Stagnatie (29 april)
Ajax doet goede zaken. Het heeft samenwerkingsafspraken met Barcelona, dat beloftevolle spelers bij de club wil stallen om ervaring op te doen. Zoals Cuenca, die tegen NAC liet zien een frivole passeerbeweging in huis te hebben. Het bevalt Cuenca persoonlijk zo goed dat hij graag nog een jaar extra blijft om verder te rijpen onder leiding van Frank de Boer. En nu heeft Edwin van der Sar ook Manchester United zo ver gekregen om jonge spelers een jaartje bij Ajax te laten spelen. Welke club zou daar niet voor tekenen?
Probleempje is alleen dat Ajax net de jeugdopleiding hervormd heeft met het doel op korte termijn zelf beloften klaar te stomen voor een glansrol in het eerste. Sterker nog, Ajax is druk doende jeugdspelers van een jaar of zestien overal vandaan te lokken met het perspectief van snelle doorstroming. Ik maak me sterk dat er inmiddels zo’n 25 Europese topjongeren een strijd van leven op dood leveren voor alleen al een plaatsje in de B1. Dat wordt me wat als de winnaars van die strijd klaar zijn voor het eerste en hun weg geblokkeerd zien door een legertje passanten van Barcelona en Manchester United.
Wat zou Cruijff daar op gaan bedenken? Vast iets geniaals. Waarschijnlijk gaat hij samenwerkingsafspraken maken met PSV, om daar beloftevolle spelers ervaring te laten opdoen voor ze toe zijn aan een plaats in het eerste van Ajax.
Topspitsen (28 april)
Graziano Pellè is met zijn doelpuntenaantal in één seizoen Harry Bild en Ove Kindvall, de vermaarde Zweden van Feyenoord, gepasseerd. Bovendien geldt hij als de op één na beste Italiaanse spits in buitenlandse dienst ooit. Wilfried Bony is bij Vitesse Nikos Machlas voorbij gescoord. En zo scoort ook Jozy Altidore erop los bij AZ, net als Alfred Finnbogason meestal bij Heerenveen. Het is ze gegund.
Maar wat betekent dat nou eigenlijk: dat het exceptionele spitsen zijn? De verdedigers van Heracles liepen achteruit om Pellè alle gelegenheid te geven voor zijn magistrale uithaal. De mandekker van Willem II bleef beleefd staan om Bony voor te laten gaan. En alle spelers van Heerenveen waren zo beduusd van de doortastendheid van Altidore dat ze helemaal vergaten Finnbogason in stelling te brengen. In Nederland scoort zelfs Luc Castaignos.
Kijk voor de aardigheid nog eens naar het verdedigen van Heerenveen, Groningen, NEC en Willem II dit weekend, en je kunt alleen maar concluderen dat elke willekeurige spits in Nederland een gouden kans krijgt om zijn blazoen op te poetsen. Als dat hier niet lukt, heeft hij het echt helemaal aan zichzelf te danken.
Voor Pellè hoop ik vooral dat ze in Italië wel een beetje hun lachen in houden.
Mark (27 april)
Mark van Bommel heeft geen keus: hij moet nog een jaar blijven voetballen voor PSV. Hij toont de laatste weken aan in goede vorm te zijn en het publiek heeft hem grote eer bewezen door in de laatste fase van het duel tegen FC Groningen minutenlang zijn naam te scanderen en levensgrote spandoeken te tonen. Bovendien heeft trainer Advocaat hem geadviseerd niet net als hij weg te lopen nu het doel dit seizoen niet bereikt wordt, maar er nog een jaar aan vast te plakken.
En Mark is een plichtsgetrouwe jongen, dus het pleit is beslecht. Hij gaat nog een jaar sleuren, slopen, sjouwen, storen en scoren. Niet voor niets toonde hij zich geëmotioneerd door zoveel waardering. ‘Het hele stadion deed mee. Dat doet wel wat met je.’
Trouwens, met de verwachting dat Toivonen, Strootman, Mertens, Wijnaldum en Lens hun heil elders gaan zoeken, is het ook broodnodig dat hij blijft, zeker als Maher toch voor Ajax zou kiezen. Anders houdt vriend Cocu helemaal niemand over. En laten we wel zijn, zonder Mark zou het wel erg saai worden. Dat wil niemand.
Maar stiekem denk ik dat hij zijn besluit al lang genomen had en dat er eigenlijk maar één echte reden is dat hij blijft: Pierre van Hooijdonk dwarszitten, omdat die zijn geplande vertrek voortijdig openbaar maakte.
Druk (26 april)
Het gaat er niet meer om welk team het beste is, maar veel meer welk team het beste met de druk omgaat. Daarom zijn alle coaches bezig de druk bij elkaar te leggen. Hoe meer druk je de ander weet op te leggen, hoe moeilijker die het heeft om daarmee om te gaan, is de veronderstelling.
‘Als we zelf winnen, zetten we druk op Ajax,’ weet Dick Advocaat, die stiekem nog mikt op het kampioenschap. ‘Afhankelijk van wat wij doen, moeten zij aan de bak.’ Om dreigend te besluiten met: ‘De wonderen zijn de wereld nog niet uit.’
Ondertussen krijgt hij de bal toegespeeld door Ronald Koeman, die gaat voor de tweede plaats. ‘Nog drie wedstrijden volhouden! We zullen zien of PSV tegen de druk bestand is. Op de slotdag is het FC Twente-PSV.’
En natuurlijk gooien hun tegenstanders olie op het vuur, want iedereen spreekt graag een woordje mee. Zo wil Peter Bosz met Heracles stunten in De Kuip, is Robert Maaskant met FC Groningen helaas voor PSV in de winning mood en zal NAC volgens Nebojsa Gudelj volle bak gaan tegen Ajax. Opvoeren, die druk.
Ze hebben het er maar druk mee. Alleen Frank de Boer doet of zijn neus bloedt. ‘Het avondje NAC bestaat nog, maar in de historie hebben wij daar maar weinig verloren.’
Op de één of andere manier denkt hij nog steeds dat er gewoon een voetbalwedstrijdje gespeeld moet worden.
Swart (25 april)
Als je tegenwoordig verlegen zit om een gepeperde uitspraak en genoeg hebt van de teksten van R. en W. van de Kerkhof op De Herdgang, tuig je naar De Toekomst en richt je camera en microfoon op S. Swart. Geen twijfel dat je op je wenken wordt bediend, zo bewees de verslaggever van ELF Voetbal TV op de verjaardag van J. Cruijff.
Na enig geklaag over niet toegekende penalty’s bij Ajax-Heerenveen en juist wel toegekende doelpunten bij Bayern-Barcelona, concludeerde hij: ‘Er heerst een haat tegen Barça en Ajax. Barça kan voor de vijfde keer kampioen worden, Ajax voor de derde keer. Alles wijst erop dat het ze niet gegund wordt. Ze zien liever een andere club kampioen worden. Dat kan ik wel begrijpen, maar dat is niet eerlijk.’
Voor de duidelijkheid: met betrekking tot de penalty’s en doelpunten heeft hij gelijk. Maar zijn conclusie is van het niveau van R. en W. van de Kerkhof, en daar willen we nou juist eens van af. Hij zou zich beter kunnen spiegelen aan de werkwijze van J. Cruijff, die liever zijn eigen team bekritiseert om het op scherp te zetten.
Ik vrees dat S. Swart te oud is om nog veel aan zijn houding te veranderen. Gelukkig is hij nooit trainer geworden en houdt F. de Boer zich in die functie verre van dit soort Calimero-teksten, die alleen maar medelijden oproepen.
Fair play (24 april)
Bayern München is een prijzenswaardige club. Er zijn geen schulden, want er wordt niet meer geld uitgegeven dan er binnen komt. Dat is een verademing vergeleken met haast alle andere clubs aan de Europese top, in ieder geval met de Spaanse, Italiaanse en Engelse, en geeft Bayern dus een bijzondere status in het kader van de financial fair play: Bayern speelt het spel eerlijk.
Het probleem is alleen dat er bij Bayern ongelooflijk veel geld binnenkomt, waardoor de mogelijkheden van Bayern, juist in vergelijking met de andere topclubs, ongekend zijn. Tekenend zijn de woorden van Enrique Reyes, zaakwaarnemer van de door de komst van Pep Guardiola tot vertrek gedwongen trainer Jupp Heynckes: ‘Bayern heeft ontzettend veel geld. Kijk maar naar de transfer van Javi Martinez. Als een club niet bereid is om te onderhandelen, betaalt Bayern gewoon netjes de afkoopsom.’
