Nadeeltje (30 juni)
De kogel is door de kerk: Adam Maher heeft een contract voor vijf jaar ondertekend bij PSV. Je kan nauwelijks nog zeggen dat PSV zijn slag heeft geslagen, zo onvermijdelijk was de transfer geworden na het afhaken van Ajax. Het is goed dat ze niet nog langer hebben gewacht met het betalen van de acht miljoen die AZ wilde hebben, anders was Maher nog gaan denken dat hij eigenlijk niet gewenst was.
Maar goed, Adam blij, AZ blij en PSV blij. Goed ook voor de competitie dat PSV na het weglopen van alle teleurgestelde vedetten weer op krachten komt. En mooi vooral dat een speler zelf kan beslissen dat hij Nederland nog niet wenst te verlaten, lang van tevoren aangeeft waar hij naartoe wil en dat nog voor elkaar krijgt ook. Het toont de status van Maher, die het in zich heeft om bij PSV de nieuwe Afellay te worden en die dan in het vervolg van zijn loopbaan hopelijk wat meer geluk heeft.
Maar dat is van later zorg. Eerst schitteren bij PSV. Maar daar zit meteen het gevaar, zowel voor PSV als voor Maher. PSV zou geleerd moeten hebben van het afgelopen seizoen, waarin het aankondigde dat in het jaar van het eeuwfeest het kampioenschap het enig passende cadeau zou zijn. Een must. Met als gevolg dat iedereen volkomen verkrampte.
Het aantrekken van het allergrootste talent van Nederland zorgt opnieuw voor een kampioensnoodzaak, met Maher als 19-jarige in de rol van gedoodverfde succesbrenger. Het is vragen om narigheid.
Droom (29 juni)
Ik heb scheidsrechters nooit begrepen. Als het goed is, zijn het een soort weldoeners die er uitsluitend op uit zijn om anderen tot hun recht te laten komen. Volkomen onbaatzuchtig. Alleen als het niet goed is, vestigen zij de aandacht op zich. En dan ook meteen alle aandacht, zonder pardon en tot vervelens toe.
Zo weet iedereen in de internationale voetbalwereld ogenblikkelijk te vertellen wie de scheidsrechter was in de halve finale op het WK 1982 tussen Frankrijk en West-Duitsland, en ook waarom hij dat nog weet. De ongelukkige Nederlandse scheidsrechter Charles Corver liet in die wedstrijd namelijk een schandalige overtreding van de Duitse keeper Toni Schumacher op de doorgebroken Fransman Patrick Battiston onbestraft. Dat ene moment maakte Corver tot de ‘man of the match’ in zijn belangrijkste wedstrijd ooit. En dat wil iedereen, behalve een scheidsrechter.
Björn Kuipers heeft de eer om de finale van de Confederations Cup te fluiten. ‘Wat kan je je nog meer wensen als Spanje en Brazilië er staan en jij daar een onderdeel van kan zijn,’ zegt hij terecht. ‘Het is een droom.’
De droom van Kuipers is logischerwijs ook ‘dat niemand na de finale spreekt over de arbitrage’. Wat in feite betekent dat niemand hem achteraf een rol van betekenis toekent. Wat er vervolgens op neerkomt dat in no time niemand nog weet dat hij die wedstrijd geleid heeft.
Toch raar dat je hoogtepunt in het beste geval direct leidt tot vergetelheid.
Transferstrijd (28 juni)
PSV is goed bezig op de transfermarkt. De spelers die afgelopen seizoen gezichtsverlies hebben geleden, worden van de hand gedaan, en niet voor lullige bedragen. Zelfs spelers die in Eindhoven nooit enig gezicht hebben gekregen, blijken nog veel geld waard te zijn. En van het binnenhalen van veelbelovende spelers wordt serieus werk gemaakt. De transfers van Mertens, Lens, Toivonen, Pieters en waarschijnlijk zelfs Marcelo bieden de club ruime armslag voor de financiering van Bruma, Jozefzoon en natuurlijk ook Maher.
Goed, de entree van Maher kost wat meer tijd. Maar PSV is nog de enige gegadigde, dus dat heeft geen haast. Komt goed.
Ondertussen zit Ajax met de gebakken peren. De spelers die daar de afgelopen jaren juist smoel hebben gekregen, komen elders maar niet onder dak. Eriksen, De Jong, Vermeer en Alderweireld worden aan tal van clubs gelinkt, maar worden blijkbaar nog niet rijp geacht voor een hoofdrol. Met als mogelijk gevolg dat de beoogde opvolger van Vermeer nog eerder de deur uitloopt dan Vermeer zelf, want geduld is eindig.
Interessant is verder dat geen club de eigen gezichtsbepalende spelers aan Ajax lijkt te willen verkopen. Het is alsof de transferperiode steeds meer een voorschot is op de echte strijd om het kampioenschap. Misschien dat Ajax daarom geen haast maakt. Het raakt altijd pas in de tweede helft van die strijd op stoom.
Overgeleverd (26 juni)
Fascinerend hoe het spel gespeeld wordt met betrekking tot Marco van Ginkel. Die is uitgeleerd bij Vitesse en moet dus verder om zich te ontwikkelen. Ajax bood zeven miljoen en had ook zijn voorkeur. Maar niet die van Vitesse. Chelsea biedt vijf miljoen en daar heeft Vitesse onmiddellijk mee ingestemd. Maar Van Ginkel en zijn zaakwaarnemer Karel Jansen laten weten ‘niks te hebben gehoord over een akkoord’, niet van Chelsea en niet van Vitesse.
Voor de duidelijkheid: Van Ginkel gaat dus aan Chelsea verkocht worden zonder dat hij daar zelf in gekend wordt. Vervolgens moet hij maar afwachten wat hem daar te wachten staat. Krijgt hij een kans om zich daar te bewijzen, en heeft hij dan ook een reële kans van slagen, wacht hem de Büttner-rol van een enkel wedstrijdje of wordt hij direct of iets later weer verhuurd, misschien zelfs aan Vitesse, waar hij dus is uitgeleerd? In minstens de helft van de gevallen kan Van Ginkel het WK van volgend jaar op zijn buik schrijven.
Het is allemaal ‘niet zo gek’, zegt ook Karel Jansen, want ‘Chelsea ís Vitesse. Als je met Chelsea belt, bel je indirect met de Arnhemmers.’
Frappant is wel, vervolgt hij, dat ‘onduidelijk is wie er bij Vitesse in charge is. Technisch directeur heb ik een tijd geleden gesproken, maar die wist het ook niet.’
Chelsea is Vitesse. Maar Vitesse is duidelijk nog niet Chelsea. En Van Ginkel is overgeleverd aan de goden.
Teammanager (25 juni)
Frank de Boer begon op de eerste werkdag niet alleen met het trakteren van alle medewerkers van Ajax op gebak ter gelegenheid van de start van het nieuwe seizoen, hij liet algemeen directeur Edwin van der Sar twee van die medewerkers ook iets meedelen: teammanagers David Endt en Herman Pinkster kregen te horen dat er in die functie geen prijs meer wordt gesteld op hun diensten. Er wordt iets anders voor ze gezocht.
Hopelijk hadden ze niet net hun mond vol, anders was de inhoud zo weer naar buiten gegleden. David Endt liet in ieder geval weten ‘not amused, geschokt en verrast’ te zijn en af te wachten wat de club met hem wil. Sinds jaar en dag bekleedt hij de functie en wat Frank de Boer betreft ‘deed hij het vrij goed, maar we denken dat het beter kan’.
Tja, welkom terug van vakantie. Neem nog een hapje. En hoor dan wat Endt ongetwijfeld ook hoorde: zoals jij die functie invulde laat zien dat je niet meer mee kunt in de professionaliseringsslag die we moeten maken, David. Dat moet echt veel beter, bij voorkeur door iemand die de Johan Cruyff University afgerond heeft.
Verdomd, het is net of je Cruijff hoort praten met ‘hij deed het vrij goed’. Dat is het, ook hier zal Cruijff wel weer achter zitten. Die wil nu zelfs Messi weg hebben bij Barcelona. Deed het daar ook vrij goed.
Bier (24 juni)
Pep Guardiola heeft een jaar lang Duits gestudeerd, meldde hij bij zijn presentatie bij Bayern. In het Duits, zoals hij had beloofd. Gelukkig vertelde hij erbij dat New York, waar hij dat jaar heeft doorgebracht, niet de beste plek was voor die studie. Anders zou je gaan twijfelen aan de vermogens van de man. Tjonge, wat kwam het allemaal traag en onbeholpen zijn mond uit. Het was dan wel Duits, maar ik denk dat zelfs de Duitse journalisten het in het Spaans beter hadden kunnen volgen.
Het is ook te hopen dat Guardiola deze exercitie niet gaat herhalen tegenover zijn spelers. Anders zal het niet lang duren voor ze hem smeken de wedstrijdbespreking in willekeurig welke taal te doen, desnoods elke week in een andere… Maar niet in het Duits! Om nog maar te zwijgen over de effecten op het veld, waar alle spelers noodgedwongen hun eigen invulling geven aan zijn verhaal, terwijl het ook met een samenhangende tactiek al lastig zou worden om de resultaten van het afgelopen seizoen te evenaren.
Het enige wat heerlijk helder werd, was de door een verslaggever van het blad Bild opgetekende zin waarmee Guardiola’s vrouw hem in het vliegtuig naar München had overhoord: ‘Ich trinke nicht so gerne Bier, lieber Wein.’
Nog zo’n lekkere binnenkomer van de Spanjaard in Beieren. Dat wordt wat met die bierdouche als hij ondanks alles toch kampioen wordt.
Onderzoek (23 juni)
De onderzoeker die sinds begin juni voetbalclub Heerenveen moest doorlichten en zo de achtergrond van de onrust in kaart moest brengen, dr. Paul Nobelen, heeft die opdracht teruggegeven. Reden: ‘het onderzoeksklimaat is onvoldoende goed om een integer, onafhankelijk en professioneel onderzoek te verrichten’.
Laten we er voor het gemak even van uitgaan dat dr. Nobelen niet twijfelt aan zijn eigen integriteit, onafhankelijkheid en professionaliteit. Dan kan dat maar één ding betekenen: een onderzoeker is bij Heerenveen zijn leven niet zeker. Blijkbaar zijn de oorlogsstellingen ondanks het vertrek van voorzitter Robert Veenstra nog niet verlaten.
En wat gaat men doen? Op zoek naar een andere onderzoeker, die bewaakt gaat worden door de burgemeester van Heerenveen, Tjeerd van der Zwan. Dat wil zeggen, de burgemeester gaat toezien op de naleving van de spelregels.
