Zin om kampioen te worden (11 april 2011)
Verliezen hoort erbij, maar het schrikbeeld van elke sporter is om geen partij te zijn voor de tegenstander. Om medelijden op te wekken bij de overwinnaars. Sneu waren daarom de nederlagen van PSV en FC Twente in de kwartfinale van de Europa League tegen Benfica en Villarreal. Geen Portugees of Spanjaard had de indruk dat er veel te bevechten was geweest. Met speels gemak was de buit binnengehaald en verder gas geven was overbodig.
Nederlandse topclubs hebben niets meer te zoeken in de kwartfinale van een Europees toernooi, zelfs niet tegen Zuid-Europese clubs die in eigen land tot de tweede garnituur behoren, zoveel is duidelijk. Goed beschouwd was het een zegen dat Ajax zich in de achtste finale nog met enigszins opgeheven hoofd had laten uitschakelen door Spartak Moskou. Soms moet je je verlies nemen om erger te voorkomen. Je moet er niet aan denken dat Ajax had moeten aantreden in Porto, waar Spartak Moskou met 5-1 werd weggevaagd.
Het ergste voor FC Twente en PSV was dat afgelopen week hun overwinningen in de vorige rondes in een ander daglicht zijn komen te staan. Dat Twente tegen Rubin Kazan en Zenit Sint-Petersburg het geluk aan zijn zijde had, was al wel duidelijk. Maar nu het geluk een keer ontbrak, werd pijnlijk zichtbaar hoe noodzakelijk het fortuin is in Europese confrontaties. Bij vlagen overklast worden is nog tot daar aan toe, maar volledig worden weggetikt en ook niet op Houdini-achtige wijze aan de verlossende goals komen, is een ontluisterende ervaring.
Voor PSV was het helemaal zuur. Steeds meer nadruk kregen de verhalen in de pers dat de vorige tegenstanders, Lille en Glasgow Rangers, eigenlijk helemaal geen zin hadden gehad om energie te steken in het Europese avontuur. De strijd om het landskampioenschap vonden ze veel belangrijker. De Europa League was maar een hinderlijke onderbreking. Van harte hadden ze met de uitschakeling ingestemd. Maar de eerste de beste ploeg die wel trek bleek te hebben in Europees succes, uit een klein, armlastig landje nota bene, was meteen drie maten te groot. En PSV in de aanloop naar het duel maar zwelgen in de herinnering aan de Europa Cup I die in 1988 tegen deze club was veroverd. Tja, er is veel veranderd.
Overgaan tot de orde van de dag, zou je zeggen. B-elftal opstellen in de return en je richten op de strijd om het landskampioenschap. Blijken de competitietegenstanders ineens enorme zin te hebben om een tot voor kort vanzelfsprekende nederlaag te voorkomen. Roda JC zorgde in Enschede voor een felle strijd en werd zowaar beloond met een punt, mede doordat Ruiz zijn gemakkelijk verkregen strafschop slapjes meende te kunnen inschieten. Heerenveen leek in Eindhoven in eerste instantie de tendens van na de winterstop voort te zetten en hooguit zijn best te doen om PSV zo lang mogelijk tegen te houden. Maar toen Dost, die sinds zijn transfer naar Ajax afketste al met tegenzin achter elke bal aan lijkt te sjokken, ineens besloot maar eens zin te máken en zijn kopduels ging winnen, en Ron Jans zich door de achterstand genoodzaakt zag de snelheid van Narsingh in de ploeg te brengen, werd PSV in no time op achterstand gezet. Had Heerenveen zin gehad om door te gaan, dan had het PSV letterlijk overlopen. Het was slechts aan de gemene onverzettelijkheid van Toivonen te danken dat het uiteindelijk nog gelijk werd.
Voor de Nederlandse competitie kwamen de voorbeelden van Zuid-Europese strijdvaardigheid precies op tijd. Alleen Ajax struikelt tot nog toe tamelijk ongehinderd door zijn wedstrijden heen, met dank aan foutjes van de keeper van de tegenpartij. Maar als het virus van zin hebben om het de topploegen echt lastig te maken doorzet, zou het wel eens een heel leuke eindfase van de competitie kunnen worden. Dan gaat het er niet meer om welke club uit de top drie er nog een steekje laat vallen, maar welke er op het tandvlees nog wat puntjes bij elkaar weet te sprokkelen.