Oftewel, Bayern kan kopen wat/wie niet te koop is. Zo is, behalve Guardiola, voor volgend seizoen dus al Mario Götze van concurrent Borussia Dortmund vastgelegd door simpelweg de 36 miljoen euro neer te tellen die als gelimiteerde afkoopsom in zijn contract stond. En volgens Reyes is ook de komst van Robert Lewandowski van dezelfde club al geregeld.
Voordeel voor de verkopende clubs, en sinds de wedstrijd tegen Real Madrid zeker voor Borussia Dortmund, is dat de vraagprijs voor spelers flink opgeschroefd kan worden. Bayern betaalt toch wel. Nadeel is dat zelfs in de eerlijke handel financial fair play geen betekenis heeft.
Pep (23 april)
Wat zou die Pep Guardiola volgend seizoen eigenlijk gaan doen bij Bayern München? Hij stopte bij Barcelona omdat hij daar met het beste team van de wereld alles gewonnen had wat er te winnen viel en dus na een tussenjaar een nieuwe uitdaging zocht. En wat gaat hij doen? Hij gaat naar het beste team van de wereld dat dit jaar alles gaat winnen wat er te winnen valt. O ja, en ze gaan deze zomer ook nog een berg geld uitgeven om het elftal nog beter te maken, te beginnen met het aantrekken van Mario Götze van naaste concurrent Borussia Dortmund, dat dus en passant zwakker gemaakt wordt.
Toegegeven, het is natuurlijk wel een uitdaging om de prestaties van een trainer, die een team alles heeft laten winnen wat er te winnen valt, te evenaren. Maar dat had hij bij Barcelona ook kunnen doen door er te blijven of na een jaar weer terug te keren. Sterker nog, als hij nou terug zou komen bij een verouderd team dat op het allerhoogste podium geen vuist meer kan maken, zou de uitdaging des te groter zijn.
Maar nee, Bayern dus. Om hem toch nog iets van een uitdaging te bieden, moet er een list bedacht worden. Misschien kan Barcelona wat sleutelspelers van Bayern wegkopen, zodat het volgend jaar wél weer tegenspel kan bieden in de Champions League.
Media (22 april)
De invloed van de sociale media is weer aangetoond met de teloorgang van het koningslied, zodanig zelfs dat zowel de voor- als de tegenstanders van het lied zich inmiddels geschoffeerd voelen. In de strijd om het kampioenschap voetbal is te zien hoe de ook de gewone media gebruikt worden en zich graag laten gebruiken om invloed uit te oefenen en te klagen over de invloed die anderen ermee uitoefenen.
In de laatste categorie moppert Toby Alderweireld in Metro dat iedereen de spelers van Ajax aanpraat dat ze denken al kampioen te zijn, in de hoop dat ze het te gemakkelijk zullen opnemen. ‘Maar dat is zeker niet het geval. We gaan professioneel met de druk om en werken de drie resterende wedstrijden af als drie finalewedstrijden.’
Vergelijkbaar is de klacht van oud-PSV’er René van de Kerkhof bij Omroep Brabant dat ‘de media’ PSV zwart maken omdat ze liever Feyenoord tweede zien worden dan PSV. Dat verhaal over De Kabel kan bijvoorbeeld niet waar zijn, meldt hij overtuigend. ‘Ik heb het zelf nooit meegemaakt. Al speelden er vroeger natuurlijk geen donkere jongens bij ons.’
Slim gebruik van de media maakt vooral Lex Immers, die zijn oude Haagse makkers toespreekt, met de wedstrijd van Feyenoord tegen ADO nog in het vooruitzicht. ‘Of ze bij ADO liever geen titel voor Ajax zien? Nee, volgens mij niet. Niet zoals ik ze ken, haha.’
Toby Alderweireld en zijn vrienden doen er verstandig aan die finales te winnen, zoveel is duidelijk.
Scheidsrechters (21 april)
De scheidsrechters van tegenwoordig zijn vakkundige mensen die zich professioneel op hun taak voorbereiden en deze nauwgezet uitvoeren. Prettige uitstraling ook. Niet overdreven autoritair, niet arrogant en prima in staat tot communiceren. Sympathiek zelfs, want bereid om fouten achteraf toe te geven.
Het is alleen jammer dat dat voortdurend nodig is. In één weekend werden wel vijf strafschopmomenten verkeerd om geïnterpreteerd, een doelpunt met de arm goedgekeurd en twee spelers ten onrechte uit het veld gestuurd. Tamelijk cruciaal: dát zijn de momenten waarop een wedstrijd beslist wordt. Het is haast alsof ze het erom doen. Niet fluiten als dat wel moet en wel als het onzin is, liefst met de kaart al in de hand.
Maar het berouw is welgemeend. Serdar Gözübüyük na Ajax-Heerenveen over de handsbal van Ramon Zomer: ‘Die bal moet op de stip. Als ik de beelden erbij pak is de overtreding op Eriksen ook binnen het strafschopgebied. Ook een strafschop dus. Bij die laatste handsbal weet ik het niet. Dat is moeilijk.’
Bas Nijhuis na Feyenoord-Vitesse: ‘De camera’s achter het doel laten zien dat hij zijn hoofd gebruikt.’ En ongetwijfeld spraken de scheidsrechters na Willem II-Roda JC (penalty), NEC-PEC (armgoal) en FC Groningen-ADO (tweemaal rood) vergelijkbare teksten.
Het zijn fijne mensen, de scheidsrechters. Alleen jammer dat het de belangrijkste spelers zijn geworden.
Littekens (20 april)
‘Of er bij mij littekens zijn van PSV, weet ik niet goed,’ zei Adam Maher van de week. Al twee keer probeerde PSV hem in te lijven, maar twee keer verijdelde AZ de overgang door meer te vragen dan PSV kon betalen. Of wilde betalen, dat is de vraag.
En dat is waarschijnlijk ook de twijfel bij Maher: wilde de club alles geven wat het in kas had maar was dat niet toereikend, of hadden ze er best nog een miljoentje bij kunnen doen maar vonden ze hem dat niet waard? In het eerste geval zou Maher eerder littekens hebben van AZ, hoewel je ook zou kunnen zeggen dat AZ hem ten koste van alles wilde behouden, wat natuurlijk ook de pijn weer zou verzachten. Maar in het tweede geval zou het PSV-stempel nog behoorlijk kunnen gaan jeuken.
Maher deed in ieder geval flink zijn best om PSV te laten ervaren dat het tot tweemaal toe onverstandig was geweest de spaarpot niet helemaal om te keren of er nog één bij te zoeken. Hij schoot uit alle hoeken en standen op doel. Helaas voor hem tevergeefs.
Wie wel met scherp schoot, was Mark van Bommel, na een overtreding van Maher nota bene. Daarna was hij alleen nog maar bezig Maher te omhelzen, knuffelen, aaien en zoete woordjes toe te voegen, eveneens in alle hoeken en standen. Je zag hem denken: wat er ook gebeurt, mijn acties mogen geen littekens nalaten.
Handig (19 april)
Nou, zo’n pannenkoek is Van Basten dus niet. Wist eerder dit seizoen in Heerenveen Ajax al op 2-2 te houden, en dwong in de Arena met zijn ploeg opnieuw een gelijkspel af. En met een knappe strategie: de eerste helft Ajax in slaap wiegen en na rust druk zetten op de verdedigers van Ajax, maar ook daarachter constant mannetjes doorschuiven in de rug van Eriksen en De Jong, en bij het veroveren van de bal razendsnel eruit komen. Knap hoe hij zijn spelers had voorbereid. Je zou hem een topteam gunnen.
Al ben ik wel benieuwd naar zijn wedstrijdbesprekingen, want als die net zo zijn als zijn beschouwingen over andere zaken, blijft het gissen wat hij precies bedoelt. Zo keek hij in De Telegraaf terug op zijn tijd als trainer van Ajax en de rol van Johan Cruijff. ‘Johan was in mijn beginperiode redelijk extreem. Maar hij heeft inmiddels een dusdanige overval op de club gepleegd dat het gaat zoals het gaat.’
Ja. Dus? Bedoelt hij dat Cruijff later minder extreem is geworden? Of dat Cruijff destijds nog niet extreem genoeg was? En wat vindt hij uiteindelijk van die overval, waardoor het gaat zoals het gaat? Hoe gaat het eigenlijk, vindt hij?