Maar had hij dat bij Nobelen niet al kunnen doen dan? Heeft Veenstra nog steeds een stevige vinger in de pap? Of waren de heren Van der Velde en De Haan niet zo gecharmeerd van dr. Nobelen? Ik ben toch wel heel benieuwd waar de kogels vandaan gaan komen. Alle reden voor een gedegen onderzoek, dat is waar.
Maar ik wens de nieuwe onderzoeker vooral veel sterkte.
Fout (22 juni)
Robert Veenstra heeft ongetwijfeld alles fout gedaan bij Heerenveen. Lekker gesaneerd, dat wel, maar verder vooral iedereen tegen zich in het harnas gejaagd. Riemer van der Velde, Foppe de Haan, Maarten de Jong: er was geen Fries boegbeeld dat hij niet de gordijnen in had gejaagd. Plus alle medewerkers en alle supporters. Er scheen geen personeelslid meer zonder lood in de schoenen naar zijn werk te komen.
Hij voerde een schrikbewind en zorgde voor Noord-Koreaanse toestanden, was het verwijt: communicatie van niks, nul betrokkenheid, geen uitleg van het beleid en voortdurend de dreiging van ontslag voor iedereen die hem maar voor de voeten kwam en geen Van Basten heette. Dat kan in het bedrijfsleven misschien werken, zoals op de hogeschool waar hij voorheen de baas was, maar in de voetballerij niet. En zeker niet bij familieclub Heerenveen.
Eindelijk heeft Veenstra gedaan wat onvermijdelijk was en de handdoek in de ring gegooid. Het trieste is dat hij misschien inderdaad wel alles fout deed, maar ondertussen ook alles goed. Want het was toch een financieel zooitje bij zijn komst? Er moest toch orde op zaken worden gesteld? Nou, dat heeft hij toch gedaan? De club is weer gezond.
Dat zie je in het voetbal nou altijd. Stellen ze iemand aan uit het bedrijfsleven om schoon schip te maken en die verwijten ze dan vervolgens dat hij dat te rigoureus doet, zonder gevoel voor de clubmensen die er een puinhoop van hadden gemaakt. Uiteindelijk vinden ze dat er alleen mensen in de voetballerij passen die uit de voetballerij komen.
Komedie (21 juni)
Parijs is voor iedereen een heerlijke stad om een paar jaartjes te wonen. Cultuur snuiven en genieten van du vin, du pain, du Moulin. En als je daarbij dan trainer mag zijn van PSG, is je kostje gekocht. Werken met Ibrahimovic, Thiago Silva en Verratti, gegarandeerd kampioen van Frankrijk en geld genoeg om er nog een voorraadje spelers bij te kopen waarmee de Europese top bestormd kan gaan worden. Plus een leuk zakcentje voor jezelf uiteraard.
Maar gek genoeg lukte het PSG maar niet om een opvolger te vinden voor de naar Real Madrid vertrekkende coach Ancelotti. Mourinho, Wenger, Pellegrini, Mancini, Villas-Boas, Hiddink, Capello en zelfs Rijkaard en Van Basten werden gepolst, maar geen van hen had interesse. Dan is er iets mis. Maar wat?
Het zal toch niet de angst voor Monaco zijn, dat plotseling nog meer geld uitgeeft aan spelers dan PSG en na Falcao zelfs zijn pijlen richt op Ronaldo en Bale? Of de drie punten in mindering waarmee PSG de competitie moet beginnen na het wangedrag van technisch directeur Leonardo? Is de club besmet verklaard?
Nee, hooguit blijkt dat trainers van naam geen enkele noodzaak meer hebben om nog achter roem, geld of genot aan te jagen. Van Basten heeft nog een goede reden: die beleeft bij Heerenveen zijn eigen grande comédie. Maar Rijkaard komt niet eens de bank meer af voor een leuke klus.
Gelukkig hebben ze uiteindelijk Laurent Blanc gestrikt, die het blijkbaar niet erg vindt om zoveelste keus te zijn. Ik werd al bang dat ze ten einde raad Gullit gingen vragen.
Stap (19 juni)
PSV loopt leeg en incasseert per aanvaller haast tien miljoen euro, waardoor er mogelijkheden genoeg ontstaan om voor acht miljoen Adam Maher te contracteren. Die zet dan de stap vooruit die hij in gedachten had: naar Ajax of PSV. En aangezien Ajax de hand op de knip wenst te houden zolang er nog geen dragende spelers zijn vertrokken, of in de woorden van Marc Overmars ‘andere prioriteiten’ stelt, heeft PSV vrij spel. Slimme zet om dan meteen toe te slaan, want gegarandeerd dat PSV over één of twee jaar anderhalf keer de aankoopprijs kan terugverdienen met de volgende stap die Maher wil zetten.
Droevig voor de huidige PSV’ers is dat zij toch andere verwachtingen hadden van hun vertrek. Lens neemt genoegen met Dinamo Kiev, Mertens moet het doen met een aanbod van Napoli en Toivonen is zelfs gedwongen het gesprek aan te gaan met Norwich. Hooguit maakt Strootman nog een klapper, maar die zit voorlopig nog stuk van het mislopen van alle prijzen.
Lens verwoordde het realistisch: ‘Dit is niet de stap die ik voor ogen had. Maar naar mijn mening is deze competitie wel een stap vooruit. Weliswaar niet een gigantische stap op sportief gebied, maar absoluut geen stap opzij of terug. Dinamo Kiev is echt een topploeg, waar de mogelijkheden ongekend zijn.’
De financiële mogelijkheden zeker, want Lens gaat twee miljoen euro per jaar verdienen. Hij heeft gelijk ook, dat hij genoegen neemt met zo’n beperkt stapje vooruit.
Vakantie (18 juni)
‘Het is gewoon leuk om Trinidad te kunnen helpen,’ zei Leo Beenhakker op zijn meest serieuze toon tegen de verslaggever van VI Radio. Ook noemde hij het ‘een avontuur’ en ‘een reünie’ met mensen met wie hij voor en tijdens het WK van 2006 veel plezier heeft gehad.
Wat is het geval? Beenhakker vertrekt begin juli voor een maand naar Trinidad en Tobago, omdat hem gevraagd is de organisatie van het voetbal door te lichten. Als technisch directeur, in zijn eigen woorden ‘adviseur, in de Foppe de Haan-rol bij Tuvalu’. Gelijk heeft hij. Lekker een maandje betaalde vakantie, herinneringen ophalen, gesprekjes voeren en wat adviesjes in de rondte strooien. Het is hem op het lijf geschreven. Hij is zelfs bereid zo nodig nog één of twee maandjes langer te blijven. Hij zal nog net niet zeggen dat hij thuiskomt voor zijn laatste kunstje.
Wie ook een topvakantie heeft, is Henk ten Cate. Of eigenlijk is hij thuis, maar helpt hij op Ibiza Wesley Sneijder en John Heitinga tijdens hun vakantie dagelijks met het werken aan hun conditie. ‘Ze melden zich elke morgen om negen uur,’ waarna ook daar ongetwijfeld tijd genoeg overblijft voor gezelligheid.
Lekker, hoor. Het is voor Ten Cate wel te hopen dat het meer succes oplevert dan zijn vorige vakantieklus bij Sparta. En ook Beenhakker verdient een beter slot dan na zijn vorige thuiskomst.
Lessen (17 juni)
Les 1 na de uitschakeling van Jong Oranje op het EK -21: de trainer deugde niet, zoals trouwens ook alle andere trainers in Nederland niet deugen. Jong Oranje zat namelijk, net als ‘het totale Nederlandse topvoetbal’ en net als eerder al landskampioen Ajax, slechts ‘op zestig procent van de mogelijkheden’. En dat is de schuld van de trainers, zelfs dus van Frank de Boer als ik het goed begrijp. Maar in het geval van het EK zeker van Cor Pot. Was getekend: Johan Cruijff, Nederlands voetbalgeweten.
Les 2: de baas op afstand, zelf coach van het grote Oranje, deugde niet. Inderdaad, zoals alle huidige trainers. ‘Ik mis creativiteit bij de trainers van nu. We maken robotjes van onze spelers, per positie. We leiden een nummer zes op, en een nummer acht. Zo is dat met dit Jong Oranje ook gebeurd. Het zijn allemaal robotjes van Louis van Gaal.’ Aldus Aad de Mos, incidenteel succescoach uit een ver verleden.
Les 3: dat een team nauwelijks tot aanvallen komt en geen creativiteit in zijn spel legt, is niet belangrijk. ‘Dat interesseert me totaal niet. Iedereen was briljant, werkte hard en de verdediging speelde een fantastische wedstrijd.’ Zei bondscoach Devis Mangia van Italië -21, dat Nederland zo geniepig versloeg.
Gek is dat, dat een onbeduidende buitenlandse coach ons de belangrijkste les leerde: dat je met uiterst gedisciplineerd spel en schijt aan de mening van deskundigen honderd procent uit de mogelijkheden van je team kan halen.
Dreun (16 juni)
Gisteren Barbara Barend weer eens op de radio horen betogen dat Arjen Robben dit seizoen het allerhoogste heeft kunnen bereiken omdat hij vorig jaar op het beslissende moment gefaald heeft. Je moet eerst onder de hoogst mogelijke druk de fout in gaan voordat je van beslissende waarde kunt zijn, is haar theorie. Eerst in de Champions Leaguefinale een penalty missen en in de WK-finale alleen voor de keeper tegen de pukkel op diens grote teen aan schieten, en liefst allebei, voor je vlak voor tijd de winnende goal kunt maken in een Champions Leaguefinale. Vermoeiend hoor, topsport.
Het is wel een manier om kracht te putten uit blunders. De spelers van Jong Oranje toonden zich hevig ontdaan door het verlies van de halve finale tegen de ‘luizenploeg’ van Italië. Ze waren ‘de baas op het veld’, hadden ‘meer kansen’, maar de Italianen benutten hun enige kans en maakten vervolgens ‘veel theater’. Een dreun, een domper, heel jammer, triest en zuur, en meer van dat soort kwalificaties.
Maar geen nood dus: hoe groter de teleurstelling hoe waardevoller het leergeld. Het gaat wel goed komen met deze generatie voetballers. De grootste toekomst wacht volgens de theorie van Barbara Barend Mike van der Hoorn. Na als lid van de B-ploeg eerder te kijk te zijn gezet door de linksbuiten van Spanje, ging hij als invaller tegen Italië bij zijn eerste de beste actie de mist in, met het Italiaanse doelpunt als direct gevolg.
