Fluitend aan het werk (29 november 2010)
Goeie zaak, die schorsing voor Suarez. Hoewel Ajax er geen fluit beter door gaat voetballen, is met zijn afwezigheid wel de frustratie op slag uit het team verdwenen en komt bovendien trainer Jol na een helft aanmodderen tegen VVV op het doldwaze idee om weer eens een buitenspeler op te stellen. Voetbal kan zo simpel zijn.
Maar belangrijker is natuurlijk dat een duidelijk signaal afgegeven is dat er op een voetbalveld niet gebeten hoort te worden. Dat lijkt een open deur, maar fanatieke geesten met een creatieve inborst zoals Suarez verleggen op momenten van oplopende frustratie graag grenzen en stellen hun gedrag pas bij als de consequenties serieus genoeg zijn. Zo maak ik me sterk dat de dokter van Ajax voor elke wedstrijd zijn middenvinger uitsluitend intapet als tegenwicht tegen het positieve netto effect van zijn keeperssafe voor Uruguay tegen Ghana in de kwartfinale van het WK. En zelfs dat kan terugvalgedrag niet altijd verhinderen, zoals laatst tegen FC Utrecht nog bleek. Die schorsing voor het bijten van Bakkal kon daarom niet zwaar genoeg zijn. Daarvoor zal hij zeker gevoelig zijn. En ook anderen zullen ervan worden weerhouden zijn voorbeeld na te volgen.
Frappant is wel dat scheidsrechter Kuipers er met zijn neus bovenop stond, maar het voorval toch niet goed waarnam. Waarschijnlijk kon hij zich niet voorstellen dat een voetballer zoiets zou doen. Ja, Sansoni ooit, in dienst van Vitesse, maar dat was een halve dwaas. Dus geloofde Kuipers zijn ogen niet en moest Suarez worden veroordeeld op basis van de televisiebeelden, die zo gedetailleerd waren dat ze zelfs de rode plek op het sleutelbeen van Bakkal toonden. Hulde aan de cameramensen!
Ze legden bovendien perfect vast wat er aan de beet van Suarez voorafgegaan was. Tussen een woud van benen zag je als in slowmotion de voetbalschoen van Otman Bakkal heel rustig, bijna teder, een plekje uitzoeken om de noppen eens fijn in te drukken: bovenop de wreef van Suarez. Ondertussen keek Bakkal Suarez engelachtig aan. Van iemand met zó’n gezicht zou je in geen negentig minuten enig kwaad verwachten. Dat zal Kuipers ook betoverd hebben, waardoor hij de reactie van Suarez helemáál niet meer op waarde kon schatten. Wel jammer dat de leden van de tuchtcommissie Suarez’ beet achteraf wel correct interpreteerden, maar zich eveneens door de onschuldige blik van Bakkal lieten inpalmen. De beelden logen toch niet.
Ook niet trouwens in de aanloop naar de strategisch uitgelokte tweede gele kaarten voor Xabi Alonso en Sergio Ramos tijdens Ajax-Real Madrid. De herhaaldelijk afgebroken aanlopen voor hun vrije trap en doeltrap waren bij een 4-0 voorsprong vlak voor tijd zo misplaatst dat ze een potsierlijk karakter kregen. Een scheidsrechter die zichzelf en zijn vak serieus had genomen, had de spelers schaterend bedankt voor het gratis stukje theater en gezocht naar een mogelijkheid om ze op hun nummer te zetten zónder ze hun zin te geven. Maar deze scheidsrechter voelde de ogen van de UEFA-waarnemer in zijn rug en kwam bij strikte toepassing van de regels niet verder dan de interpretatie van spelbederf. Dus wat gebeurt er nu? Omdat de televisiebeelden laten zien hoe de acties van beide spelers volledig in scène zijn gezet door coach José Mourinho, met achter handen verborgen instructies via keeper Casillas en reservedoelman Dudek, wil de UEFA de betrokkenen extra straffen vanwege onsportief gedrag.
Er lopen inmiddels scheidsrechtersteams van vier of zelfs zes personen bij wedstrijden rond. Maar of ze nou een vergrijp níet waarnemen, halfslachtig waarnemen en niet kordaat optreden of zelfs correct waarnemen en wel degelijk volgens de regels optreden, de KNVB en UEFA vinden zo nodig zonder enig probleem in televisiebeelden een aanleiding om corrigerende maatregelen te treffen. Prima, want de camera’s registreren tegenwoordig letterlijk alles beter dan de scheidsrechter, zoals bij VVV-Ajax ook weer de nuanceverschillen tussen de verschillende handen en ellebogen in de gezichten van tegenstanders.