Je kan natuurlijk ook zeggen dat Van Basten zich er handig uitlult als hij lastige vragen krijgt. En ik heb de stellige indruk dat hij in zijn wedstrijdbespreking ook tegen zijn verdedigers heeft gezegd dat ze in het strafschopgebied handig moeten verdedigen in lastige situaties.
Kookles (17 april)
Er zijn veel voorbeelden van teambuilding. Samen een activiteit ondernemen, samen iets beleven, dat is het idee. Zorgen dat je elkaar nodig hebt, en gedwongen bent te communiceren en op elkaar te vertrouwen. Actief zijn ook, eens iets anders doen, iets dat voor niemand bekend is. Golfen, wildwaterkanoën, paintballen, vissen op het IJsselmeer. Voordeel van het laatste is dat je op een boot zit, waar niemand van af kan om de anderen te ontwijken.
Heerenveen had laatst een goeie: een potje ijshockey. Beetje link qua blessures, maar verder perfect. Staat garant voor hilarische taferelen, behalve dan bij die ene bijdehand uit Zweden die zijn hele jeugd niets anders gedaan blijkt te hebben. En mooi dat die Friezen daarna ineens de ene overwinning aan de andere regen.
Dus was het bij Feyenoord na het recente puntenverlies ook tijd voor een teambuildingsuitje. Maar wie zou bedacht hebben om dat in te vullen met een kookles? Kookles! Als een voetballer ergens niet mee geassocieerd wil worden, is het met keukenactiviteiten. Ja, de vrouw over de keukentafel leggen. Maar het bereiden van een maaltijd roept hele nare associaties op bij voetballers. Als Feyenoord de laatste vier wedstrijden winnend afsluit, kan de boodschap aan Koeman alleen maar zijn dat ze nooit, maar dan ook nooit meer in groepsverband willen koken.
Het moet niet gekker worden. Nog even en Mark van Bommel trakteert zijn medespelers van PSV bij zijn afscheid op een middagje stofzuigen: samen de brokken opruimen.
Huldiging (16 april)
Wat de huldiging betreft zou er beter snel nog een andere club dan Ajax kampioen van Nederland kunnen worden. Feyenoord bij voorkeur natuurlijk, met een enorme mensenmassa op de Coolsingel. Maar ook Vitesse en PSV hebben een prominente plek paraat om eer te bewijzen aan de voetballers. Ajax doet dat noodgedwongen op de parkeerplaats bij de Arena. Een troostelozer omgeving is nauwelijks te verzinnen. Maar er kan weinig kapot, dat is waar.
Komt nog bij dat er zelfs op die desolate plaats voorlopig nog helemaal niet gehuldigd mag worden. De Kroningsdag krijgt voorrang en ook Bevrijdingsdag vereist een dermate omvangrijke politie-inzet dat het kampioenschap van Ajax er voor die tijd niet bij kan. Eerder dan 6 mei, nota bene een maandag, kan Ajax een huldiging op de buik schrijven.
Begrijpelijk natuurlijk, maar het komt ook een beetje ongeïnteresseerd over. Alsof de burgemeester van Amsterdam het na de vorige twee kampioenschappen wel gezien heeft. Hoezo nog een keer huldigen. Alweer kampioen? Zeker weer van een enorme achterstand halverwege teruggekomen. Maar dat hoeven we toch niet elk jaar opnieuw te vieren?
Het zou me niet eens verbazen als meer Amsterdammers zo’n onverschillige houding hebben. Voor Ajax is het te hopen dat de concurrenten nog een paar wedstrijden winnen, anders is op het moment van huldiging iedereen het kampioenschap al lang weer vergeten.
Beerputten (15 april)
Er zijn wat beerputten opengegaan als uitvloeisel van de voetbalresultaten van het weekend. Verbazend zijn de uitlatingen van Ronald Koeman, die aangeeft dat hij niet blij is met de mentale gesteldheid van zijn spelers. Maandenlang toonde hij zich de trotse vader van een groep vol ontluikende talenten, maar nu zou hij ineens het liefst willen ‘doorselecteren op mentaal gebied’. Wat een gelijkspelletje tegen zijn broer al niet teweeg kan brengen.
Geheel volgens verwachting is de heibel bij PSV, hoewel de omvang daarvan niet voorzien was. Er blijkt een interne strijd te zijn tussen de blanke spelers en de donkere spelers, die niets met discriminatie maar alles met cultuur te maken heeft. De donkere jongens zouden te weinig inzet tonen, hoewel zij met hetzelfde recht kunnen betogen dat de blanke jongens meestal wat te veel inzet tonen.
Bovendien zou een groep oud-spelers bezig zijn de directie eruit te werken, gooit Advocaat het bijltje erbij neer omdat het de spelers aan winnersmentaliteit ontbreekt wat Dries Mertens dan weer bestrijdt, en heeft iedereen het gehad met de verdedigers behalve zijzelf. Hoe anders is het dan bij Ajax, waar de bepalende spelers tijdens de winterstop hebben afgesproken samen het seizoen af te maken om kampioen te worden.
Voor PSV is er wel één lichtpuntje: als het aan de verdedigers ligt, vertrekken zij op korte termijn naar topclubs in Spanje, Duitsland en Engeland.
Sinterklaas (14 april)
Een sportpsycholoog had het van de week over Sinterklaasspanning. Dat moesten teams hebben: positieve spanning, zin hebben om te spelen, niet denken aan het resultaat. Ajax had dat wel, bij PSV sloop er angst in de ploeg, zei hij. En angst verlamt.
Je begrijpt meteen weer waarom psychologen nauwelijks voet aan de grond krijgen in het voetbal. Ze vertellen heus geen domme dingen, maar ze verpakken het zo belabberd. In hun drang om gewone-mensentaal te spreken maken ze er iets belachelijks van, dat alleen maar verkeerd begrepen kan worden.
Ze hadden het allemaal op televisie gezien, die voetballers, dat was te merken. En de effecten waren desastreus. Bij PSV-Ajax stonden er nu twee angstige teams in het veld, constateerde Frank de Boer. Bij Ajax waren ze prompt bang geworden dat de angst er ook bij hun in zou sluipen. Maar sneu was vooral Erik Pieters: die was zo druk met zijn herstel dat hij na de naam Sinterklaas niet meer had geluisterd. Even was ik bang dat hij zichzelf of zijn keeper weer iets zou aandoen na de vrije doorgang die bij Boerrigter bood. Hij hield zich in, waarschijnlijk uit angst dat hij in de zak mee zou moeten.
Ook op de andere velden ging het mis met de klok en de klepel: de verdedigers van Feyenoord, het hele elftal van Vitesse, Mike van der Hoorn van FC Utrecht. Allemaal gevalletjes van Sinterklaasspanning, in ieder geval in de zin dat ze even niet aan het resultaat dachten.
Druk (13 april)
Sprak Fred Rutten van de week eindelijk uit dat Vitesse zich had gemengd in de strijd om het kampioenschap, vergooide zijn ploeg prompt de kans daarop in de eerstvolgende wedstrijd bij degradatiekandidaat Roda JC. Na een voorsprong van 0-3. Hij kan zich ongetwijfeld wel voor de kop slaan nu, dat hij het hoofd van zijn spelers op hol gebracht heeft. Kampioen? Daar had bij Vitesse nou nog helemaal niemand aan gedacht. Lekker vrij voetballen, dat is wat ze deden. Komt de trainer daar ineens druk op leggen.
Dat had Rutten kunnen weten, als ervaringsdeskundige bij PSV. Het is waar zijn opvolger Advocaat ook al het hele jaar mee kampt: dat PSV kampioen moet worden. Als je wilt dat de stoppen doorslaan, moet je dat er flink inpeperen.
Nou ja, weer wat geleerd bij Vitesse. Volgend jaar beter, al is het dan zonder Bony en waarschijnlijk ook zonder Van Ginkel. Hoewel ik vrees voor het lerend vermogen van iemand als keeper Piet Velthuizen, die na de uitlatingen van Rutten stelde: ‘Eigenlijk zijn we zelfs de beste, als je alleen maar naar de onderlinge duels met topteams kijkt. Van iedereen wonnen we.’
Ja, Piet, dat is waar. Maar met zwaar puntverlies tegen de nummers 14 t/m 17 kun je met hetzelfde recht stellen dat Vitesse eigenlijk in aanmerking had moeten komen voor degradatie.