Lullig, maar dit heeft een speler nodig. Gaan we nog veel van horen, van Mike van der Hoorn. Van zo’n jeugdtoernooi winnen leer je helemaal niets.
Hotel (14 juni)
Van Gaal heeft een vermoeiende reis achter de rug. En het seizoen was al intensief met het bekijken van spelers in diverse Europese competities, inclusief de Eredivisie, en het binnen bereik brengen van de plaatsing voor het WK in Brazilië. Als deze autoriteit, die tevens aan de basis stond van alle recente successen van Barcelona en Bayern München, dan nog de moeite neemt om persoonlijk steun te komen betuigen aan een jeugdteam, moet je toch als coach je handjes dichtknijpen. Des te meer omdat hij bovendien zijn eigen spelers aan het jeugdteam heeft uitgeleend.
Zo niet Cor Pot. De voormalige coach van clubs als RBC, NAC en Excelsior, meest recent werkzaam als assistent bij Zenit Sint-Petersburg, schijnt al niet blij te zijn geweest met reacties van Van Gaal vanuit China. En nu heeft hij aangegeven dat Van Gaal in Israël niet in het spelershotel van Jong Oranje mag komen. Hij moet maar in het hotel van de officials en de pers gaan zitten.
Daar doe je Van Gaal geen plezier mee, dunkt me. En los van het feit dat het nogal oneerbiedig overkomt, lijkt het me ook een soort happen naar de baas. Dikke kans dat Pot geïrriteerd is omdat zijn spelers het een hele eer vinden dat Van Gaal ze komt steunen tegen Italië. Dat leidt inderdaad af.
Of het moet zijn dat Van Gaal zich net als de UEFA ook al negatief heeft uitgelaten over Pots uitspraken over zijn jonge, Spaanse vriendin. Maar zelfs Van Gaal zal zich toch niet overál mee bemoeien?
B-team (12 juni)
Als Cor Pot van zijn principes afwijkt, doet hij het goed. Zei hij eerst nog dat Jong Oranje geen ‘speeltuin’ was waarin bankzitters speeltijd krijgen als beloning voor goed gedrag, nu liet hij voor de laatste poulewedstrijd tegen Spanje maar liefst elf verse spelers opdraven. Op uitdrukkelijk verzoek van de medische staf, die pleitte voor rust voor het volledige basisteam. Maar ook omdat ‘de andere jongens bij dit EK ook een keer een kans verdienen. Ze hebben goed getraind en als team gefunctioneerd.’
De basisspelers zeiden al steeds dat ze alleen succes konden hebben met z’n drieëntwintigen, en betrokken de wisselspelers consequent bij het vieren van hun doelpunten. En eindelijk ging de coach daar volledig in mee. Dan ook iedereen spelen, dacht hij.
Wel jammer dat het niet goed uitpakte. Jong Spanje was, met slechts een half B-team een flink maatje te groot. Maar terecht zei Cor Pot na afloop tegen de Spaanse coach dat hij op een revanche hoopt in de finale. Dan kom ik met een serieuze ploeg, dacht hij er misschien zelfs bij, en hebben we bovendien de steun van Van Gaal. Dan zullen we nog wel eens zien wie de beste is.
Ik hoop voor Pot dat hij het is met zijn echte team, als dat tenminste die finale al haalt. Maar dan hoop ik ook dat Pot, als de overwinning eenmaal zeker is, die drieëntwintigste speler nog even het veld in stuurt: derde keeper Nick Marsman. Als je het met alle geweld met z’n allen wil doen, doe dat dan ook goed.
Plaats (11 juni)
Heeft Van Gaal nog iets gezegd over het doelpunt van Wesley Sneijder? Vast niet. Mogelijk heeft hij zelfs stilletjes gevloekt. Of hij heeft het zogenaamd niet gezien omdat de namen in het Chinees op de shirts stonden.
Als degene die hij de wacht heeft aangezegd op weergaloze wijze laat zien waartoe hij zelfs als hij niet fit is in staat is, lijkt me dat niet iets wat Van Gaal kan waarderen. Zo’n speler moet zijn plaats kennen en eerst maar een paar maanden keihard trainen voordat hij zich doeltreffende frivoliteiten achter het standbeen langs veroorlooft. Op de training wil Van Gaal nog wel eens luidkeels iemand complimenteren voor zo’n actie, maar zelfs dan graag iemand die het verdient.
Gelukkig wisten Sneijders medespelers zijn actie wel op waarde te schatten. Zo bekende Arjen Robben dat hij ‘echt stond te genieten’. En natuurlijk vond Sneijder het zelf ook wel geslaagd. ‘Het was niet alleen het doelpunt. Het was misschien wel de mooiste aanval van het jaar en als je daar dan aan het einde van mag staan is dat mooi.’
Die uitspraak zal hem wel weer een minpuntje opleveren. Maar hij toonde meteen zijn goede wil door te beloven van de zomer door te trainen. ‘Het zou dom zijn om de fitheid die ik nu heb de komende periode weg te gooien.’
Toch moet ik eerlijk bekennen dat een uitspraak van een speler die duidelijk wel zijn plaats kende ook mij meer deed dan de goal van Sneijder. Stomverbaasd typeerde een reserve het ongebreidelde enthousiasme van de Chinezen. ‘Iedereen kent het Nederlands elftal. Zelfs mij, Ron Vlaar, kennen ze.’
Blijven selecteren, die jongen.
Omwenteling (10 juni)
Blijkt er ineens sprake van een heuse omwenteling. Van Gaal kondigde niet alleen aan dat hij zelf weggaat na het WK, maar een aantal vedetten neemt hij daar waarschijnlijk niet eens meer mee naartoe.
Het leek een kleine ingreep, het afnemen van de aanvoerdersband van Wesley Sneijder. Maar het was niet voor niets dat Sneijder het ervoer als een ‘mokerslag’ en zich uitputte in schuldbetuigingen en goede voornemens. Hij was ‘sowieso al van plan’ om weer helemaal fit te worden en was ‘gretiger dan ooit’. Hij besefte dondersgoed wat mensen als Foppe de Haan nu verkondigen: het is over en sluiten voor hem bij Oranje.
Zelfde laken een pak voor Rafael van der Vaart. Die dacht zijn goede wil te tonen door zich persoonlijk geblesseerd te komen afmelden voor de trip naar de Oost. Waarschijnlijk is het zijn laatste bezoek aan het spelershotel geweest. En Dirk Kuijt niet te vergeten: tot voor kort met het erebaantje van tweede aanvoerder verzekerd van een plaats op de bank, maar nu ook voor de moeite bedankt.
De heren zullen moeten toezien hoe het middenveld van Jong Oranje zich op het jeugd-EK zo de basis van het grote Oranje in speelt. Strootman zal ook daar gezelschap krijgen van Van Ginkel en Maher, met Clasie op het vinkentouw. ‘Ik zie liever Adam Maher op de plek van Sneijder, want hij is in de combinatie veel sterker,’ ondersteunt Foppe de Haan Van Gaal vast. ‘Ik denk dat hij beter kan samenwerken met Van Persie dan Sneijder.’
‘Dit is niet het voorportaal van de uitgang voor Sneijder,’ zei Van Gaal nog wel. Nee, maar er staan jonkies gretiger dan ooit bij de ingang.
Sympathiek (9 juni)
Jong Oranje heeft een sympathieke ploeg. Het speelt leuk voetbal op het EK onder 21, de spelers hebben de gezonde ambitie om het toernooi te winnen en hebben er ook duidelijk plezier in om het karwei samen te klaren.
Vanaf het begin zegt iedereen voortdurend dat ze het niet met z’n elven doen, maar dat ook alle wisselspelers belangrijk zijn. En dat maken ze ook waar. Niet alleen hebben alle invallers met doelpunten en assists daadwerkelijk een belangrijk aandeel, maar de andere doelpuntenmakers lopen ook consequent naar de bank om de goals met z’n allen te vieren. Dat is een mooi gezicht en je moet wel heel negatief zijn om die jongens hun succes niet te gunnen. Zelfs Strootman heeft een beminnelijke uitstraling.
Het enige smetje tot nu toe kwam van bondscoach Cor Pot, die weigerde om Jordy Clasie uitleg te geven over zijn reservebeurten. Kleine moeite, zou je zeggen, en niet onbelangrijk omdat Clasie had gerekend op een basisplaats. Maar waarschijnlijk heeft Pot hiermee bewust de teamgeest nog versterkt, want ongetwijfeld is Clasie door zijn medespelers enorm getroost.
Het team is inmiddels zeker van de halve finale. En dan zal ook grote baas Louis van Gaal aanwezig zijn, die dinsdag direct na de interland van het echte Oranje tegen China zal doorreizen naar Israël. Dat is vast goed bedoeld en het zal de spelers prikkelen om zich nog beter te profileren. Maar voor het behoud van de sympathieke uitstraling hoop ik eigenlijk op een fikse vertraging.
Aanvoerder (8 juni)
In de laatste zes interlands voor de wedstrijd tegen Indonesië heeft Wesley Sneijder exact 36 minuten in het veld gestaan, in maart thuis tegen Estland. De rest van de tijd had hij het te druk met ruziemaken in Milaan, vinden van een nieuwe club, ontdekken van de mooie plekjes van Istanbul, zijn liefde betuigen aan Yolanthe en opdoen van wedstrijdritme. Maar al die tijd toonde hij zich ongebroken. Hij liet zich zelfs als aanvoerder bij het Nederlands elftal zien terwijl hij niet kon spelen, om de jongens tot steun te zijn.
En nu kán Van Gaal in Indonesië eindelijk weer eens over zijn aanvoerder beschikken, kiest hij een ander in die rol. Sterker nog, Sneijder zou eerst maar weer eens echt fit moeten worden en moeten bewijzen een meerwaarde te hebben. Hij zou zelfs moeten tonen een selectie als doodgewone international waard te zijn.
Dat vond Sneijder niet fijn om te horen, meldde Van Gaal. Logisch. Sneijder nam zijn rol als aanvoerder namelijk nogal serieus. Serieuzer dan die van speler misschien. Maar er was wat voor te zeggen geweest die toewijding te waarderen, in de hoop op spoedig herstel van zijn andere kwaliteiten.
Gelukkig schiet Mourinho te hulp. Diens club Chelsea heeft laten weten Galatasaray, dat alweer van Sneijder af wil, voor vijftien miljoen euro van hem te willen verlossen. En Sneijder voelt al jaren zoveel waardering van Mourinho dat hij in Londen snel weer op niveau zal zijn. Waarna hij bij Van Gaal ongetwijfeld die band weer opeist.
