Edgar Davids: Niet tegenop te strijden
Hij heeft natuurlijk zijn uiterlijk mee. Met die bril ziet hij er zo woest uit dat de gemiddelde zeerover met zijn lapje er jaloers op zou zijn. Zijn scherpe kin eronder. De kaak naar voren geschoven, de ondertanden in de bovenlip geklikt. De ogen priemend. De haren strak geknoopt. En onder zijn hoofd één bonk spieren, vezel voor vezel gespannen. Nee, dan hoef je niet groot te zijn. Dan is het zelfs angstaanjagend dat je massief van onderaf komt. Elke actie een voetzoeker. Elke kopstoot een uppercut.
De kunst is om het over te brengen op je maten, zoals hij dat doet bij Barcelona. Sinds zijn komst is de club veranderd van het lachertje van de Primera Division in de schrik van de topclubs. Vóórdat Frank hem haalde, kwamen de tegenstanders in polonaise naar Nou Camp toe. Inmiddels sluipen ze naar binnen in de hoop ontzien te worden. Na zijn vertrek uit Italië is Juventus direct afgehaakt als titelkandidaat. Edgar maakt het verschil. En hij neemt zijn medespelers op sleeptouw. Plotseling laat Ronaldinho zijn kunsten zien, zijn de dribbels van Saviola weer parmantig en kan de Nederlandse kolonie zich voorzichtig buiten de schuilkelders wagen. Dat hebben ze niet zelf bewerkstelligd. De put was te diep om zelf uit te klauteren. Het is niet de verdienste van Rijkaard. Begrip en analytisch vermogen waren niet toereikend. Het is Edgars vuur dat hen stuwt, zíjn overtuiging die op hen overslaat. En vooral zijn hardheid die hen in staat stelt te excelleren. Hij baant letterlijk de weg voor anderen.
Kijk eens naar het effect bij het Nederlands elftal. Lange tijd is het een gezapig zooitje geweest, dat niet vooruit te branden was. Edgar wás er wel, maar besteedde zijn energie aan zijn ongenoegen over zijn positie, de speelwijze, zijn medespelers, de keuze van de tegenstanders, de stemmingmakerij over Clarence en Patrick en alles wat zich verder aandiende om zich druk over te maken. Maar vanaf het moment dat hij de beuk er weer in gooide, kon Sneijder boven komen drijven en het applaus oogsten. Niet onterecht, want hij maakte het af. Maar Edgar begon het. Edgar egaliseerde het hele gebied in een straal van een meter of vijf rondom hem, zodat Wesley naar hartelust zijn balletjes kon steken.
Edgar is de motor. Hij zet de boel in beweging. Als íemand bepalend is voor slagen of falen van het collectief in Portugal, is hij het.
Misschien – ten overvloede – een tip voor Ronald Koeman: Edgar past wél heel goed op een middenveld samen met Wesley Sneijder.
De kunst is om het over te brengen op je maten, zoals hij dat doet bij Barcelona. Sinds zijn komst is de club veranderd van het lachertje van de Primera Division in de schrik van de topclubs. Vóórdat Frank hem haalde, kwamen de tegenstanders in polonaise naar Nou Camp toe. Inmiddels sluipen ze naar binnen in de hoop ontzien te worden. Na zijn vertrek uit Italië is Juventus direct afgehaakt als titelkandidaat. Edgar maakt het verschil. En hij neemt zijn medespelers op sleeptouw. Plotseling laat Ronaldinho zijn kunsten zien, zijn de dribbels van Saviola weer parmantig en kan de Nederlandse kolonie zich voorzichtig buiten de schuilkelders wagen. Dat hebben ze niet zelf bewerkstelligd. De put was te diep om zelf uit te klauteren. Het is niet de verdienste van Rijkaard. Begrip en analytisch vermogen waren niet toereikend. Het is Edgars vuur dat hen stuwt, zíjn overtuiging die op hen overslaat. En vooral zijn hardheid die hen in staat stelt te excelleren. Hij baant letterlijk de weg voor anderen.
Kijk eens naar het effect bij het Nederlands elftal. Lange tijd is het een gezapig zooitje geweest, dat niet vooruit te branden was. Edgar wás er wel, maar besteedde zijn energie aan zijn ongenoegen over zijn positie, de speelwijze, zijn medespelers, de keuze van de tegenstanders, de stemmingmakerij over Clarence en Patrick en alles wat zich verder aandiende om zich druk over te maken. Maar vanaf het moment dat hij de beuk er weer in gooide, kon Sneijder boven komen drijven en het applaus oogsten. Niet onterecht, want hij maakte het af. Maar Edgar begon het. Edgar egaliseerde het hele gebied in een straal van een meter of vijf rondom hem, zodat Wesley naar hartelust zijn balletjes kon steken.
Edgar is de motor. Hij zet de boel in beweging. Als íemand bepalend is voor slagen of falen van het collectief in Portugal, is hij het.
Misschien – ten overvloede – een tip voor Ronald Koeman: Edgar past wél heel goed op een middenveld samen met Wesley Sneijder.