Bedenkelijk (12 april)
Iedereen heeft zijn voorspelling van de uitslag van PSV-Ajax paraat. Dat is onzin, want dit soort wedstrijden heeft een eigen dynamiek die van talloze kleinigheden afhankelijk is, maar het hoort erbij. Het is een onschuldig volksvermaak. Behalve als een voorspelling wordt gedaan door iemand met verstand van zaken, inside information en bovendien een mogelijk belang.
Zo iemand is Bert van Marwijk. Geeft op televisie blijk van een hoogwaardig tactisch inzicht, heeft als bondscoach met zowel Frank de Boer als Phillip Cocu gewerkt, staat nog altijd open voor een toekomstige klus en is schoonvader van de aanjager van alle agressie bij PSV. Sorry, van de voorbeeldige aanvoerder bedoel ik. Als Van Marwijk dan onomwonden stelt dat Ajax ‘onder normale omstandigheden’ wint en kampioen wordt, geeft dat op z’n minst stof tot nadenken.
Ontsnappingsmogelijkheden te over natuurlijk, want hij kan achteraf altijd uitleggen dat de omstandigheden verre van normaal waren. Zo rept hij al van een vijandbeeld bij PSV dat de onderlinge band versterkt. Maar Van Marwijk is bedreven genoeg om zich meer op de vlakte te houden. Dus het is ofwel een boodschap aan zijn schoonzoon dat die er beter een punt achter kan zetten, óf hij spoort hem aan om de boel nog eens flink op te hitsen.
In ieder geval kan Ajax een warm onthaal verwachten, waarbij de spelers zich vast kunnen klampen aan de woorden die trainer Paolo di Canio van Sunderland van de week sprak voor de wedstrijd tegen aartsrivaal Newcastle United: ‘Je wint liever voor het oog van 50.000 vijanden.’
Bestaansrecht (11 april)
Antonio Conte, de trainer van Juventus, heeft natuurlijk gelijk: Ajax bestaat niet meer. Er zijn nog een paar dwazen die denken dat Ajax met een verbeterde jeugdopleiding de Europese top weer kan bestormen, maar voordat het eerste heuveltje genomen is zijn alle talenten al weer weggekocht door de clubs bovenop de berg. En dan heeft Ajax nog niet eens te klagen, met die jeugdopleiding en de bereidheid van spelers om niet voortijdig of gratis de deur uit te wandelen.
Conte deed zijn uitspraak na de roemloze uitschakeling van Juventus in de Champions League door Bayern München. Tegen de budgetten van de ‘Europese supermachten’ valt niet op te voetballen, weet Conte. Hij concludeert dat het gedaan is met Juventus als topclub, en zelfs met het hele Italiaanse voetbal.
Welkom in de wereld van Mickey Mouse. We kunnen Conte geruststellen. Het Ajax dat hij kende bestaat niet meer, maar de club leeft als nooit tevoren. En het voetbal hier is nog nooit zo leuk geweest. Ajax, PSV, Feyenoord en Vitesse tonen hun bestaansrecht elk weekend nadrukkelijk aan, net als de clubs tegen wie ze punten verspelen.
De vraag is of die paar Spaanse, Duitse en Engelse topclubs dat ook doen als ze jaar na jaar alle prijzen onderling blijven verdelen. Dat kunnen ze uiteindelijk inderdaad net zo goed gaan doen in Qatar, zoals het gerucht ging. Maar dan bestaan ze in feite niet meer.
Messi (10 april)
Mooier had het niet in beeld gebracht kunnen worden. Jongetje snapte dat hij op het bankje naast het veld moest zitten omdat hij zich niet mocht forceren. Hij legde zich erbij neer, maar dan wilde hij wel vooraan zitten. En hij had de veters van zijn kicksen al vastgemaakt, want je kon niet weten.
Maar jongetje leed langs de kant. Hij leefde mee met zijn vriendjes en zag dat het niet goed ging. Ze misten hem. En hij wilde helpen. Uit onmacht zakte hij onderuit en strekte zijn beentjes voor zich uit. Maar aan het eind van de eerste helft lukte dat niet meer. Hij ging staan naast het bankje en strekte zijn spiertjes vast voorzichtig.
Na de rust mocht hij nog niet meedoen. Balen. Maar hij wilde niet vragen aan de trainer hoe lang hij nog moest wachten. Niet zeuren. Dat zou zo brutaal lijken.
Toen kwamen ze achter en mocht hij warmlopen. Hij sprintte van het bankje weg, was in een paar minuten klaar en mocht erin. Direct was het plezier ook bij zijn vriendjes terug. Dat het goed kwam met de wedstrijd, was niet meer dan logisch.
Zo’n jongetje wil elke club wel: niet alleen de beste, maar ook degene die als hoogste doel heeft om samen met zijn vriendjes te spelen. Natuurlijk heeft Real Ronaldo, Bayern Robben en PSG Zlatan. En, o ja, Vitesse heeft Bony. Maar alleen Barcelona heeft Messi.
Bonus (9 april)
Vooropgesteld, ik vind Borussia Dortmund geen onsympathieke club. Ik ben geen fan, maar er zijn wat mij betreft genoeg ploegen met arrogantere vedetten, excentriekere trainers en een poenigere uitstraling. En dat vervelende Duitse gebrul van de achternaam van doelpuntenmakers, dat hoort nou eenmaal bij de cultuur van het land, daar kan men bij de club ook niets aan doen. Geen probleem dus, niks mis met Dortmund.
Ik hou ook wel van een onverwachte afloop van een wedstrijd, zeker wanneer ik als neutrale toeschouwer zit te kijken. Alles beter dan dat het als een nachtkaars uitgaat. Je moet een beetje beloond worden als je bereid bent een wedstrijd tot de laatste seconde uit te zitten. En hoe groter de wanhoop tijdens de wedstrijd is geweest, hoe mooier de bevrijding, als die in die laatste seconde gestalte krijgt. Helemaal als die bevrijding vlak daarvoor nog volstrekt ongeloofwaardig is omdat er, gezien de gebeurtenissen eerder in de wedstrijd, zelfs twee keer een wonder voor nodig is.
Maar ondanks alles vind ik het sneuer voor Málaga dan leuk voor Borussia dat het dubbele wonder geschied is. Waarschijnlijk omdat Málaga toch de underdog was die absoluut niet voorbestemd was om te winnen. Mogelijk omdat Borussia hoe dan ook een Duitse club is, met een druktemaker als trainer, spelers met verongelijkte trekjes en een onredelijk fanatieke aanhang. En zeker omdat die ventjes in het veld dus gewoon even honderdduizend euro de man beurden als bonus voor dit winstpotje.
Interesse (8 april)
Erik Pieters doet niet mee tegen Ajax. Hij zou spelen met de beloften van PSV om voldoende wedstrijdfit te geraken voor zondag, maar ligt met griep in bed. Jammer. Het was mooi geweest als hij in de beslissende wedstrijd weer van de partij was geweest en ook nog eens iets voor PSV had kunnen betekenen.
Toch was er ook goed nieuws voor Pieters en PSV: Stoke City wil vijf miljoen voor hem neertellen om hem volgend jaar in de Premier League te laten voetballen. Je vraagt je af waar ze dan precies naar op zoek zijn, want zijn voetbalkwaliteiten zijn op z’n zachtst gezegd een beetje naar de achtergrond gedrongen. Maar je moet er toch van uitgaan dat ze hem daar echt wedstrijden willen laten spelen.
Wat hiermee in ieder geval is aangetoond, is dat je helemaal niet hoeft te spelen om een transfer naar Engeland te verdienen. Zolang je maar in het nieuws bent. Sterker nog, je kunt beter níet spelen en ondertussen flink amok maken. Dan ben je hoe dan ook een spraakmakende speler en daar houden die Engelsen van.
Hoe groot is het contrast met Woutje Brama van FC Twente, die bekend maakte zijn contract voorlopig niet te verlengen omdat hij hoopt op een aanbieding van een buitenlandse club van de zomer. Gelijk heeft hij, na de 225 wedstrijden in de Eredivisie die hij allemaal keurig uitgespeeld heeft. Maar ik moet het nog zien.
Doet toch iets fout, Wout, vrees ik.
Schrik (7 april)
Daar waren ze weer, de supporters van PSV, toen de spelers van de wedstrijd bij Willem II terugkeerden op De Herdgang. Dat moet de spelers de nodige schrik hebben bezorgd, want vorige week zijn ze daar door diezelfde supporters nogal ruw ter verantwoording geroepen. Bleek dat ze nu voor de verandering eens waren gekomen om samen de overwinning te vieren.