Maar als dat zo is, doe dan ook verder niet huichelachtig en trek de enig mogelijke conclusie: scheidsrechters op het veld zijn volstrekt overbodig en zelfs contraproductief. Zet er ééntje achter een televisiemonitor, geef hem een flinke vuvuzela en hij kan vanaf zijn luie stoel langs de lijn alle beslissingen perfect nemen en doorloeien. Fluitje van een cent.
Maar belangrijker is natuurlijk dat een duidelijk signaal afgegeven is dat er op een voetbalveld niet gebeten hoort te worden. Dat lijkt een open deur, maar fanatieke geesten met een creatieve inborst zoals Suarez verleggen op momenten van oplopende frustratie graag grenzen en stellen hun gedrag pas bij als de consequenties serieus genoeg zijn. Zo maak ik me sterk dat de dokter van Ajax voor elke wedstrijd zijn middenvinger uitsluitend intapet als tegenwicht tegen het positieve netto effect van zijn keeperssafe voor Uruguay tegen Ghana in de kwartfinale van het WK. En zelfs dat kan terugvalgedrag niet altijd verhinderen, zoals laatst tegen FC Utrecht nog bleek. Die schorsing voor het bijten van Bakkal kon daarom niet zwaar genoeg zijn. Daarvoor zal hij zeker gevoelig zijn. En ook anderen zullen ervan worden weerhouden zijn voorbeeld na te volgen.
Frappant is wel dat scheidsrechter Kuipers er met zijn neus bovenop stond, maar het voorval toch niet goed waarnam. Waarschijnlijk kon hij zich niet voorstellen dat een voetballer zoiets zou doen. Ja, Sansoni ooit, in dienst van Vitesse, maar dat was een halve dwaas. Dus geloofde Kuipers zijn ogen niet en moest Suarez worden veroordeeld op basis van de televisiebeelden, die zo gedetailleerd waren dat ze zelfs de rode plek op het sleutelbeen van Bakkal toonden. Hulde aan de cameramensen!
Ze legden bovendien perfect vast wat er aan de beet van Suarez voorafgegaan was. Tussen een woud van benen zag je als in slowmotion de voetbalschoen van Otman Bakkal heel rustig, bijna teder, een plekje uitzoeken om de noppen eens fijn in te drukken: bovenop de wreef van Suarez. Ondertussen keek Bakkal Suarez engelachtig aan. Van iemand met zó’n gezicht zou je in geen negentig minuten enig kwaad verwachten. Dat zal Kuipers ook betoverd hebben, waardoor hij de reactie van Suarez helemáál niet meer op waarde kon schatten. Wel jammer dat de leden van de tuchtcommissie Suarez’ beet achteraf wel correct interpreteerden, maar zich eveneens door de onschuldige blik van Bakkal lieten inpalmen. De beelden logen toch niet.
Ook niet trouwens in de aanloop naar de strategisch uitgelokte tweede gele kaarten voor Xabi Alonso en Sergio Ramos tijdens Ajax-Real Madrid. De herhaaldelijk afgebroken aanlopen voor hun vrije trap en doeltrap waren bij een 4-0 voorsprong vlak voor tijd zo misplaatst dat ze een potsierlijk karakter kregen. Een scheidsrechter die zichzelf en zijn vak serieus had genomen, had de spelers schaterend bedankt voor het gratis stukje theater en gezocht naar een mogelijkheid om ze op hun nummer te zetten zónder ze hun zin te geven. Maar deze scheidsrechter voelde de ogen van de UEFA-waarnemer in zijn rug en kwam bij strikte toepassing van de regels niet verder dan de interpretatie van spelbederf. Dus wat gebeurt er nu? Omdat de televisiebeelden laten zien hoe de acties van beide spelers volledig in scène zijn gezet door coach José Mourinho, met achter handen verborgen instructies via keeper Casillas en reservedoelman Dudek, wil de UEFA de betrokkenen extra straffen vanwege onsportief gedrag.
Er lopen inmiddels scheidsrechtersteams van vier of zelfs zes personen bij wedstrijden rond. Maar of ze nou een vergrijp níet waarnemen, halfslachtig waarnemen en niet kordaat optreden of zelfs correct waarnemen en wel degelijk volgens de regels optreden, de KNVB en UEFA vinden zo nodig zonder enig probleem in televisiebeelden een aanleiding om corrigerende maatregelen te treffen. Prima, want de camera’s registreren tegenwoordig letterlijk alles beter dan de scheidsrechter, zoals bij VVV-Ajax ook weer de nuanceverschillen tussen de verschillende handen en ellebogen in de gezichten van tegenstanders.
Maar als dat zo is, doe dan ook verder niet huichelachtig en trek de enig mogelijke conclusie: scheidsrechters op het veld zijn volstrekt overbodig en zelfs contraproductief. Zet er ééntje achter een televisiemonitor, geef hem een flinke vuvuzela en hij kan vanaf zijn luie stoel langs de lijn alle beslissingen perfect nemen en doorloeien. Fluitje van een cent.