Als hij zich er tenminste tot die tijd door Hans Kraay jr. van laat weerhouden om zijn vrienden op Van Gaal af te sturen.
Jeugd (6 juni)
Jong Nederland heeft gewonnen van Jong Duitsland. Dat is fijn. Dat is zelfs heel lekker omdat de beslissing pas in de 90e minuut viel en eigenlijk tegen de verhouding in. Een kanttekening is alleen dat Jong Nederland voor het overgrote deel werd gevormd door spelers die al A-international en dus ook buiten hun leeftijdscategorie echt de besten zijn, terwijl de Duitse A-internationals uit deze leeftijdsgroep zijn thuisgebleven. Je zou haast kunnen zeggen dat een bijna volwaardig Nederlands elftal met heel veel moeite en geluk heeft gewonnen van een Duits B-jeugdteam. En dat geeft te denken.
Het voordeel voor Nederland is dat deze winst de kans groot maakt dat het team zich plaatst voor de halve finale van het EK onder-21 en dat de jonge A-internationals toernooi-ervaring kunnen opdoen. Het voordeel voor Duitsland is dat juist de uitdagers van de A-internationals gelouterd raken en gestimuleerd worden om de allerbesten van het land nog meer onder druk te zetten. Het is maar de vraag wat op termijn meer oplevert.
Zoiets heeft Ryan Babel zich blijkbaar ook afgevraagd bij zijn clubkeuze voor volgend seizoen. Moet hij nou Ajax aan nog meer titels helpen of is het beter voor de club om weer nieuwe, jonge spelers de kans te geven zich verder te ontwikkelen? Hij kiest voor het laatste en vertrekt, ‘niet om financiële redenen, maar om het sportieve belang van de jeugd’.
Het is een Duitse keuze. Met voor Babel trouwens als voordeel dat hij in Turkije een godsvermogen kan verdienen.
Rekening (5 juni)
Arjen Robben heeft zich nog nauwelijks bij het Nederlands elftal gevoegd na zijn club naar de Champions League te hebben geschoten of hij weet hoe hij er bij die club op staat voor volgend seizoen. Men aast er al wekenlang openlijk op Lewandowski, de spits van Borussia Dortmund, en nu schijnt Pep Guardiola ook gezegd te hebben gegeven Luis Suarez naar Bayern te willen lokken. En nu komt het: zo nodig met Robben als ruilmiddel bovenop een substantieel geldbedrag.
En mocht Robben nog het idee hebben dit onheil te kunnen afwenden, dan moet hij zich realiseren dat de broer van Guardiola de zaakwaarnemer van Suarez is. Tel je zegeningen en zorg dat je snel wegkomt bij Bayern, zou ik zeggen, voordat je het kind van de rekening wordt.
Fijn is wel dat Guardiola vooraf zoveel duidelijkheid verstrekt. José Mourinho blijkt meer een man die achteraf rekeningen vereffent. Zo gaf hij Cristiano Ronaldo een trapje na door hem te verwijten niet tegen kritiek te kunnen. Ongetwijfeld zal de rest van de selectie van Real Madrid ook nog aan de beurt komen.
Stijlvoller zijn de woorden van de door Mourinho gepasseerde keeper Iker Casillas over zijn oud-trainer. ‘Ik koester geen wrok tegen hem en voel me ook niet onrechtvaardig behandeld. Hij nam de beslissingen die hij het beste vond voor de club en dat moet je respecteren. Mourinho gaat een nieuw avontuur aan en ik wens hem het allerbeste.’
Eens kijken of Mourinho daar een passende reactie op heeft.
Arbitrage 2.0 (4 juni)
De KNVB is ineens gek op pilots. Na het besluit om gedurende twee jaar drie beloftenteams en een Topklasser toe te laten in de Jupiler League, is tevens besloten om in beslissende wedstrijden een proef te doen met doellijntechnologie in combinatie met de aanstelling van vijfde en zesde officials. Als de KNVB iets in gang zet, gebeurt het goed ook. Passend bij ‘onze vooruitstrevende visie’, aldus directeur betaald voetbal Bert van Oostveen.
Dit systeem is Arbitrage 2.0 gedoopt, om de innovatieve status te benadrukken. En, het moet gezegd, het valt te prijzen dat de bond stappen zet om te komen tot verbetering van de waarneming van cruciale gebeurtenissen op en vlak voor de doellijn. Maar of die mannetjes naast het doel daar nou iets aan bijdragen, waag ik te betwijfelen. Met 2.0 hebben die in ieder geval niets te maken.
Dat is wel het geval met de werkwijze met een videoreferee die de KNVB ook nader wil onderzoeken, hoewel die van de FIFA nog niet in de praktijk gebracht mag worden. Dát onderzoek, hoe dat dan ook uitgevoerd gaat worden, is zeker vooruitstrevend. En uiteindelijk zal dat natuurlijk leiden tot Arbitrage 3.0: de tweede official die op zijn gemak aan de zijkant van het veld naar de tv zit te kijken en, met hulp van sensoren op het veld en op de doellijn en directe herhalingen van cruciale spelsituaties vanuit verschillende cameraposities, de scheidsrechter onmiddellijk influistert hoe te handelen. Zonder grensrechters en potsierlijke mannetjes naast het doel.
Maar eerst een tijdje genieten van officials die opbieden tegen HawkEye.
Onder-21 (3 juni)
Donderdag begint Jong Oranje in Israël aan het EK onder-21, met waarschijnlijk tien A-internationals in de basis plus nog een paar op de bank. Tegenstander is Duitsland, met de 22-jarige Lewis Holtby van Tottenham Hotspur als aanvoerder. Ook een gerenommeerde speler dus, die volgens mijn berekening meer dan een jaar te oud is maar volgens de UEFA blijkbaar niet, en die direct de boel op scherp zette met de uitlating: ‘Er is niets mooiers dan Nederland verslaan. Het is fantastisch om onmiddellijk tegen de aartsrivaal te spelen.’
Dat kan een heet wedstrijdje worden. Nederland gaat op sleeptouw genomen worden door Kevin Strootman, ook al 22 trouwens en al meermalen aanvoerder van het echte Oranje, en die laat zo’n provocatie normaal gesproken niet onbeantwoord. In ieder geval zorgen de woorden van Holtby er vast voor dat de spelers van Jong Oranje er niet te makkelijk over denken, dus dat komt wel goed.
Voor zover de jongeren nog niet de ouderen zijn, brengen zij al wel het vuur van de ouderen mee. Maar als dat ook geldt voor de andere landen, moeten we Spanje, de derde tegenstander in de poule, meer vrezen dan Duitsland. In Spanje zetten ze zich namelijk niet af tegen de opponent, maar leggen ze een soort gelofte af aan de coach. Zo polste bondscoach Del Bosque van het A-elftal bij al zijn spelers of ze nog wel voldoende gemotiveerd zijn voor het toernooi om de Confederations Cup in Brazilië, waarop iedereen plechtig antwoordde: ‘Meneer, wij willen niets liever dan winnen.’
Klinkt toch overtuigender.
Rellen (2 juni)
Wat een timing. Twee dagen na de strafeis van de officier van justitie voor de verdachten van de doodslag op grensrechter Richard Nieuwenhuizen en op de dag van de uitzending van Andere Tijden Sport over de rellen in De Kuip na de EUFA Cupwinst van Feyenoord in 1974 gingen in Alphen supporters en spelers met elkaar op de vuist na het nacompetitieduel tussen Alphense Boys en Haaglandia.
Het verslag van RTV Lokaal was uitermate herkenbaar. ‘Direct na het laatste fluitsignaal gingen tien tot vijftien spelers en supporters met elkaar op de vuist. Fans sloegen in op supporters en spelers van Haaglandia. Er werd met stoeltjes gegooid. Op een speler of supporter van Haaglandia werd ingetrapt op zijn hoofd toen hij op de grond lag. (…) Op de tribune zaten huilende ouders van voetballers van Haaglandia. Zij stonden doodsangsten uit. De politie begeleidde de Rijswijkse fans, spelers en ouders uit Alphen.
Goed, het was kleinschaliger dan 39 jaar geleden in Rotterdam en er viel geen dode zoals in Almere. Maar dat was het dan wel wat de verschillen betreft. Het nieuwsbericht vermeldde voor de volledigheid dat niet bekend was wie de ruzie had uitgelokt. Who cares? Feit is dat wie in gaat slaan op anderen niet goed bij zijn hoofd is en dat voetbal een grote aantrekkingskracht heeft op mensen die niet goed bij hun hoofd zijn.
Twijfel? Gisteren nog werd de bekerfinale tussen de B1-teams van Ajax en Feyenoord afgelast uit angst voor ongeregeldheden, na rellen tijdens de bekerfinale tussen PSV A1 en Feyenoord A1 twee dagen eerder.
Het was ernstig in 1974. Maar hoezo ‘andere tijden sport’?
Min-min (1 juni)
Je zou denken dat alle foto’s van José Mourinho wel zo’n beetje zijn gemaakt. Dat vonden de Spaanse fotografen niet, bleek voorafgaand aan zijn laatste wedstrijd als coach van Real Madrid. De horde van een man of vijfentwintig moest letterlijk teruggedreven worden om de coach gelegenheid te geven vanaf de zijlijn het veld te overzien. Wat hij stoïcijns bleef doen uiteraard.
Zijn reactie kwam pas na afloop van de wedstrijd en was niet alleen gericht tegen de fotografen, maar tegen de pers in het algemeen. Hij kwam niet opdagen bij de persconferentie. Zijn boodschap: de pers kon barsten, had hem meer dan genoeg lastiggevallen en moest het nu maar even zonder hem doen. De laatste foto was voorlopig gemaakt wat hem betreft. En begrijpelijk natuurlijk, want Mourinho hoefde de afgelopen jaren maar een scheet te laten of die werd weergegeven en becommentarieerd. Hoewel je met evenveel recht kan zeggen dat hij die scheten wel erg graag liet en ook de effecten met genoegen teweegbracht.
Dat hij wegbleef, getuigde dus niet alleen van wraak of minachting maar was vooral een zwaktebod. Dan kun je beter een coach hebben die bereid is de eigenbereide gifbeker tot op de bodem leeg te drinken, die tot zijn laatste snik in de aanval gaat en zijn eigen aftocht gebruikt om nog één keer die klote-pers de les te lezen door de journalisten de slechtste beoordeling te geven die in zijn ogen beschikbaar is: min-min.
Als Mourinho íets van Van Gaal had moeten opsteken, is het hoe je in stijl ten onder gaat.