Ongetwijfeld een bijzondere ervaring. Net met behoorlijk veel moeite een magere 1-3 overwinning bij de nummer laatst geboekt, en dat dan met de supporters moeten vieren. Het zou je toch normaal gesproken moeite kosten daar geen cynisme in te zien. Maar de spelers besloten te genieten van het moment. Je weet maar nooit wat ze volgende week weer te wachten staat, als Ajax op bezoek is geweest.
Ola Toivonen doet er dan verstandig aan in ieder geval te scoren, want hij kan niet beweren zich grondig te hebben voorbereid op de ontmoeting. Op de vraag of hij op televisie naar de wedstrijd van half 5 zou gaan kijken, antwoordde hij: ‘Is het een wedstrijd van Ajax? Ik denk het niet. Ik ga naar de Zweedse competitie kijken.’
Dat zal in een kwaad geval zeker uitgelegd worden als een misplaatst gevoel van arrogantie. Zelf denk ik dat het eerder een uiting van haat is, waar gedragsdeskundigen wel pap van lusten. Schrik ik toch een beetje van.
Bony (6 april)
Mocht Vitesse kampioen worden, zoals drie jaar geleden door Jordania voorspeld, dan is het het kampioenschap van Bony. De andere spelers zijn natuurlijk niet slecht, maar alleen Bony is bijzonder. Goed beschouwd is het kopen van het kampioenschap dus heel goed mogelijk: het gaat erom dat je die ene speler koopt die het verschil maakt.
En het leuke is dat Bony niet eens goed hoeft te spelen, stelde trainer Rutten na afloop van de wedstrijd tegen NAC vast. ‘Hij raakt geen pepernoot, maar heeft wel de beslissende acties. Dat is nu eenmaal zijn kwaliteit. Het is ook de kunst voor de rest om dat te accepteren. Bovendien dwingt hij erg veel respect af bij de tegenstander. Barcelona heeft Messi, wij hebben Bony.’
Zo heeft Feyenoord Pellè, heeft PSV een stelletje lomperiken en heeft Ajax een groepje fijnbesnaarde jongetjes. Als Bony in januari niet in Afrika had gezeten, was Jordania’s voorspelling inmiddels al uitgekomen.
Keeper Ten Rouwelaar van NAC bevestigde het nog eens. ‘Bony maakt van een halve kans een doelpunt.’
Waaraan overigens toegevoegd moet worden dat Ten Rouwelaar nog een handje toestak: hij maakte zelfs van géén kans een doelpunt voor Vitesse. Tja, je kunt ook te veel onder de indruk zijn van Bony.
Titelstrijd (5 april)
Ronald Koeman wist het voor de wedstrijd van Feyenoord tegen VVV al: hij zet zijn geld op Ajax als grootste kandidaat voor het kampioenschap. ‘Zij spelen het beste van de concurrenten, het meest constant en geven weinig weg. PSV is onregelmatig en als dat blijft, gaat de ploeg het echt niet halen.’
Ajax-speler Viktor Fischer wist zijn woorden echter op waarde te schatten. ‘Dat is tactisch goed gedaan van hem. Dat zou ik ook zeggen als tegenstander.’
Want zo werkt het natuurlijk: tegenstanders en concurrenten zand in de ogen strooien, en ondertussen iedereen voorbij sluipen. Dat Feyenoord dat spel goed doorheeft, bleek ook tegen VVV. Het was niet om aan te zien, daar was iedereen het over eens. Maar de puntjes bleven in Rotterdam, stelde iedereen vervolgens vast. Nu de anderen weer.
Wie het nog niet begrepen heeft, is Willem II-keeper David Meul, die uitvoerig uitweidde over de mogelijkheid van een stunt tegen PSV, en daarna stelde: ‘We hopen dat PSV ons een beetje onderschat.’
Ja, dat kan je nou wel vergeten. PSV is nu dubbel getergd. Maar persoonlijk vlak ik, net als Fischer, ook Feyenoord nog helemaal niet uit, zeker nu zelfs Graziano Pellè de intelligente kampioensteksten van de trainers van Ajax en PSV gaat uitspreken: ‘We moeten gewoon nog zes wedstrijden winnen.’
Klacht (4 april)
Beetje kinderachtig dat Barcelona bij de UEFA een klacht heeft ingediend tegen de Duitse scheidsrechter Wolfgang Stark, die het duel tegen PSG leidde. Hij keurde een doelpunt van Ibrahimovic goed, hoewel die een meter buitenspel stond. Hij liet doorspelen terwijl er twee Catalaanse spelers geblesseerd in het eigen strafschopgebied lagen. En die spelers moesten na blessurebehandeling bovendien allebei het veld uit op het moment dat PSG, met dus twee spelers meer in het veld, een corner mocht nemen.
Natuurlijk heeft Barcelona gelijk. Het waren allemaal verkeerde beslissingen. Maar wat dan nog? Als alle verkeerde beslissingen aangevochten zouden gaan worden, zou zelfs Galatasaray in protest kunnen gaan tegen de nederlaag tegen Real Madrid. Tot twee keer toe werd de club een strafschop onthouden en aan één van de doelpunten van Real zat ook een flinke buitenspellucht.
Laat Barcelona nou maar gewoon zorgen dat het eens wat zorgvuldiger met de kansen omgaat. Want het antwoord dat ze van Platini mogen verwachten hanteert hij standaard bij iedere discussie: ‘Er worden amper fouten gemaakt en de scheidsrechters zien vrijwel alles wat er op het veld gebeurt.’
Met vriendelijke groet. En prettige wedstrijd.
Kuip (3 april)
Goed, het plan voor een nieuwe Kuip ligt er. Faciliteiten: een schuifdak en plek voor 63.000 toeschouwers, 6.300 business-seats en 90 business-units. Voordeel: als er niet gevoetbald wordt, kunnen er evenementen en zakelijke activiteiten georganiseerd worden. Nadeeltje: het stadion is te laat klaar om in aanmerking te komen voor wedstrijden op het EK 2020. Kosten: 313 miljoen euro. O ja, en of de gemeente Rotterdam even voor 160 miljoen euro garant wil staan bij de financiering.
Vraag een voetbalfan wat hij ervan vindt, en hij zal zeggen: beetje duur voor 10.000 extra tribuneplaatsen. Vraag het iemand die getroffen wordt door bezuinigingen en hij zal vraagtekens plaatsen bij de besteding van gemeenschapsgeld aan het project. En zwijg liever tegen leden van de Europese Commissie, want voor je het weet hebben ze het over ongeoorloofde staatssteun of stellen ze vragen bij de aanbesteding. Maar goed, de Mensen Met Visie willen het graag, dus presenteren ze het plan vol trots.
Saillant detail is dat het stadion moet verrijzen op Varkenoord. Waar de jeugd dan naartoe moet? Zul je zien dat die worden verbannen naar de oude Kuip, want die staat leeg. Spelen ze eindelijk in het stadion waar ze al die jaren van hebben gedroomd, blijkt het gras aan de overkant weer groener.
Failliet (2 april)
SC Veendam is alsnog failliet verklaard. Er was 675.000 euro nodig om het seizoen af te maken, maar inzamelingsacties brachten niet veel meer dan 200.000 euro op. Dat is triest, omdat er opnieuw een historische club uit het betaald voetbal verdwijnt. Bovendien hebben toch veel mensen met hun bijdrage laten zien de club een warm hart toe te dragen.
Maar het is ook raar. Want hoeveel geld is 675.000 euro nou in een wereld waar de topspelers in Nederland al gauw een miljoen per jaar verdienen en spelers worden aangekocht voor een veelvoud van dat bedrag? Een Eriksen doet een miljoen of twintig en voor een Maher wordt de helft daarvan verlangd. Tien tot twintig miljoen voor één goede speler, wat is dan ruim een half miljoen voor een hele club?
Natuurlijk is dat ontzettend veel geld voor al die mensen die hebben geprobeerd om Veendam te redden. En gelukkig prevaleert voor de meeste mensen een gift voor de slachtoffers in Syrië via giro 555 boven het voortbestaan van Veendam. Maar is er nou geen oud-speler van Veendam die de top heeft bereikt of op een andere manier zijn schaapjes op het droge heeft gekregen, en die for old times’ sake bereid is dat bedragje even op te hoesten?
In dat geval rest er maar één conclusie: Veendam heeft inderdaad elk bestaansrecht verloren.
Hulp (1 april)
De Champions Leaguewedstrijd tussen PSG en Barcelona werpt zijn schaduw vooruit. Om het nog een beetje spannend te maken heeft de UEFA de schorsing van Ibrahimovic zodanig teruggebracht dat hij gewoon mee kan doen.