De tegenstanders gaan zich kapot knokken. Ik heb er zin in! En ik ben benieuwd wie de meeste zin heeft om kampioen te worden.
Nederlandse topclubs hebben niets meer te zoeken in de kwartfinale van een Europees toernooi, zelfs niet tegen Zuid-Europese clubs die in eigen land tot de tweede garnituur behoren, zoveel is duidelijk. Goed beschouwd was het een zegen dat Ajax zich in de achtste finale nog met enigszins opgeheven hoofd had laten uitschakelen door Spartak Moskou. Soms moet je je verlies nemen om erger te voorkomen. Je moet er niet aan denken dat Ajax had moeten aantreden in Porto, waar Spartak Moskou met 5-1 werd weggevaagd.
Het ergste voor FC Twente en PSV was dat afgelopen week hun overwinningen in de vorige rondes in een ander daglicht zijn komen te staan. Dat Twente tegen Rubin Kazan en Zenit Sint-Petersburg het geluk aan zijn zijde had, was al wel duidelijk. Maar nu het geluk een keer ontbrak, werd pijnlijk zichtbaar hoe noodzakelijk het fortuin is in Europese confrontaties. Bij vlagen overklast worden is nog tot daar aan toe, maar volledig worden weggetikt en ook niet op Houdini-achtige wijze aan de verlossende goals komen, is een ontluisterende ervaring.
Voor PSV was het helemaal zuur. Steeds meer nadruk kregen de verhalen in de pers dat de vorige tegenstanders, Lille en Glasgow Rangers, eigenlijk helemaal geen zin hadden gehad om energie te steken in het Europese avontuur. De strijd om het landskampioenschap vonden ze veel belangrijker. De Europa League was maar een hinderlijke onderbreking. Van harte hadden ze met de uitschakeling ingestemd. Maar de eerste de beste ploeg die wel trek bleek te hebben in Europees succes, uit een klein, armlastig landje nota bene, was meteen drie maten te groot. En PSV in de aanloop naar het duel maar zwelgen in de herinnering aan de Europa Cup I die in 1988 tegen deze club was veroverd. Tja, er is veel veranderd.
Overgaan tot de orde van de dag, zou je zeggen. B-elftal opstellen in de return en je richten op de strijd om het landskampioenschap. Blijken de competitietegenstanders ineens enorme zin te hebben om een tot voor kort vanzelfsprekende nederlaag te voorkomen. Roda JC zorgde in Enschede voor een felle strijd en werd zowaar beloond met een punt, mede doordat Ruiz zijn gemakkelijk verkregen strafschop slapjes meende te kunnen inschieten. Heerenveen leek in Eindhoven in eerste instantie de tendens van na de winterstop voort te zetten en hooguit zijn best te doen om PSV zo lang mogelijk tegen te houden. Maar toen Dost, die sinds zijn transfer naar Ajax afketste al met tegenzin achter elke bal aan lijkt te sjokken, ineens besloot maar eens zin te máken en zijn kopduels ging winnen, en Ron Jans zich door de achterstand genoodzaakt zag de snelheid van Narsingh in de ploeg te brengen, werd PSV in no time op achterstand gezet. Had Heerenveen zin gehad om door te gaan, dan had het PSV letterlijk overlopen. Het was slechts aan de gemene onverzettelijkheid van Toivonen te danken dat het uiteindelijk nog gelijk werd.
Voor de Nederlandse competitie kwamen de voorbeelden van Zuid-Europese strijdvaardigheid precies op tijd. Alleen Ajax struikelt tot nog toe tamelijk ongehinderd door zijn wedstrijden heen, met dank aan foutjes van de keeper van de tegenpartij. Maar als het virus van zin hebben om het de topploegen echt lastig te maken doorzet, zou het wel eens een heel leuke eindfase van de competitie kunnen worden. Dan gaat het er niet meer om welke club uit de top drie er nog een steekje laat vallen, maar welke er op het tandvlees nog wat puntjes bij elkaar weet te sprokkelen.
De tegenstanders gaan zich kapot knokken. Ik heb er zin in! En ik ben benieuwd wie de meeste zin heeft om kampioen te worden.