De kogel is door de kerk: Adam Maher heeft een contract voor vijf jaar ondertekend bij PSV. Je kan nauwelijks nog zeggen dat PSV zijn slag heeft geslagen, zo onvermijdelijk was de transfer geworden na het afhaken van Ajax. Het is goed dat ze niet nog langer hebben gewacht met het betalen van de acht miljoen die AZ wilde hebben, anders was Maher nog gaan denken dat hij eigenlijk niet gewenst was.
Maar goed, Adam blij, AZ blij en PSV blij. Goed ook voor de competitie dat PSV na het weglopen van alle teleurgestelde vedetten weer op krachten komt. En mooi vooral dat een speler zelf kan beslissen dat hij Nederland nog niet wenst te verlaten, lang van tevoren aangeeft waar hij naartoe wil en dat nog voor elkaar krijgt ook. Het toont de status van Maher, die het in zich heeft om bij PSV de nieuwe Afellay te worden en die dan in het vervolg van zijn loopbaan hopelijk wat meer geluk heeft.
Maar dat is van later zorg. Eerst schitteren bij PSV. Maar daar zit meteen het gevaar, zowel voor PSV als voor Maher. PSV zou geleerd moeten hebben van het afgelopen seizoen, waarin het aankondigde dat in het jaar van het eeuwfeest het kampioenschap het enig passende cadeau zou zijn. Een must. Met als gevolg dat iedereen volkomen verkrampte.
Het aantrekken van het allergrootste talent van Nederland zorgt opnieuw voor een kampioensnoodzaak, met Maher als 19-jarige in de rol van gedoodverfde succesbrenger. Het is vragen om narigheid.
Droom (29 juni)
Ik heb scheidsrechters nooit begrepen. Als het goed is, zijn het een soort weldoeners die er uitsluitend op uit zijn om anderen tot hun recht te laten komen. Volkomen onbaatzuchtig. Alleen als het niet goed is, vestigen zij de aandacht op zich. En dan ook meteen alle aandacht, zonder pardon en tot vervelens toe.
Zo weet iedereen in de internationale voetbalwereld ogenblikkelijk te vertellen wie de scheidsrechter was in de halve finale op het WK 1982 tussen Frankrijk en West-Duitsland, en ook waarom hij dat nog weet. De ongelukkige Nederlandse scheidsrechter Charles Corver liet in die wedstrijd namelijk een schandalige overtreding van de Duitse keeper Toni Schumacher op de doorgebroken Fransman Patrick Battiston onbestraft. Dat ene moment maakte Corver tot de ‘man of the match’ in zijn belangrijkste wedstrijd ooit. En dat wil iedereen, behalve een scheidsrechter.
Björn Kuipers heeft de eer om de finale van de Confederations Cup te fluiten. ‘Wat kan je je nog meer wensen als Spanje en Brazilië er staan en jij daar een onderdeel van kan zijn,’ zegt hij terecht. ‘Het is een droom.’
De droom van Kuipers is logischerwijs ook ‘dat niemand na de finale spreekt over de arbitrage’. Wat in feite betekent dat niemand hem achteraf een rol van betekenis toekent. Wat er vervolgens op neerkomt dat in no time niemand nog weet dat hij die wedstrijd geleid heeft.
Toch raar dat je hoogtepunt in het beste geval direct leidt tot vergetelheid.
Transferstrijd (28 juni)
PSV is goed bezig op de transfermarkt. De spelers die afgelopen seizoen gezichtsverlies hebben geleden, worden van de hand gedaan, en niet voor lullige bedragen. Zelfs spelers die in Eindhoven nooit enig gezicht hebben gekregen, blijken nog veel geld waard te zijn. En van het binnenhalen van veelbelovende spelers wordt serieus werk gemaakt. De transfers van Mertens, Lens, Toivonen, Pieters en waarschijnlijk zelfs Marcelo bieden de club ruime armslag voor de financiering van Bruma, Jozefzoon en natuurlijk ook Maher.
Goed, de entree van Maher kost wat meer tijd. Maar PSV is nog de enige gegadigde, dus dat heeft geen haast. Komt goed.
Ondertussen zit Ajax met de gebakken peren. De spelers die daar de afgelopen jaren juist smoel hebben gekregen, komen elders maar niet onder dak. Eriksen, De Jong, Vermeer en Alderweireld worden aan tal van clubs gelinkt, maar worden blijkbaar nog niet rijp geacht voor een hoofdrol. Met als mogelijk gevolg dat de beoogde opvolger van Vermeer nog eerder de deur uitloopt dan Vermeer zelf, want geduld is eindig.
Interessant is verder dat geen club de eigen gezichtsbepalende spelers aan Ajax lijkt te willen verkopen. Het is alsof de transferperiode steeds meer een voorschot is op de echte strijd om het kampioenschap. Misschien dat Ajax daarom geen haast maakt. Het raakt altijd pas in de tweede helft van die strijd op stoom.
Overgeleverd (26 juni)
Fascinerend hoe het spel gespeeld wordt met betrekking tot Marco van Ginkel. Die is uitgeleerd bij Vitesse en moet dus verder om zich te ontwikkelen. Ajax bood zeven miljoen en had ook zijn voorkeur. Maar niet die van Vitesse. Chelsea biedt vijf miljoen en daar heeft Vitesse onmiddellijk mee ingestemd. Maar Van Ginkel en zijn zaakwaarnemer Karel Jansen laten weten ‘niks te hebben gehoord over een akkoord’, niet van Chelsea en niet van Vitesse.
Voor de duidelijkheid: Van Ginkel gaat dus aan Chelsea verkocht worden zonder dat hij daar zelf in gekend wordt. Vervolgens moet hij maar afwachten wat hem daar te wachten staat. Krijgt hij een kans om zich daar te bewijzen, en heeft hij dan ook een reële kans van slagen, wacht hem de Büttner-rol van een enkel wedstrijdje of wordt hij direct of iets later weer verhuurd, misschien zelfs aan Vitesse, waar hij dus is uitgeleerd? In minstens de helft van de gevallen kan Van Ginkel het WK van volgend jaar op zijn buik schrijven.
Het is allemaal ‘niet zo gek’, zegt ook Karel Jansen, want ‘Chelsea ís Vitesse. Als je met Chelsea belt, bel je indirect met de Arnhemmers.’
Frappant is wel, vervolgt hij, dat ‘onduidelijk is wie er bij Vitesse in charge is. Technisch directeur heb ik een tijd geleden gesproken, maar die wist het ook niet.’
Chelsea is Vitesse. Maar Vitesse is duidelijk nog niet Chelsea. En Van Ginkel is overgeleverd aan de goden.
Teammanager (25 juni)
Frank de Boer begon op de eerste werkdag niet alleen met het trakteren van alle medewerkers van Ajax op gebak ter gelegenheid van de start van het nieuwe seizoen, hij liet algemeen directeur Edwin van der Sar twee van die medewerkers ook iets meedelen: teammanagers David Endt en Herman Pinkster kregen te horen dat er in die functie geen prijs meer wordt gesteld op hun diensten. Er wordt iets anders voor ze gezocht.
Hopelijk hadden ze niet net hun mond vol, anders was de inhoud zo weer naar buiten gegleden. David Endt liet in ieder geval weten ‘not amused, geschokt en verrast’ te zijn en af te wachten wat de club met hem wil. Sinds jaar en dag bekleedt hij de functie en wat Frank de Boer betreft ‘deed hij het vrij goed, maar we denken dat het beter kan’.
Tja, welkom terug van vakantie. Neem nog een hapje. En hoor dan wat Endt ongetwijfeld ook hoorde: zoals jij die functie invulde laat zien dat je niet meer mee kunt in de professionaliseringsslag die we moeten maken, David. Dat moet echt veel beter, bij voorkeur door iemand die de Johan Cruyff University afgerond heeft.
Verdomd, het is net of je Cruijff hoort praten met ‘hij deed het vrij goed’. Dat is het, ook hier zal Cruijff wel weer achter zitten. Die wil nu zelfs Messi weg hebben bij Barcelona. Deed het daar ook vrij goed.
Bier (24 juni)
Pep Guardiola heeft een jaar lang Duits gestudeerd, meldde hij bij zijn presentatie bij Bayern. In het Duits, zoals hij had beloofd. Gelukkig vertelde hij erbij dat New York, waar hij dat jaar heeft doorgebracht, niet de beste plek was voor die studie. Anders zou je gaan twijfelen aan de vermogens van de man. Tjonge, wat kwam het allemaal traag en onbeholpen zijn mond uit. Het was dan wel Duits, maar ik denk dat zelfs de Duitse journalisten het in het Spaans beter hadden kunnen volgen.
Het is ook te hopen dat Guardiola deze exercitie niet gaat herhalen tegenover zijn spelers. Anders zal het niet lang duren voor ze hem smeken de wedstrijdbespreking in willekeurig welke taal te doen, desnoods elke week in een andere… Maar niet in het Duits! Om nog maar te zwijgen over de effecten op het veld, waar alle spelers noodgedwongen hun eigen invulling geven aan zijn verhaal, terwijl het ook met een samenhangende tactiek al lastig zou worden om de resultaten van het afgelopen seizoen te evenaren.
Het enige wat heerlijk helder werd, was de door een verslaggever van het blad Bild opgetekende zin waarmee Guardiola’s vrouw hem in het vliegtuig naar München had overhoord: ‘Ich trinke nicht so gerne Bier, lieber Wein.’
Nog zo’n lekkere binnenkomer van de Spanjaard in Beieren. Dat wordt wat met die bierdouche als hij ondanks alles toch kampioen wordt.
Onderzoek (23 juni)
De onderzoeker die sinds begin juni voetbalclub Heerenveen moest doorlichten en zo de achtergrond van de onrust in kaart moest brengen, dr. Paul Nobelen, heeft die opdracht teruggegeven. Reden: ‘het onderzoeksklimaat is onvoldoende goed om een integer, onafhankelijk en professioneel onderzoek te verrichten’.
Laten we er voor het gemak even van uitgaan dat dr. Nobelen niet twijfelt aan zijn eigen integriteit, onafhankelijkheid en professionaliteit. Dan kan dat maar één ding betekenen: een onderzoeker is bij Heerenveen zijn leven niet zeker. Blijkbaar zijn de oorlogsstellingen ondanks het vertrek van voorzitter Robert Veenstra nog niet verlaten.
En wat gaat men doen? Op zoek naar een andere onderzoeker, die bewaakt gaat worden door de burgemeester van Heerenveen, Tjeerd van der Zwan. Dat wil zeggen, de burgemeester gaat toezien op de naleving van de spelregels.