Daarnaast hebben diverse experts zich opgeworpen als adviseur van de Franse club. Zo wist Salomon Kalou, ooit tegenstander van Barcelona met Chelsea, te melden dat het spel van Barcelona alleen ontregeld kan worden met countervoetbal. En José Mourinho heeft zelfs videobeelden opgestuurd waarop te zien is hoe Barcelona het best te bestrijden is. Hij heeft recht van spreken, Mourinho, want zijn Real Madrid verloor dit seizoen maar één van de zes wedstrijden van Barcelona.
Wat de beste strategie is hebben de nederlagen van Barcelona tegen Celtic en Milan overigens al lang aangetoond: terugtrekken op eigen helft, de ruimtes klein maken, zoveel mogelijk in de weg lopen en bij balbezit met een man of vijf razendsnel over de verdedigers heen denderen. Beetje overdreven dus, al die hulpvaardigheid. Tikje bedenkelijk ook om je te mengen in de strijd tussen twee andere clubs. Maar goed, afgunst is nou eenmaal grenzeloos en Barcelona kan wel wat uitdagingen gebruiken.
Wat ik alleen niet begrijp is waarom Mourinho zoveel moeite doet om PSG te helpen. Als hij zo goed weet hoe hij Barcelona moet verslaan, is het toch juist in zijn belang dat Real Madrid in de finale van de Champions League Barcelona als tegenstander treft?
Ajax doet goede zaken. Het heeft samenwerkingsafspraken met Barcelona, dat beloftevolle spelers bij de club wil stallen om ervaring op te doen. Zoals Cuenca, die tegen NAC liet zien een frivole passeerbeweging in huis te hebben. Het bevalt Cuenca persoonlijk zo goed dat hij graag nog een jaar extra blijft om verder te rijpen onder leiding van Frank de Boer. En nu heeft Edwin van der Sar ook Manchester United zo ver gekregen om jonge spelers een jaartje bij Ajax te laten spelen. Welke club zou daar niet voor tekenen?
Probleempje is alleen dat Ajax net de jeugdopleiding hervormd heeft met het doel op korte termijn zelf beloften klaar te stomen voor een glansrol in het eerste. Sterker nog, Ajax is druk doende jeugdspelers van een jaar of zestien overal vandaan te lokken met het perspectief van snelle doorstroming. Ik maak me sterk dat er inmiddels zo’n 25 Europese topjongeren een strijd van leven op dood leveren voor alleen al een plaatsje in de B1. Dat wordt me wat als de winnaars van die strijd klaar zijn voor het eerste en hun weg geblokkeerd zien door een legertje passanten van Barcelona en Manchester United.
Wat zou Cruijff daar op gaan bedenken? Vast iets geniaals. Waarschijnlijk gaat hij samenwerkingsafspraken maken met PSV, om daar beloftevolle spelers ervaring te laten opdoen voor ze toe zijn aan een plaats in het eerste van Ajax.
Topspitsen (28 april)
Graziano Pellè is met zijn doelpuntenaantal in één seizoen Harry Bild en Ove Kindvall, de vermaarde Zweden van Feyenoord, gepasseerd. Bovendien geldt hij als de op één na beste Italiaanse spits in buitenlandse dienst ooit. Wilfried Bony is bij Vitesse Nikos Machlas voorbij gescoord. En zo scoort ook Jozy Altidore erop los bij AZ, net als Alfred Finnbogason meestal bij Heerenveen. Het is ze gegund.
Maar wat betekent dat nou eigenlijk: dat het exceptionele spitsen zijn? De verdedigers van Heracles liepen achteruit om Pellè alle gelegenheid te geven voor zijn magistrale uithaal. De mandekker van Willem II bleef beleefd staan om Bony voor te laten gaan. En alle spelers van Heerenveen waren zo beduusd van de doortastendheid van Altidore dat ze helemaal vergaten Finnbogason in stelling te brengen. In Nederland scoort zelfs Luc Castaignos.
Kijk voor de aardigheid nog eens naar het verdedigen van Heerenveen, Groningen, NEC en Willem II dit weekend, en je kunt alleen maar concluderen dat elke willekeurige spits in Nederland een gouden kans krijgt om zijn blazoen op te poetsen. Als dat hier niet lukt, heeft hij het echt helemaal aan zichzelf te danken.
Voor Pellè hoop ik vooral dat ze in Italië wel een beetje hun lachen in houden.
Mark (27 april)
Mark van Bommel heeft geen keus: hij moet nog een jaar blijven voetballen voor PSV. Hij toont de laatste weken aan in goede vorm te zijn en het publiek heeft hem grote eer bewezen door in de laatste fase van het duel tegen FC Groningen minutenlang zijn naam te scanderen en levensgrote spandoeken te tonen. Bovendien heeft trainer Advocaat hem geadviseerd niet net als hij weg te lopen nu het doel dit seizoen niet bereikt wordt, maar er nog een jaar aan vast te plakken.
En Mark is een plichtsgetrouwe jongen, dus het pleit is beslecht. Hij gaat nog een jaar sleuren, slopen, sjouwen, storen en scoren. Niet voor niets toonde hij zich geëmotioneerd door zoveel waardering. ‘Het hele stadion deed mee. Dat doet wel wat met je.’
Trouwens, met de verwachting dat Toivonen, Strootman, Mertens, Wijnaldum en Lens hun heil elders gaan zoeken, is het ook broodnodig dat hij blijft, zeker als Maher toch voor Ajax zou kiezen. Anders houdt vriend Cocu helemaal niemand over. En laten we wel zijn, zonder Mark zou het wel erg saai worden. Dat wil niemand.
Maar stiekem denk ik dat hij zijn besluit al lang genomen had en dat er eigenlijk maar één echte reden is dat hij blijft: Pierre van Hooijdonk dwarszitten, omdat die zijn geplande vertrek voortijdig openbaar maakte.
Druk (26 april)
Het gaat er niet meer om welk team het beste is, maar veel meer welk team het beste met de druk omgaat. Daarom zijn alle coaches bezig de druk bij elkaar te leggen. Hoe meer druk je de ander weet op te leggen, hoe moeilijker die het heeft om daarmee om te gaan, is de veronderstelling.
‘Als we zelf winnen, zetten we druk op Ajax,’ weet Dick Advocaat, die stiekem nog mikt op het kampioenschap. ‘Afhankelijk van wat wij doen, moeten zij aan de bak.’ Om dreigend te besluiten met: ‘De wonderen zijn de wereld nog niet uit.’
Ondertussen krijgt hij de bal toegespeeld door Ronald Koeman, die gaat voor de tweede plaats. ‘Nog drie wedstrijden volhouden! We zullen zien of PSV tegen de druk bestand is. Op de slotdag is het FC Twente-PSV.’
En natuurlijk gooien hun tegenstanders olie op het vuur, want iedereen spreekt graag een woordje mee. Zo wil Peter Bosz met Heracles stunten in De Kuip, is Robert Maaskant met FC Groningen helaas voor PSV in de winning mood en zal NAC volgens Nebojsa Gudelj volle bak gaan tegen Ajax. Opvoeren, die druk.
Ze hebben het er maar druk mee. Alleen Frank de Boer doet of zijn neus bloedt. ‘Het avondje NAC bestaat nog, maar in de historie hebben wij daar maar weinig verloren.’
Op de één of andere manier denkt hij nog steeds dat er gewoon een voetbalwedstrijdje gespeeld moet worden.
Swart (25 april)
Als je tegenwoordig verlegen zit om een gepeperde uitspraak en genoeg hebt van de teksten van R. en W. van de Kerkhof op De Herdgang, tuig je naar De Toekomst en richt je camera en microfoon op S. Swart. Geen twijfel dat je op je wenken wordt bediend, zo bewees de verslaggever van ELF Voetbal TV op de verjaardag van J. Cruijff.
Na enig geklaag over niet toegekende penalty’s bij Ajax-Heerenveen en juist wel toegekende doelpunten bij Bayern-Barcelona, concludeerde hij: ‘Er heerst een haat tegen Barça en Ajax. Barça kan voor de vijfde keer kampioen worden, Ajax voor de derde keer. Alles wijst erop dat het ze niet gegund wordt. Ze zien liever een andere club kampioen worden. Dat kan ik wel begrijpen, maar dat is niet eerlijk.’
