal aan de bal is, hij ook in no time een geniale breedtepass op de mat tovert. Kom daar nog maar eens om bij Barcelona tegenwoordig. Maar ondertussen bewijst Van Marwijk het gelijk van zowel Xavi als Hoeness over in feite alle Nederlanders door zonder enig overleg met de clubs niet alleen Van Bommel, maar tevens de eveneens nog geblesseerde Van Persie meteen weer in de voorselectie van het Nederlands elftal op te nemen, onder het mom half november wel te zien of de spelers fit genoeg zijn. Oftewel: eerst de bal opeisen, dan zien we wel verder.
Het zou geen kwaad kunnen als Nederlanders wat meer zouden nadenken en communiceren voordat ze met de bal aan de voet of de microfoon in de hand buitenlanders de les gaan lezen. Dat ondervond KNVB-voorzitter Michael van Praag, recent nog bemiddelaar in een ander conflict met Bayern München na ondoordachte uitspraken van scheidend KNVB-directeur Henk Kesler, van de week bij een toespraak in Limburg, toch ook bijna buitenland. Die supporters van Fortuna Sittard hadden niet zo moeten zeuren toen vorig jaar sprake was van een fusie met Roda JC. Dat had ze niets opgeleverd, want hun club was inmiddels mooi verdwenen, sprak hij zelfgenoegzaam. Scherpe woorden, maar echt tiki-taka waren ze niet.
Voor straf wordt Van Praag binnenkort uitgenodigd voor een competitiewedstrijd van Fortuna, toevallig de oude club van Van Marwijk en Van Bommel. Misschien kan hij zijn oud-werknemer Van Gaal uitnodigen hem te vergezellen voor een welbestede oefening in nederigheid.
Het gevolg is wel dat we, als er een keer een stekelige opmerking in onze richting wordt gemaakt, bijkans exploderen van woede. De exponent hiervan is natuurlijk Louis van Gaal. Weet alles het beste en laat geen gelegenheid voorbijgaan om dat die domme Duitsers van Bayern in te wrijven. Maar laat de Beierse directievoorzitter Uli Hoeness zich een keer ontglippen dat communicatie niet de allersterkste kant van Louis is, is het Duitse huis meteen te klein. En vraagt een locale verslaggever allerhoffelijkst of het probleem al uitgesproken is, kan ook hij de wind van voren krijgen. Probleem? Louis had geen probleem! Alleen Hoeness had een probleem. Vermakelijk is het dan toch als, wanneer de storm net weer een beetje is gaan liggen, erevoorzitter Franz Beckenbauer fijntjes verklaart dat Van Gaal ‘een tikje overgevoelig’ is.
Au! Je hoeft niet heel veel verbeelding te hebben om de stoom uit Louis’ oren te zien komen. Reken maar dat der Franz nog even op het matje geroepen wordt.
Ook leuk: Barcelona-sterspeler Xavi Hernandez die, om uit te leggen hoe simpel ogend maar moeilijk uitvoerbaar het ‘tiki-taka’ combinatiespel van de Catalaanse ploeg is, het onbegrip van Mark van Bommel als voorbeeld stelt. ‘Ik herinner me dat Mark van Bommel, toen hij hier nog speelde, geregeld tegen mij zei dat het hem allemaal te snel ging. Hij was gewend pas te beslissen wat hij met een bal moest, nadat hij werd aangespeeld. Bij ons moet je dat al weten vóórdat je de bal krijgt.’
Voor de duidelijkheid: voor Nederlandse begrippen is Van Bommel zó goed dat zijn schoonvader hem zelfs voor de nationale ploeg selecteert als hij geblesseerd is. En die Van Bommel wordt dus met terugwerkende kracht nog even terloops afgeserveerd door een oud-ploegmakker. Kon niet echt meekomen, Mark, bij Barça. Ging pas nadenken als hij de bal had.
Ongetwijfeld stelt Van Marwijk daar tegenover dat áls Mark eenmaal aan de bal is, hij ook in no time een geniale breedtepass op de mat tovert. Kom daar nog maar eens om bij Barcelona tegenwoordig. Maar ondertussen bewijst Van Marwijk het gelijk van zowel Xavi als Hoeness over in feite alle Nederlanders door zonder enig overleg met de clubs niet alleen Van Bommel, maar tevens de eveneens nog geblesseerde Van Persie meteen weer in de voorselectie van het Nederlands elftal op te nemen, onder het mom half november wel te zien of de spelers fit genoeg zijn. Oftewel: eerst de bal opeisen, dan zien we wel verder.
Het zou geen kwaad kunnen als Nederlanders wat meer zouden nadenken en communiceren voordat ze met de bal aan de voet of de microfoon in de hand buitenlanders de les gaan lezen. Dat ondervond KNVB-voorzitter Michael van Praag, recent nog bemiddelaar in een ander conflict met Bayern München na ondoordachte uitspraken van scheidend KNVB-directeur Henk Kesler, van de week bij een toespraak in Limburg, toch ook bijna buitenland. Die supporters van Fortuna Sittard hadden niet zo moeten zeuren toen vorig jaar sprake was van een fusie met Roda JC. Dat had ze niets opgeleverd, want hun club was inmiddels mooi verdwenen, sprak hij zelfgenoegzaam. Scherpe woorden, maar echt tiki-taka waren ze niet.
Voor straf wordt Van Praag binnenkort uitgenodigd voor een competitiewedstrijd van Fortuna, toevallig de oude club van Van Marwijk en Van Bommel. Misschien kan hij zijn oud-werknemer Van Gaal uitnodigen hem te vergezellen voor een welbestede oefening in nederigheid.