Maar had hij dat bij Nobelen niet al kunnen doen dan? Heeft Veenstra nog steeds een stevige vinger in de pap? Of waren de heren Van der Velde en De Haan niet zo gecharmeerd van dr. Nobelen? Ik ben toch wel heel benieuwd waar de kogels vandaan gaan komen. Alle reden voor een gedegen onderzoek, dat is waar.
Maar ik wens de nieuwe onderzoeker vooral veel sterkte.
Fout (22 juni)
Robert Veenstra heeft ongetwijfeld alles fout gedaan bij Heerenveen. Lekker gesaneerd, dat wel, maar verder vooral iedereen tegen zich in het harnas gejaagd. Riemer van der Velde, Foppe de Haan, Maarten de Jong: er was geen Fries boegbeeld dat hij niet de gordijnen in had gejaagd. Plus alle medewerkers en alle supporters. Er scheen geen personeelslid meer zonder lood in de schoenen naar zijn werk te komen.
Hij voerde een schrikbewind en zorgde voor Noord-Koreaanse toestanden, was het verwijt: communicatie van niks, nul betrokkenheid, geen uitleg van het beleid en voortdurend de dreiging van ontslag voor iedereen die hem maar voor de voeten kwam en geen Van Basten heette. Dat kan in het bedrijfsleven misschien werken, zoals op de hogeschool waar hij voorheen de baas was, maar in de voetballerij niet. En zeker niet bij familieclub Heerenveen.
Eindelijk heeft Veenstra gedaan wat onvermijdelijk was en de handdoek in de ring gegooid. Het trieste is dat hij misschien inderdaad wel alles fout deed, maar ondertussen ook alles goed. Want het was toch een financieel zooitje bij zijn komst? Er moest toch orde op zaken worden gesteld? Nou, dat heeft hij toch gedaan? De club is weer gezond.
Dat zie je in het voetbal nou altijd. Stellen ze iemand aan uit het bedrijfsleven om schoon schip te maken en die verwijten ze dan vervolgens dat hij dat te rigoureus doet, zonder gevoel voor de clubmensen die er een puinhoop van hadden gemaakt. Uiteindelijk vinden ze dat er alleen mensen in de voetballerij passen die uit de voetballerij komen.
Komedie (21 juni)
Parijs is voor iedereen een heerlijke stad om een paar jaartjes te wonen. Cultuur snuiven en genieten van du vin, du pain, du Moulin. En als je daarbij dan trainer mag zijn van PSG, is je kostje gekocht. Werken met Ibrahimovic, Thiago Silva en Verratti, gegarandeerd kampioen van Frankrijk en geld genoeg om er nog een voorraadje spelers bij te kopen waarmee de Europese top bestormd kan gaan worden. Plus een leuk zakcentje voor jezelf uiteraard.
Maar gek genoeg lukte het PSG maar niet om een opvolger te vinden voor de naar Real Madrid vertrekkende coach Ancelotti. Mourinho, Wenger, Pellegrini, Mancini, Villas-Boas, Hiddink, Capello en zelfs Rijkaard en Van Basten werden gepolst, maar geen van hen had interesse. Dan is er iets mis. Maar wat?
Het zal toch niet de angst voor Monaco zijn, dat plotseling nog meer geld uitgeeft aan spelers dan PSG en na Falcao zelfs zijn pijlen richt op Ronaldo en Bale? Of de drie punten in mindering waarmee PSG de competitie moet beginnen na het wangedrag van technisch directeur Leonardo? Is de club besmet verklaard?
Nee, hooguit blijkt dat trainers van naam geen enkele noodzaak meer hebben om nog achter roem, geld of genot aan te jagen. Van Basten heeft nog een goede reden: die beleeft bij Heerenveen zijn eigen grande comédie. Maar Rijkaard komt niet eens de bank meer af voor een leuke klus.
Gelukkig hebben ze uiteindelijk Laurent Blanc gestrikt, die het blijkbaar niet erg vindt om zoveelste keus te zijn. Ik werd al bang dat ze ten einde raad Gullit gingen vragen.
Stap (19 juni)
PSV loopt leeg en incasseert per aanvaller haast tien miljoen euro, waardoor er mogelijkheden genoeg ontstaan om voor acht miljoen Adam Maher te contracteren. Die zet dan de stap vooruit die hij in gedachten had: naar Ajax of PSV. En aangezien Ajax de hand op de knip wenst te houden zolang er nog geen dragende spelers zijn vertrokken, of in de woorden van Marc Overmars ‘andere prioriteiten’ stelt, heeft PSV vrij spel. Slimme zet om dan meteen toe te slaan, want gegarandeerd dat PSV over één of twee jaar anderhalf keer de aankoopprijs kan terugverdienen met de volgende stap die Maher wil zetten.
Droevig voor de huidige PSV’ers is dat zij toch andere verwachtingen hadden van hun vertrek. Lens neemt genoegen met Dinamo Kiev, Mertens moet het doen met een aanbod van Napoli en Toivonen is zelfs gedwongen het gesprek aan te gaan met Norwich. Hooguit maakt Strootman nog een klapper, maar die zit voorlopig nog stuk van het mislopen van alle prijzen.
Lens verwoordde het realistisch: ‘Dit is niet de stap die ik voor ogen had. Maar naar mijn mening is deze competitie wel een stap vooruit. Weliswaar niet een gigantische stap op sportief gebied, maar absoluut geen stap opzij of terug. Dinamo Kiev is echt een topploeg, waar de mogelijkheden ongekend zijn.’
De financiële mogelijkheden zeker, want Lens gaat twee miljoen euro per jaar verdienen. Hij heeft gelijk ook, dat hij genoegen neemt met zo’n beperkt stapje vooruit.
Vakantie (18 juni)
‘Het is gewoon leuk om Trinidad te kunnen helpen,’ zei Leo Beenhakker op zijn meest serieuze toon tegen de verslaggever van VI Radio. Ook noemde hij het ‘een avontuur’ en ‘een reünie’ met mensen met wie hij voor en tijdens het WK van 2006 veel plezier heeft gehad.
Wat is het geval? Beenhakker vertrekt begin juli voor een maand naar Trinidad en Tobago, omdat hem gevraagd is de organisatie van het voetbal door te lichten. Als technisch directeur, in zijn eigen woorden ‘adviseur, in de Foppe de Haan-rol bij Tuvalu’. Gelijk heeft hij. Lekker een maandje betaalde vakantie, herinneringen ophalen, gesprekjes voeren en wat adviesjes in de rondte strooien. Het is hem op het lijf geschreven. Hij is zelfs bereid zo nodig nog één of twee maandjes langer te blijven. Hij zal nog net niet zeggen dat hij thuiskomt voor zijn laatste kunstje.
Wie ook een topvakantie heeft, is Henk ten Cate. Of eigenlijk is hij thuis, maar helpt hij op Ibiza Wesley Sneijder en John Heitinga tijdens hun vakantie dagelijks met het werken aan hun conditie. ‘Ze melden zich elke morgen om negen uur,’ waarna ook daar ongetwijfeld tijd genoeg overblijft voor gezelligheid.
Lekker, hoor. Het is voor Ten Cate wel te hopen dat het meer succes oplevert dan zijn vorige vakantieklus bij Sparta. En ook Beenhakker verdient een beter slot dan na zijn vorige thuiskomst.
Lessen (17 juni)
Les 1 na de uitschakeling van Jong Oranje op het EK -21: de trainer deugde niet, zoals trouwens ook alle andere trainers in Nederland niet deugen. Jong Oranje zat namelijk, net als ‘het totale Nederlandse topvoetbal’ en net als eerder al landskampioen Ajax, slechts ‘op zestig procent van de mogelijkheden’. En dat is de schuld van de trainers, zelfs dus van Frank de Boer als ik het goed begrijp. Maar in het geval van het EK zeker van Cor Pot. Was getekend: Johan Cruijff, Nederlands voetbalgeweten.
Les 2: de baas op afstand, zelf coach van het grote Oranje, deugde niet. Inderdaad, zoals alle huidige trainers. ‘Ik mis creativiteit bij de trainers van nu. We maken robotjes van onze spelers, per positie. We leiden een nummer zes op, en een nummer acht. Zo is dat met dit Jong Oranje ook gebeurd. Het zijn allemaal robotjes van Louis van Gaal.’ Aldus Aad de Mos, incidenteel succescoach uit een ver verleden.
Les 3: dat een team nauwelijks tot aanvallen komt en geen creativiteit in zijn spel legt, is niet belangrijk. ‘Dat interesseert me totaal niet. Iedereen was briljant, werkte hard en de verdediging speelde een fantastische wedstrijd.’ Zei bondscoach Devis Mangia van Italië -21, dat Nederland zo geniepig versloeg.
Gek is dat, dat een onbeduidende buitenlandse coach ons de belangrijkste les leerde: dat je met uiterst gedisciplineerd spel en schijt aan de mening van deskundigen honderd procent uit de mogelijkheden van je team kan halen.
Dreun (16 juni)
Gisteren Barbara Barend weer eens op de radio horen betogen dat Arjen Robben dit seizoen het allerhoogste heeft kunnen bereiken omdat hij vorig jaar op het beslissende moment gefaald heeft. Je moet eerst onder de hoogst mogelijke druk de fout in gaan voordat je van beslissende waarde kunt zijn, is haar theorie. Eerst in de Champions Leaguefinale een penalty missen en in de WK-finale alleen voor de keeper tegen de pukkel op diens grote teen aan schieten, en liefst allebei, voor je vlak voor tijd de winnende goal kunt maken in een Champions Leaguefinale. Vermoeiend hoor, topsport.
Het is wel een manier om kracht te putten uit blunders. De spelers van Jong Oranje toonden zich hevig ontdaan door het verlies van de halve finale tegen de ‘luizenploeg’ van Italië. Ze waren ‘de baas op het veld’, hadden ‘meer kansen’, maar de Italianen benutten hun enige kans en maakten vervolgens ‘veel theater’. Een dreun, een domper, heel jammer, triest en zuur, en meer van dat soort kwalificaties.
Maar geen nood dus: hoe groter de teleurstelling hoe waardevoller het leergeld. Het gaat wel goed komen met deze generatie voetballers. De grootste toekomst wacht volgens de theorie van Barbara Barend Mike van der Hoorn. Na als lid van de B-ploeg eerder te kijk te zijn gezet door de linksbuiten van Spanje, ging hij als invaller tegen Italië bij zijn eerste de beste actie de mist in, met het Italiaanse doelpunt als direct gevolg.