Voor de duidelijkheid: met betrekking tot de penalty’s en doelpunten heeft hij gelijk. Maar zijn conclusie is van het niveau van R. en W. van de Kerkhof, en daar willen we nou juist eens van af. Hij zou zich beter kunnen spiegelen aan de werkwijze van J. Cruijff, die liever zijn eigen team bekritiseert om het op scherp te zetten.
Ik vrees dat S. Swart te oud is om nog veel aan zijn houding te veranderen. Gelukkig is hij nooit trainer geworden en houdt F. de Boer zich in die functie verre van dit soort Calimero-teksten, die alleen maar medelijden oproepen.
Fair play (24 april)
Bayern München is een prijzenswaardige club. Er zijn geen schulden, want er wordt niet meer geld uitgegeven dan er binnen komt. Dat is een verademing vergeleken met haast alle andere clubs aan de Europese top, in ieder geval met de Spaanse, Italiaanse en Engelse, en geeft Bayern dus een bijzondere status in het kader van de financial fair play: Bayern speelt het spel eerlijk.
Het probleem is alleen dat er bij Bayern ongelooflijk veel geld binnenkomt, waardoor de mogelijkheden van Bayern, juist in vergelijking met de andere topclubs, ongekend zijn. Tekenend zijn de woorden van Enrique Reyes, zaakwaarnemer van de door de komst van Pep Guardiola tot vertrek gedwongen trainer Jupp Heynckes: ‘Bayern heeft ontzettend veel geld. Kijk maar naar de transfer van Javi Martinez. Als een club niet bereid is om te onderhandelen, betaalt Bayern gewoon netjes de afkoopsom.’
Oftewel, Bayern kan kopen wat/wie niet te koop is. Zo is, behalve Guardiola, voor volgend seizoen dus al Mario Götze van concurrent Borussia Dortmund vastgelegd door simpelweg de 36 miljoen euro neer te tellen die als gelimiteerde afkoopsom in zijn contract stond. En volgens Reyes is ook de komst van Robert Lewandowski van dezelfde club al geregeld.
Voordeel voor de verkopende clubs, en sinds de wedstrijd tegen Real Madrid zeker voor Borussia Dortmund, is dat de vraagprijs voor spelers flink opgeschroefd kan worden. Bayern betaalt toch wel. Nadeel is dat zelfs in de eerlijke handel financial fair play geen betekenis heeft.
Pep (23 april)
Wat zou die Pep Guardiola volgend seizoen eigenlijk gaan doen bij Bayern München? Hij stopte bij Barcelona omdat hij daar met het beste team van de wereld alles gewonnen had wat er te winnen viel en dus na een tussenjaar een nieuwe uitdaging zocht. En wat gaat hij doen? Hij gaat naar het beste team van de wereld dat dit jaar alles gaat winnen wat er te winnen valt. O ja, en ze gaan deze zomer ook nog een berg geld uitgeven om het elftal nog beter te maken, te beginnen met het aantrekken van Mario Götze van naaste concurrent Borussia Dortmund, dat dus en passant zwakker gemaakt wordt.
Toegegeven, het is natuurlijk wel een uitdaging om de prestaties van een trainer, die een team alles heeft laten winnen wat er te winnen valt, te evenaren. Maar dat had hij bij Barcelona ook kunnen doen door er te blijven of na een jaar weer terug te keren. Sterker nog, als hij nou terug zou komen bij een verouderd team dat op het allerhoogste podium geen vuist meer kan maken, zou de uitdaging des te groter zijn.
Maar nee, Bayern dus. Om hem toch nog iets van een uitdaging te bieden, moet er een list bedacht worden. Misschien kan Barcelona wat sleutelspelers van Bayern wegkopen, zodat het volgend jaar wél weer tegenspel kan bieden in de Champions League.
Media (22 april)
De invloed van de sociale media is weer aangetoond met de teloorgang van het koningslied, zodanig zelfs dat zowel de voor- als de tegenstanders van het lied zich inmiddels geschoffeerd voelen. In de strijd om het kampioenschap voetbal is te zien hoe de ook de gewone media gebruikt worden en zich graag laten gebruiken om invloed uit te oefenen en te klagen over de invloed die anderen ermee uitoefenen.
In de laatste categorie moppert Toby Alderweireld in Metro dat iedereen de spelers van Ajax aanpraat dat ze denken al kampioen te zijn, in de hoop dat ze het te gemakkelijk zullen opnemen. ‘Maar dat is zeker niet het geval. We gaan professioneel met de druk om en werken de drie resterende wedstrijden af als drie finalewedstrijden.’
Vergelijkbaar is de klacht van oud-PSV’er René van de Kerkhof bij Omroep Brabant dat ‘de media’ PSV zwart maken omdat ze liever Feyenoord tweede zien worden dan PSV. Dat verhaal over De Kabel kan bijvoorbeeld niet waar zijn, meldt hij overtuigend. ‘Ik heb het zelf nooit meegemaakt. Al speelden er vroeger natuurlijk geen donkere jongens bij ons.’
Slim gebruik van de media maakt vooral Lex Immers, die zijn oude Haagse makkers toespreekt, met de wedstrijd van Feyenoord tegen ADO nog in het vooruitzicht. ‘Of ze bij ADO liever geen titel voor Ajax zien? Nee, volgens mij niet. Niet zoals ik ze ken, haha.’
Toby Alderweireld en zijn vrienden doen er verstandig aan die finales te winnen, zoveel is duidelijk.
Scheidsrechters (21 april)
De scheidsrechters van tegenwoordig zijn vakkundige mensen die zich professioneel op hun taak voorbereiden en deze nauwgezet uitvoeren. Prettige uitstraling ook. Niet overdreven autoritair, niet arrogant en prima in staat tot communiceren. Sympathiek zelfs, want bereid om fouten achteraf toe te geven.
Het is alleen jammer dat dat voortdurend nodig is. In één weekend werden wel vijf strafschopmomenten verkeerd om geïnterpreteerd, een doelpunt met de arm goedgekeurd en twee spelers ten onrechte uit het veld gestuurd. Tamelijk cruciaal: dát zijn de momenten waarop een wedstrijd beslist wordt. Het is haast alsof ze het erom doen. Niet fluiten als dat wel moet en wel als het onzin is, liefst met de kaart al in de hand.
Maar het berouw is welgemeend. Serdar Gözübüyük na Ajax-Heerenveen over de handsbal van Ramon Zomer: ‘Die bal moet op de stip. Als ik de beelden erbij pak is de overtreding op Eriksen ook binnen het strafschopgebied. Ook een strafschop dus. Bij die laatste handsbal weet ik het niet. Dat is moeilijk.’
Bas Nijhuis na Feyenoord-Vitesse: ‘De camera’s achter het doel laten zien dat hij zijn hoofd gebruikt.’ En ongetwijfeld spraken de scheidsrechters na Willem II-Roda JC (penalty), NEC-PEC (armgoal) en FC Groningen-ADO (tweemaal rood) vergelijkbare teksten.
Het zijn fijne mensen, de scheidsrechters. Alleen jammer dat het de belangrijkste spelers zijn geworden.
Littekens (20 april)
‘Of er bij mij littekens zijn van PSV, weet ik niet goed,’ zei Adam Maher van de week. Al twee keer probeerde PSV hem in te lijven, maar twee keer verijdelde AZ de overgang door meer te vragen dan PSV kon betalen. Of wilde betalen, dat is de vraag.
En dat is waarschijnlijk ook de twijfel bij Maher: wilde de club alles geven wat het in kas had maar was dat niet toereikend, of hadden ze er best nog een miljoentje bij kunnen doen maar vonden ze hem dat niet waard? In het eerste geval zou Maher eerder littekens hebben van AZ, hoewel je ook zou kunnen zeggen dat AZ hem ten koste van alles wilde behouden, wat natuurlijk ook de pijn weer zou verzachten. Maar in het tweede geval zou het PSV-stempel nog behoorlijk kunnen gaan jeuken.
Maher deed in ieder geval flink zijn best om PSV te laten ervaren dat het tot tweemaal toe onverstandig was geweest de spaarpot niet helemaal om te keren of er nog één bij te zoeken. Hij schoot uit alle hoeken en standen op doel. Helaas voor hem tevergeefs.
Wie wel met scherp schoot, was Mark van Bommel, na een overtreding van Maher nota bene. Daarna was hij alleen nog maar bezig Maher te omhelzen, knuffelen, aaien en zoete woordjes toe te voegen, eveneens in alle hoeken en standen. Je zag hem denken: wat er ook gebeurt, mijn acties mogen geen littekens nalaten.
