Nieuwe kansen
Eens in de twee jaar maak je het mee. Een jaartje ben je een van de oudste en meest ervaren jongens van je team geweest, maar dan moet je vanwege je leeftijd overstappen naar een nieuw elftal, waar er weer meer van je verwacht wordt. Je moet je opnieuw zien te redden. Van de C-tjes moet je naar de B-junioren en van de A-jeugd uiteindelijk naar de senioren. Als je niet oppast, word je zo omver gelopen door die grote gasten. Alles is weer nieuw.
Dat moet ook het gevoel zijn van spelers die naar een nieuwe club gaan. Ze pasten in de vertrouwde omgeving van hun oude club. Ze hoefden daar niemand meer te overtuigen van hun kwaliteiten. Wat ze deden, was vanzelfsprekend. Als er bij ADO gebuffeld moest worden, dan deed Sjakie Polak dat gewoon. Dat wist iedereen. En het loopwerk voorin kon je aan Cedric van der Gun wel overlaten. Maar bij hun nieuwe clubs moeten ze opnieuw laten zien dat het daar ook goed genoeg is wat ze doen.
Daarbij maakt het voor spelers niet uit of ze jong zijn of oud. Michael Mols mag dan vroeger bij Twente, Utrecht en Glasgow Rangers een geweldige spits geweest zijn, hij begon vorig seizoen bij zijn terugkeer naar Utrecht gewoon weer op nul. En nu bij ADO start hij misschien zelfs wel onder nul. Kan hij het nog wel, die Mols? Dat vragen de supporters zich snel af. Hetzelfde geldt voor Rzasa. Lekkere fanatieke speler bij Feyenoord en ook nog goed bij Heerenveen, maar hoe zit dat nu? En die O’Brien, is die wel eens níet geblesseerd?
Nee, het is niet gemakkelijk voor een speler bij een nieuwe club. Niet als het een jonkie is, want dan moet hij opboksen tegen de grote mannen. Ook niet als hij zijn beste jaren al gehad heeft, want dan kan hij alleen maar minder presteren dan vroeger. En al helemaal niet als hij als topper naar een ander land verhuist. Dan zal hij meteen moeten uitblinken.
Er is eigenlijk maar één manier om een goede start te maken bij een nieuwe club of een nieuwe groep: direct scoren. Dan is het ijs meteen gebroken en ben je de lieveling van het publiek. Die Japanner Hirayama van Heracles kan na zijn twee treffers bij zijn debuut als invaller niet meer stuk. Het is hem gegund, hoewel het vervelend is dat hij het uitgerekend tegen ADO moest doen.
En anders moet je, als je eenmaal bij een fijne club zit, daar lekker de rest van je carrière blijven zitten. Zo’n Dirk Kuijt, waarom zou die ooit weg moeten bij Feyenoord? Hij is nu de beste en kan dat zonder problemen de komende tien jaar nog zijn. Iedereen blij en geen onzekerheid of onnodige stress. Maar ja, na een jaar of vijf heeft iedere fan echt zijn handtekening wel. Dat is natuurlijk ook niet leuk.
Dat moet ook het gevoel zijn van spelers die naar een nieuwe club gaan. Ze pasten in de vertrouwde omgeving van hun oude club. Ze hoefden daar niemand meer te overtuigen van hun kwaliteiten. Wat ze deden, was vanzelfsprekend. Als er bij ADO gebuffeld moest worden, dan deed Sjakie Polak dat gewoon. Dat wist iedereen. En het loopwerk voorin kon je aan Cedric van der Gun wel overlaten. Maar bij hun nieuwe clubs moeten ze opnieuw laten zien dat het daar ook goed genoeg is wat ze doen.
Daarbij maakt het voor spelers niet uit of ze jong zijn of oud. Michael Mols mag dan vroeger bij Twente, Utrecht en Glasgow Rangers een geweldige spits geweest zijn, hij begon vorig seizoen bij zijn terugkeer naar Utrecht gewoon weer op nul. En nu bij ADO start hij misschien zelfs wel onder nul. Kan hij het nog wel, die Mols? Dat vragen de supporters zich snel af. Hetzelfde geldt voor Rzasa. Lekkere fanatieke speler bij Feyenoord en ook nog goed bij Heerenveen, maar hoe zit dat nu? En die O’Brien, is die wel eens níet geblesseerd?
Nee, het is niet gemakkelijk voor een speler bij een nieuwe club. Niet als het een jonkie is, want dan moet hij opboksen tegen de grote mannen. Ook niet als hij zijn beste jaren al gehad heeft, want dan kan hij alleen maar minder presteren dan vroeger. En al helemaal niet als hij als topper naar een ander land verhuist. Dan zal hij meteen moeten uitblinken.
Er is eigenlijk maar één manier om een goede start te maken bij een nieuwe club of een nieuwe groep: direct scoren. Dan is het ijs meteen gebroken en ben je de lieveling van het publiek. Die Japanner Hirayama van Heracles kan na zijn twee treffers bij zijn debuut als invaller niet meer stuk. Het is hem gegund, hoewel het vervelend is dat hij het uitgerekend tegen ADO moest doen.
En anders moet je, als je eenmaal bij een fijne club zit, daar lekker de rest van je carrière blijven zitten. Zo’n Dirk Kuijt, waarom zou die ooit weg moeten bij Feyenoord? Hij is nu de beste en kan dat zonder problemen de komende tien jaar nog zijn. Iedereen blij en geen onzekerheid of onnodige stress. Maar ja, na een jaar of vijf heeft iedere fan echt zijn handtekening wel. Dat is natuurlijk ook niet leuk.