Lullig, maar dit heeft een speler nodig. Gaan we nog veel van horen, van Mike van der Hoorn. Van zo’n jeugdtoernooi winnen leer je helemaal niets.
Hotel (14 juni)
Van Gaal heeft een vermoeiende reis achter de rug. En het seizoen was al intensief met het bekijken van spelers in diverse Europese competities, inclusief de Eredivisie, en het binnen bereik brengen van de plaatsing voor het WK in Brazilië. Als deze autoriteit, die tevens aan de basis stond van alle recente successen van Barcelona en Bayern München, dan nog de moeite neemt om persoonlijk steun te komen betuigen aan een jeugdteam, moet je toch als coach je handjes dichtknijpen. Des te meer omdat hij bovendien zijn eigen spelers aan het jeugdteam heeft uitgeleend.
Zo niet Cor Pot. De voormalige coach van clubs als RBC, NAC en Excelsior, meest recent werkzaam als assistent bij Zenit Sint-Petersburg, schijnt al niet blij te zijn geweest met reacties van Van Gaal vanuit China. En nu heeft hij aangegeven dat Van Gaal in Israël niet in het spelershotel van Jong Oranje mag komen. Hij moet maar in het hotel van de officials en de pers gaan zitten.
Daar doe je Van Gaal geen plezier mee, dunkt me. En los van het feit dat het nogal oneerbiedig overkomt, lijkt het me ook een soort happen naar de baas. Dikke kans dat Pot geïrriteerd is omdat zijn spelers het een hele eer vinden dat Van Gaal ze komt steunen tegen Italië. Dat leidt inderdaad af.
Of het moet zijn dat Van Gaal zich net als de UEFA ook al negatief heeft uitgelaten over Pots uitspraken over zijn jonge, Spaanse vriendin. Maar zelfs Van Gaal zal zich toch niet overál mee bemoeien?
B-team (12 juni)
Als Cor Pot van zijn principes afwijkt, doet hij het goed. Zei hij eerst nog dat Jong Oranje geen ‘speeltuin’ was waarin bankzitters speeltijd krijgen als beloning voor goed gedrag, nu liet hij voor de laatste poulewedstrijd tegen Spanje maar liefst elf verse spelers opdraven. Op uitdrukkelijk verzoek van de medische staf, die pleitte voor rust voor het volledige basisteam. Maar ook omdat ‘de andere jongens bij dit EK ook een keer een kans verdienen. Ze hebben goed getraind en als team gefunctioneerd.’
De basisspelers zeiden al steeds dat ze alleen succes konden hebben met z’n drieëntwintigen, en betrokken de wisselspelers consequent bij het vieren van hun doelpunten. En eindelijk ging de coach daar volledig in mee. Dan ook iedereen spelen, dacht hij.
Wel jammer dat het niet goed uitpakte. Jong Spanje was, met slechts een half B-team een flink maatje te groot. Maar terecht zei Cor Pot na afloop tegen de Spaanse coach dat hij op een revanche hoopt in de finale. Dan kom ik met een serieuze ploeg, dacht hij er misschien zelfs bij, en hebben we bovendien de steun van Van Gaal. Dan zullen we nog wel eens zien wie de beste is.
Ik hoop voor Pot dat hij het is met zijn echte team, als dat tenminste die finale al haalt. Maar dan hoop ik ook dat Pot, als de overwinning eenmaal zeker is, die drieëntwintigste speler nog even het veld in stuurt: derde keeper Nick Marsman. Als je het met alle geweld met z’n allen wil doen, doe dat dan ook goed.
Plaats (11 juni)
Heeft Van Gaal nog iets gezegd over het doelpunt van Wesley Sneijder? Vast niet. Mogelijk heeft hij zelfs stilletjes gevloekt. Of hij heeft het zogenaamd niet gezien omdat de namen in het Chinees op de shirts stonden.
Als degene die hij de wacht heeft aangezegd op weergaloze wijze laat zien waartoe hij zelfs als hij niet fit is in staat is, lijkt me dat niet iets wat Van Gaal kan waarderen. Zo’n speler moet zijn plaats kennen en eerst maar een paar maanden keihard trainen voordat hij zich doeltreffende frivoliteiten achter het standbeen langs veroorlooft. Op de training wil Van Gaal nog wel eens luidkeels iemand complimenteren voor zo’n actie, maar zelfs dan graag iemand die het verdient.
Gelukkig wisten Sneijders medespelers zijn actie wel op waarde te schatten. Zo bekende Arjen Robben dat hij ‘echt stond te genieten’. En natuurlijk vond Sneijder het zelf ook wel geslaagd. ‘Het was niet alleen het doelpunt. Het was misschien wel de mooiste aanval van het jaar en als je daar dan aan het einde van mag staan is dat mooi.’
Die uitspraak zal hem wel weer een minpuntje opleveren. Maar hij toonde meteen zijn goede wil door te beloven van de zomer door te trainen. ‘Het zou dom zijn om de fitheid die ik nu heb de komende periode weg te gooien.’
Toch moet ik eerlijk bekennen dat een uitspraak van een speler die duidelijk wel zijn plaats kende ook mij meer deed dan de goal van Sneijder. Stomverbaasd typeerde een reserve het ongebreidelde enthousiasme van de Chinezen. ‘Iedereen kent het Nederlands elftal. Zelfs mij, Ron Vlaar, kennen ze.’
Blijven selecteren, die jongen.
Omwenteling (10 juni)
Blijkt er ineens sprake van een heuse omwenteling. Van Gaal kondigde niet alleen aan dat hij zelf weggaat na het WK, maar een aantal vedetten neemt hij daar waarschijnlijk niet eens meer mee naartoe.
Het leek een kleine ingreep, het afnemen van de aanvoerdersband van Wesley Sneijder. Maar het was niet voor niets dat Sneijder het ervoer als een ‘mokerslag’ en zich uitputte in schuldbetuigingen en goede voornemens. Hij was ‘sowieso al van plan’ om weer helemaal fit te worden en was ‘gretiger dan ooit’. Hij besefte dondersgoed wat mensen als Foppe de Haan nu verkondigen: het is over en sluiten voor hem bij Oranje.
Zelfde laken een pak voor Rafael van der Vaart. Die dacht zijn goede wil te tonen door zich persoonlijk geblesseerd te komen afmelden voor de trip naar de Oost. Waarschijnlijk is het zijn laatste bezoek aan het spelershotel geweest. En Dirk Kuijt niet te vergeten: tot voor kort met het erebaantje van tweede aanvoerder verzekerd van een plaats op de bank, maar nu ook voor de moeite bedankt.
De heren zullen moeten toezien hoe het middenveld van Jong Oranje zich op het jeugd-EK zo de basis van het grote Oranje in speelt. Strootman zal ook daar gezelschap krijgen van Van Ginkel en Maher, met Clasie op het vinkentouw. ‘Ik zie liever Adam Maher op de plek van Sneijder, want hij is in de combinatie veel sterker,’ ondersteunt Foppe de Haan Van Gaal vast. ‘Ik denk dat hij beter kan samenwerken met Van Persie dan Sneijder.’
‘Dit is niet het voorportaal van de uitgang voor Sneijder,’ zei Van Gaal nog wel. Nee, maar er staan jonkies gretiger dan ooit bij de ingang.
Sympathiek (9 juni)
Jong Oranje heeft een sympathieke ploeg. Het speelt leuk voetbal op het EK onder 21, de spelers hebben de gezonde ambitie om het toernooi te winnen en hebben er ook duidelijk plezier in om het karwei samen te klaren.
Vanaf het begin zegt iedereen voortdurend dat ze het niet met z’n elven doen, maar dat ook alle wisselspelers belangrijk zijn. En dat maken ze ook waar. Niet alleen hebben alle invallers met doelpunten en assists daadwerkelijk een belangrijk aandeel, maar de andere doelpuntenmakers lopen ook consequent naar de bank om de goals met z’n allen te vieren. Dat is een mooi gezicht en je moet wel heel negatief zijn om die jongens hun succes niet te gunnen. Zelfs Strootman heeft een beminnelijke uitstraling.
Het enige smetje tot nu toe kwam van bondscoach Cor Pot, die weigerde om Jordy Clasie uitleg te geven over zijn reservebeurten. Kleine moeite, zou je zeggen, en niet onbelangrijk omdat Clasie had gerekend op een basisplaats. Maar waarschijnlijk heeft Pot hiermee bewust de teamgeest nog versterkt, want ongetwijfeld is Clasie door zijn medespelers enorm getroost.
Het team is inmiddels zeker van de halve finale. En dan zal ook grote baas Louis van Gaal aanwezig zijn, die dinsdag direct na de interland van het echte Oranje tegen China zal doorreizen naar Israël. Dat is vast goed bedoeld en het zal de spelers prikkelen om zich nog beter te profileren. Maar voor het behoud van de sympathieke uitstraling hoop ik eigenlijk op een fikse vertraging.
Aanvoerder (8 juni)
In de laatste zes interlands voor de wedstrijd tegen Indonesië heeft Wesley Sneijder exact 36 minuten in het veld gestaan, in maart thuis tegen Estland. De rest van de tijd had hij het te druk met ruziemaken in Milaan, vinden van een nieuwe club, ontdekken van de mooie plekjes van Istanbul, zijn liefde betuigen aan Yolanthe en opdoen van wedstrijdritme. Maar al die tijd toonde hij zich ongebroken. Hij liet zich zelfs als aanvoerder bij het Nederlands elftal zien terwijl hij niet kon spelen, om de jongens tot steun te zijn.
En nu kán Van Gaal in Indonesië eindelijk weer eens over zijn aanvoerder beschikken, kiest hij een ander in die rol. Sterker nog, Sneijder zou eerst maar weer eens echt fit moeten worden en moeten bewijzen een meerwaarde te hebben. Hij zou zelfs moeten tonen een selectie als doodgewone international waard te zijn.
Dat vond Sneijder niet fijn om te horen, meldde Van Gaal. Logisch. Sneijder nam zijn rol als aanvoerder namelijk nogal serieus. Serieuzer dan die van speler misschien. Maar er was wat voor te zeggen geweest die toewijding te waarderen, in de hoop op spoedig herstel van zijn andere kwaliteiten.
Gelukkig schiet Mourinho te hulp. Diens club Chelsea heeft laten weten Galatasaray, dat alweer van Sneijder af wil, voor vijftien miljoen euro van hem te willen verlossen. En Sneijder voelt al jaren zoveel waardering van Mourinho dat hij in Londen snel weer op niveau zal zijn. Waarna hij bij Van Gaal ongetwijfeld die band weer opeist.
