9 december
Verjaardagen internationals
1939 Piet Lagarde
Interlands
1964 Nederland - Engeland 1-1 (Amsterdam, 75 jaar KNVB)
1987 Nederland - Cyprus 4-0 (Amsterdam, EK-kwalificatie, overgespeeld)
1939 Piet Lagarde
Interlands
1964 Nederland - Engeland 1-1 (Amsterdam, 75 jaar KNVB)
1987 Nederland - Cyprus 4-0 (Amsterdam, EK-kwalificatie, overgespeeld)
Klassiekers
1990 Feyenoord-Ajax 0-4 (Eredivisie)
1990 Feyenoord-Ajax 0-4 (Eredivisie)
Piet Lagarde
Als keeper kun je oud worden. Sterker nog, je wordt beter naarmate je ouder wordt. Op een leeftijd waarop
het voor veldspelers over is, kun je nog reiken tot je beste vorm ooit. Je inzicht en ervaring compenseren ruimschoots de reflexen die minder zijn geworden.
Kijk naar een type als Jongbloed, het ultieme Nederlandse voorbeeld. Die buitte zijn leeftijd optimaal uit. Niet alleen zijn tegenstanders, maar ook zijn concurrenten dachten met een oude man te maken te hebben die ze gemakkelijk zouden kunnen verschalken. Maar als heel ruime dertiger keepte Jan twee WK-finales alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Die hij beide verloor, maar daar gaat het nou niet om.
En dan te bedenken dat Piet nog niet eens een vol jaar ouder was dan Jan. Had net zo goed gekund: Píet in die twee WK-finales.
Maar ja, als keeper hoef je niet per se oud te worden. Daarvan hebben we het ultieme voorbeeld in Tonny van Leeuwen, die dat wel heel letterlijk opvatte. Tonny was nog een paar jaar jonger dan Piet.
Ook Piet had echter pech. Lang voor zijn top bleek keepen een linke job. Een schop loop je snel op. Voor Piet betekende het: einde loopbaan.
Als keeper kun je oud worden. Sterker nog, je wordt beter naarmate je ouder wordt. Op een leeftijd waarop
het voor veldspelers over is, kun je nog reiken tot je beste vorm ooit. Je inzicht en ervaring compenseren ruimschoots de reflexen die minder zijn geworden.
Kijk naar een type als Jongbloed, het ultieme Nederlandse voorbeeld. Die buitte zijn leeftijd optimaal uit. Niet alleen zijn tegenstanders, maar ook zijn concurrenten dachten met een oude man te maken te hebben die ze gemakkelijk zouden kunnen verschalken. Maar als heel ruime dertiger keepte Jan twee WK-finales alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Die hij beide verloor, maar daar gaat het nou niet om.
En dan te bedenken dat Piet nog niet eens een vol jaar ouder was dan Jan. Had net zo goed gekund: Píet in die twee WK-finales.
Maar ja, als keeper hoef je niet per se oud te worden. Daarvan hebben we het ultieme voorbeeld in Tonny van Leeuwen, die dat wel heel letterlijk opvatte. Tonny was nog een paar jaar jonger dan Piet.
Ook Piet had echter pech. Lang voor zijn top bleek keepen een linke job. Een schop loop je snel op. Voor Piet betekende het: einde loopbaan.
Dinsdag 9 december 2014
Vandaag de dag...
...moet Joël Veltman niet gaan overdrijven. Sinds zijn stiftje van afgelopen zaterdag tegen Willem II is hij geen dag meer uit het nieuws geweest. Mooi doelpunt, gaat het niet om. Maar zo zijn ze wel eens meer gemaakt bij Ajax, dus het is ook weer niet iets om heel lang bij stil te staan, zeker niet omdat hij na de wedstrijd bekende dat er geen sprake was van een doelbewuste actie. 'Ik deed maar wat en dat lukte.' Het halfslachtige hartje als vreugde-uiting paste er perfect bij: ook een slag in de lucht, maar dan een die net het doel miste. Geeft niet, juichen is ook een vak, en dat hoeft hij niet te beheersen. Maar een dag later gaat hij wel rondbazuinen dat hij hoopt dat zijn goal wordt gekozen als doelpunt van de maand. En weer later schept hij op dat hij er dit seizoen al drie heeft gemaakt, een meer dan het hele vorige seizoen. Op deze manier moeten we vrezen dat dat hartje ook wel een klassieker zal worden.
Gelukkig breekt ook de realiteitszin door bij Veltman. 'Maar eerst gaat het om verdedigen en dat mag nog wel eens beter,' erkent hij. Juist. En toch zou je, met het oog op de beslissende wedstrijd tegen APOEL Nicosia, tegen hem willen zeggen: ga maar lekker mee naar voren, jongen, en doe maar wat.
Ooit, in 1954, werd Henk ten Cate geboren, zoon van een Nederlandse vader en Surinaamse moeder. Was als speler niet slecht, maar maakte pas echt naam als assistent-trainer van Frank Rijkaard bij Barcelona en later als assistent van Avram Grant bij Chelsea. Kon goed overweg met Ronaldinho en stond mede aan de basis van het debuut van Lionel Messi. Henk is vandaag 60 geworden.
Vandaag de dag...
...moet Joël Veltman niet gaan overdrijven. Sinds zijn stiftje van afgelopen zaterdag tegen Willem II is hij geen dag meer uit het nieuws geweest. Mooi doelpunt, gaat het niet om. Maar zo zijn ze wel eens meer gemaakt bij Ajax, dus het is ook weer niet iets om heel lang bij stil te staan, zeker niet omdat hij na de wedstrijd bekende dat er geen sprake was van een doelbewuste actie. 'Ik deed maar wat en dat lukte.' Het halfslachtige hartje als vreugde-uiting paste er perfect bij: ook een slag in de lucht, maar dan een die net het doel miste. Geeft niet, juichen is ook een vak, en dat hoeft hij niet te beheersen. Maar een dag later gaat hij wel rondbazuinen dat hij hoopt dat zijn goal wordt gekozen als doelpunt van de maand. En weer later schept hij op dat hij er dit seizoen al drie heeft gemaakt, een meer dan het hele vorige seizoen. Op deze manier moeten we vrezen dat dat hartje ook wel een klassieker zal worden.
Gelukkig breekt ook de realiteitszin door bij Veltman. 'Maar eerst gaat het om verdedigen en dat mag nog wel eens beter,' erkent hij. Juist. En toch zou je, met het oog op de beslissende wedstrijd tegen APOEL Nicosia, tegen hem willen zeggen: ga maar lekker mee naar voren, jongen, en doe maar wat.
Ooit, in 1954, werd Henk ten Cate geboren, zoon van een Nederlandse vader en Surinaamse moeder. Was als speler niet slecht, maar maakte pas echt naam als assistent-trainer van Frank Rijkaard bij Barcelona en later als assistent van Avram Grant bij Chelsea. Kon goed overweg met Ronaldinho en stond mede aan de basis van het debuut van Lionel Messi. Henk is vandaag 60 geworden.