Clarence Seedorf: Natuurlijk vol overtuiging
Het heeft er altijd ingezeten. Op zijn zestiende kwam hij het eerste elftal van Ajax binnengewandeld met een zelfbewustheid die Rijkaard pas uitstraalde bij zijn terugkeer van Milan. Barend & Van Dorp zagen het direct: deze jongen mogen we niet laten glippen. Op zijn eerstvolgende verjaardag – of hadden ze voorkennis en was het zijn vorige al? – leverden ze persoonlijk een grote taart bij het ouderlijk huis af, die uiteraard in het bijzijn van de heren aangesneden moest worden. Had in die tijd het programma Idols al bestaan, dan zou Clarence het gewonnen hebben zonder een noot te hoeven zingen, puur op persoonlijkheid.
Omdat adel verplicht, heeft hij in het veld altijd zijn verantwoordelijkheid genomen. Anderen helpen door continu in de breedte aanspeelbaar te zijn en zelf de beslissende pass niet schuwen maar ook het eigen avontuur aandurven, dat is elke wedstrijd opnieuw zijn inzet geweest. Hij is steeds bereid geweest het vuile werk op te knappen en tevens de glansrol te vervullen. Vanzelfsprekend. Overtuigd. Opofferingsgezind. Beter te veel hooi dan een angsthaas. En als er ergens een penalty te nemen was…
Na afloop gaf hij weloverwogen commentaar. Met grote rust en beheersing legde hij alles uit, als het moest telkens opnieuw. Zijn prachtige, sonore stemgeluid vulde de ruimte op grammaticaal correcte wijze en met een inhoudelijk plausibele boodschap. Hoewel door de massa niet altijd begrepen, duldde zijn visie geen tegenspraak. Zijn tekst trof doel. Wie zegt er dat jonkies geen verstandige taal kunnen uitslaan?
Een nieuwe dimensie was zijn stimulerende rol bij Nederland-Schotland. ‘Jongens, kom allemaal bij elkaar staan. Handen ineen. We moeten het samen doen. Knokken voor elkaar. Edgar, jij ook: vóór elkaar.’ En dat als reserve. In één klap maakte hij Van Hooijdonk overbodig, hoewel die voor de vorm als huldeblijk nog wel beklommen werd door Sneijder, na diens goal. Een beetje kinderachtig, maar goed, Pierre bezat de oudste rechten.
Clarence’ missie is haast volbracht. Hij beschikt over een volle prijzenkast, is een ‘hele meneer’ geweest bij het grote Real Madrid, heeft een eigen voetbalstadion neergezet, een biografische bestseller uitgebracht, Mandela toegelachen en als klap op de vuurpijl het mentorschap van het Nederlands elftal op volstrekt natuurlijke wijze naar zich toegetrokken. Er is niets meer te wensen over. Nou goed dan: na nog wat uitbuiken in Milaan een vierde Champions League-cup pakken met Ajax, dan kan de carrière van Rijkaard als ultieme droom van elke voetballer ook uit de boeken geschrapt worden. O ja, en dan natuurlijk als trainer Barcelona kampioen maken.