Als hij zich er tenminste tot die tijd door Hans Kraay jr. van laat weerhouden om zijn vrienden op Van Gaal af te sturen.
Jeugd (6 juni)
Jong Nederland heeft gewonnen van Jong Duitsland. Dat is fijn. Dat is zelfs heel lekker omdat de beslissing pas in de 90e minuut viel en eigenlijk tegen de verhouding in. Een kanttekening is alleen dat Jong Nederland voor het overgrote deel werd gevormd door spelers die al A-international en dus ook buiten hun leeftijdscategorie echt de besten zijn, terwijl de Duitse A-internationals uit deze leeftijdsgroep zijn thuisgebleven. Je zou haast kunnen zeggen dat een bijna volwaardig Nederlands elftal met heel veel moeite en geluk heeft gewonnen van een Duits B-jeugdteam. En dat geeft te denken.
Het voordeel voor Nederland is dat deze winst de kans groot maakt dat het team zich plaatst voor de halve finale van het EK onder-21 en dat de jonge A-internationals toernooi-ervaring kunnen opdoen. Het voordeel voor Duitsland is dat juist de uitdagers van de A-internationals gelouterd raken en gestimuleerd worden om de allerbesten van het land nog meer onder druk te zetten. Het is maar de vraag wat op termijn meer oplevert.
Zoiets heeft Ryan Babel zich blijkbaar ook afgevraagd bij zijn clubkeuze voor volgend seizoen. Moet hij nou Ajax aan nog meer titels helpen of is het beter voor de club om weer nieuwe, jonge spelers de kans te geven zich verder te ontwikkelen? Hij kiest voor het laatste en vertrekt, ‘niet om financiële redenen, maar om het sportieve belang van de jeugd’.
Het is een Duitse keuze. Met voor Babel trouwens als voordeel dat hij in Turkije een godsvermogen kan verdienen.
Rekening (5 juni)
Arjen Robben heeft zich nog nauwelijks bij het Nederlands elftal gevoegd na zijn club naar de Champions League te hebben geschoten of hij weet hoe hij er bij die club op staat voor volgend seizoen. Men aast er al wekenlang openlijk op Lewandowski, de spits van Borussia Dortmund, en nu schijnt Pep Guardiola ook gezegd te hebben gegeven Luis Suarez naar Bayern te willen lokken. En nu komt het: zo nodig met Robben als ruilmiddel bovenop een substantieel geldbedrag.
En mocht Robben nog het idee hebben dit onheil te kunnen afwenden, dan moet hij zich realiseren dat de broer van Guardiola de zaakwaarnemer van Suarez is. Tel je zegeningen en zorg dat je snel wegkomt bij Bayern, zou ik zeggen, voordat je het kind van de rekening wordt.
Fijn is wel dat Guardiola vooraf zoveel duidelijkheid verstrekt. José Mourinho blijkt meer een man die achteraf rekeningen vereffent. Zo gaf hij Cristiano Ronaldo een trapje na door hem te verwijten niet tegen kritiek te kunnen. Ongetwijfeld zal de rest van de selectie van Real Madrid ook nog aan de beurt komen.
Stijlvoller zijn de woorden van de door Mourinho gepasseerde keeper Iker Casillas over zijn oud-trainer. ‘Ik koester geen wrok tegen hem en voel me ook niet onrechtvaardig behandeld. Hij nam de beslissingen die hij het beste vond voor de club en dat moet je respecteren. Mourinho gaat een nieuw avontuur aan en ik wens hem het allerbeste.’
Eens kijken of Mourinho daar een passende reactie op heeft.
Arbitrage 2.0 (4 juni)
De KNVB is ineens gek op pilots. Na het besluit om gedurende twee jaar drie beloftenteams en een Topklasser toe te laten in de Jupiler League, is tevens besloten om in beslissende wedstrijden een proef te doen met doellijntechnologie in combinatie met de aanstelling van vijfde en zesde officials. Als de KNVB iets in gang zet, gebeurt het goed ook. Passend bij ‘onze vooruitstrevende visie’, aldus directeur betaald voetbal Bert van Oostveen.
Dit systeem is Arbitrage 2.0 gedoopt, om de innovatieve status te benadrukken. En, het moet gezegd, het valt te prijzen dat de bond stappen zet om te komen tot verbetering van de waarneming van cruciale gebeurtenissen op en vlak voor de doellijn. Maar of die mannetjes naast het doel daar nou iets aan bijdragen, waag ik te betwijfelen. Met 2.0 hebben die in ieder geval niets te maken.
Dat is wel het geval met de werkwijze met een videoreferee die de KNVB ook nader wil onderzoeken, hoewel die van de FIFA nog niet in de praktijk gebracht mag worden. Dát onderzoek, hoe dat dan ook uitgevoerd gaat worden, is zeker vooruitstrevend. En uiteindelijk zal dat natuurlijk leiden tot Arbitrage 3.0: de tweede official die op zijn gemak aan de zijkant van het veld naar de tv zit te kijken en, met hulp van sensoren op het veld en op de doellijn en directe herhalingen van cruciale spelsituaties vanuit verschillende cameraposities, de scheidsrechter onmiddellijk influistert hoe te handelen. Zonder grensrechters en potsierlijke mannetjes naast het doel.
Maar eerst een tijdje genieten van officials die opbieden tegen HawkEye.
Onder-21 (3 juni)
Donderdag begint Jong Oranje in Israël aan het EK onder-21, met waarschijnlijk tien A-internationals in de basis plus nog een paar op de bank. Tegenstander is Duitsland, met de 22-jarige Lewis Holtby van Tottenham Hotspur als aanvoerder. Ook een gerenommeerde speler dus, die volgens mijn berekening meer dan een jaar te oud is maar volgens de UEFA blijkbaar niet, en die direct de boel op scherp zette met de uitlating: ‘Er is niets mooiers dan Nederland verslaan. Het is fantastisch om onmiddellijk tegen de aartsrivaal te spelen.’
Dat kan een heet wedstrijdje worden. Nederland gaat op sleeptouw genomen worden door Kevin Strootman, ook al 22 trouwens en al meermalen aanvoerder van het echte Oranje, en die laat zo’n provocatie normaal gesproken niet onbeantwoord. In ieder geval zorgen de woorden van Holtby er vast voor dat de spelers van Jong Oranje er niet te makkelijk over denken, dus dat komt wel goed.
Voor zover de jongeren nog niet de ouderen zijn, brengen zij al wel het vuur van de ouderen mee. Maar als dat ook geldt voor de andere landen, moeten we Spanje, de derde tegenstander in de poule, meer vrezen dan Duitsland. In Spanje zetten ze zich namelijk niet af tegen de opponent, maar leggen ze een soort gelofte af aan de coach. Zo polste bondscoach Del Bosque van het A-elftal bij al zijn spelers of ze nog wel voldoende gemotiveerd zijn voor het toernooi om de Confederations Cup in Brazilië, waarop iedereen plechtig antwoordde: ‘Meneer, wij willen niets liever dan winnen.’
Klinkt toch overtuigender.
Rellen (2 juni)
Wat een timing. Twee dagen na de strafeis van de officier van justitie voor de verdachten van de doodslag op grensrechter Richard Nieuwenhuizen en op de dag van de uitzending van Andere Tijden Sport over de rellen in De Kuip na de EUFA Cupwinst van Feyenoord in 1974 gingen in Alphen supporters en spelers met elkaar op de vuist na het nacompetitieduel tussen Alphense Boys en Haaglandia.
Het verslag van RTV Lokaal was uitermate herkenbaar. ‘Direct na het laatste fluitsignaal gingen tien tot vijftien spelers en supporters met elkaar op de vuist. Fans sloegen in op supporters en spelers van Haaglandia. Er werd met stoeltjes gegooid. Op een speler of supporter van Haaglandia werd ingetrapt op zijn hoofd toen hij op de grond lag. (…) Op de tribune zaten huilende ouders van voetballers van Haaglandia. Zij stonden doodsangsten uit. De politie begeleidde de Rijswijkse fans, spelers en ouders uit Alphen.
Goed, het was kleinschaliger dan 39 jaar geleden in Rotterdam en er viel geen dode zoals in Almere. Maar dat was het dan wel wat de verschillen betreft. Het nieuwsbericht vermeldde voor de volledigheid dat niet bekend was wie de ruzie had uitgelokt. Who cares? Feit is dat wie in gaat slaan op anderen niet goed bij zijn hoofd is en dat voetbal een grote aantrekkingskracht heeft op mensen die niet goed bij hun hoofd zijn.
Twijfel? Gisteren nog werd de bekerfinale tussen de B1-teams van Ajax en Feyenoord afgelast uit angst voor ongeregeldheden, na rellen tijdens de bekerfinale tussen PSV A1 en Feyenoord A1 twee dagen eerder.
Het was ernstig in 1974. Maar hoezo ‘andere tijden sport’?
Min-min (1 juni)
Je zou denken dat alle foto’s van José Mourinho wel zo’n beetje zijn gemaakt. Dat vonden de Spaanse fotografen niet, bleek voorafgaand aan zijn laatste wedstrijd als coach van Real Madrid. De horde van een man of vijfentwintig moest letterlijk teruggedreven worden om de coach gelegenheid te geven vanaf de zijlijn het veld te overzien. Wat hij stoïcijns bleef doen uiteraard.
Zijn reactie kwam pas na afloop van de wedstrijd en was niet alleen gericht tegen de fotografen, maar tegen de pers in het algemeen. Hij kwam niet opdagen bij de persconferentie. Zijn boodschap: de pers kon barsten, had hem meer dan genoeg lastiggevallen en moest het nu maar even zonder hem doen. De laatste foto was voorlopig gemaakt wat hem betreft. En begrijpelijk natuurlijk, want Mourinho hoefde de afgelopen jaren maar een scheet te laten of die werd weergegeven en becommentarieerd. Hoewel je met evenveel recht kan zeggen dat hij die scheten wel erg graag liet en ook de effecten met genoegen teweegbracht.
Dat hij wegbleef, getuigde dus niet alleen van wraak of minachting maar was vooral een zwaktebod. Dan kun je beter een coach hebben die bereid is de eigenbereide gifbeker tot op de bodem leeg te drinken, die tot zijn laatste snik in de aanval gaat en zijn eigen aftocht gebruikt om nog één keer die klote-pers de les te lezen door de journalisten de slechtste beoordeling te geven die in zijn ogen beschikbaar is: min-min.
Als Mourinho íets van Van Gaal had moeten opsteken, is het hoe je in stijl ten onder gaat.