Handig (19 april)
Nou, zo’n pannenkoek is Van Basten dus niet. Wist eerder dit seizoen in Heerenveen Ajax al op 2-2 te houden, en dwong in de Arena met zijn ploeg opnieuw een gelijkspel af. En met een knappe strategie: de eerste helft Ajax in slaap wiegen en na rust druk zetten op de verdedigers van Ajax, maar ook daarachter constant mannetjes doorschuiven in de rug van Eriksen en De Jong, en bij het veroveren van de bal razendsnel eruit komen. Knap hoe hij zijn spelers had voorbereid. Je zou hem een topteam gunnen.
Al ben ik wel benieuwd naar zijn wedstrijdbesprekingen, want als die net zo zijn als zijn beschouwingen over andere zaken, blijft het gissen wat hij precies bedoelt. Zo keek hij in De Telegraaf terug op zijn tijd als trainer van Ajax en de rol van Johan Cruijff. ‘Johan was in mijn beginperiode redelijk extreem. Maar hij heeft inmiddels een dusdanige overval op de club gepleegd dat het gaat zoals het gaat.’
Ja. Dus? Bedoelt hij dat Cruijff later minder extreem is geworden? Of dat Cruijff destijds nog niet extreem genoeg was? En wat vindt hij uiteindelijk van die overval, waardoor het gaat zoals het gaat? Hoe gaat het eigenlijk, vindt hij?
Je kan natuurlijk ook zeggen dat Van Basten zich er handig uitlult als hij lastige vragen krijgt. En ik heb de stellige indruk dat hij in zijn wedstrijdbespreking ook tegen zijn verdedigers heeft gezegd dat ze in het strafschopgebied handig moeten verdedigen in lastige situaties.
Kookles (17 april)
Er zijn veel voorbeelden van teambuilding. Samen een activiteit ondernemen, samen iets beleven, dat is het idee. Zorgen dat je elkaar nodig hebt, en gedwongen bent te communiceren en op elkaar te vertrouwen. Actief zijn ook, eens iets anders doen, iets dat voor niemand bekend is. Golfen, wildwaterkanoën, paintballen, vissen op het IJsselmeer. Voordeel van het laatste is dat je op een boot zit, waar niemand van af kan om de anderen te ontwijken.
Heerenveen had laatst een goeie: een potje ijshockey. Beetje link qua blessures, maar verder perfect. Staat garant voor hilarische taferelen, behalve dan bij die ene bijdehand uit Zweden die zijn hele jeugd niets anders gedaan blijkt te hebben. En mooi dat die Friezen daarna ineens de ene overwinning aan de andere regen.
Dus was het bij Feyenoord na het recente puntenverlies ook tijd voor een teambuildingsuitje. Maar wie zou bedacht hebben om dat in te vullen met een kookles? Kookles! Als een voetballer ergens niet mee geassocieerd wil worden, is het met keukenactiviteiten. Ja, de vrouw over de keukentafel leggen. Maar het bereiden van een maaltijd roept hele nare associaties op bij voetballers. Als Feyenoord de laatste vier wedstrijden winnend afsluit, kan de boodschap aan Koeman alleen maar zijn dat ze nooit, maar dan ook nooit meer in groepsverband willen koken.
Het moet niet gekker worden. Nog even en Mark van Bommel trakteert zijn medespelers van PSV bij zijn afscheid op een middagje stofzuigen: samen de brokken opruimen.
Huldiging (16 april)
Wat de huldiging betreft zou er beter snel nog een andere club dan Ajax kampioen van Nederland kunnen worden. Feyenoord bij voorkeur natuurlijk, met een enorme mensenmassa op de Coolsingel. Maar ook Vitesse en PSV hebben een prominente plek paraat om eer te bewijzen aan de voetballers. Ajax doet dat noodgedwongen op de parkeerplaats bij de Arena. Een troostelozer omgeving is nauwelijks te verzinnen. Maar er kan weinig kapot, dat is waar.
Komt nog bij dat er zelfs op die desolate plaats voorlopig nog helemaal niet gehuldigd mag worden. De Kroningsdag krijgt voorrang en ook Bevrijdingsdag vereist een dermate omvangrijke politie-inzet dat het kampioenschap van Ajax er voor die tijd niet bij kan. Eerder dan 6 mei, nota bene een maandag, kan Ajax een huldiging op de buik schrijven.
Begrijpelijk natuurlijk, maar het komt ook een beetje ongeïnteresseerd over. Alsof de burgemeester van Amsterdam het na de vorige twee kampioenschappen wel gezien heeft. Hoezo nog een keer huldigen. Alweer kampioen? Zeker weer van een enorme achterstand halverwege teruggekomen. Maar dat hoeven we toch niet elk jaar opnieuw te vieren?
Het zou me niet eens verbazen als meer Amsterdammers zo’n onverschillige houding hebben. Voor Ajax is het te hopen dat de concurrenten nog een paar wedstrijden winnen, anders is op het moment van huldiging iedereen het kampioenschap al lang weer vergeten.
Beerputten (15 april)
Er zijn wat beerputten opengegaan als uitvloeisel van de voetbalresultaten van het weekend. Verbazend zijn de uitlatingen van Ronald Koeman, die aangeeft dat hij niet blij is met de mentale gesteldheid van zijn spelers. Maandenlang toonde hij zich de trotse vader van een groep vol ontluikende talenten, maar nu zou hij ineens het liefst willen ‘doorselecteren op mentaal gebied’. Wat een gelijkspelletje tegen zijn broer al niet teweeg kan brengen.
Geheel volgens verwachting is de heibel bij PSV, hoewel de omvang daarvan niet voorzien was. Er blijkt een interne strijd te zijn tussen de blanke spelers en de donkere spelers, die niets met discriminatie maar alles met cultuur te maken heeft. De donkere jongens zouden te weinig inzet tonen, hoewel zij met hetzelfde recht kunnen betogen dat de blanke jongens meestal wat te veel inzet tonen.
Bovendien zou een groep oud-spelers bezig zijn de directie eruit te werken, gooit Advocaat het bijltje erbij neer omdat het de spelers aan winnersmentaliteit ontbreekt wat Dries Mertens dan weer bestrijdt, en heeft iedereen het gehad met de verdedigers behalve zijzelf. Hoe anders is het dan bij Ajax, waar de bepalende spelers tijdens de winterstop hebben afgesproken samen het seizoen af te maken om kampioen te worden.
Voor PSV is er wel één lichtpuntje: als het aan de verdedigers ligt, vertrekken zij op korte termijn naar topclubs in Spanje, Duitsland en Engeland.
Sinterklaas (14 april)
Een sportpsycholoog had het van de week over Sinterklaasspanning. Dat moesten teams hebben: positieve spanning, zin hebben om te spelen, niet denken aan het resultaat. Ajax had dat wel, bij PSV sloop er angst in de ploeg, zei hij. En angst verlamt.
Je begrijpt meteen weer waarom psychologen nauwelijks voet aan de grond krijgen in het voetbal. Ze vertellen heus geen domme dingen, maar ze verpakken het zo belabberd. In hun drang om gewone-mensentaal te spreken maken ze er iets belachelijks van, dat alleen maar verkeerd begrepen kan worden.
Ze hadden het allemaal op televisie gezien, die voetballers, dat was te merken. En de effecten waren desastreus. Bij PSV-Ajax stonden er nu twee angstige teams in het veld, constateerde Frank de Boer. Bij Ajax waren ze prompt bang geworden dat de angst er ook bij hun in zou sluipen. Maar sneu was vooral Erik Pieters: die was zo druk met zijn herstel dat hij na de naam Sinterklaas niet meer had geluisterd. Even was ik bang dat hij zichzelf of zijn keeper weer iets zou aandoen na de vrije doorgang die bij Boerrigter bood. Hij hield zich in, waarschijnlijk uit angst dat hij in de zak mee zou moeten.
Ook op de andere velden ging het mis met de klok en de klepel: de verdedigers van Feyenoord, het hele elftal van Vitesse, Mike van der Hoorn van FC Utrecht. Allemaal gevalletjes van Sinterklaasspanning, in ieder geval in de zin dat ze even niet aan het resultaat dachten.
Druk (13 april)
Sprak Fred Rutten van de week eindelijk uit dat Vitesse zich had gemengd in de strijd om het kampioenschap, vergooide zijn ploeg prompt de kans daarop in de eerstvolgende wedstrijd bij degradatiekandidaat Roda JC. Na een voorsprong van 0-3. Hij kan zich ongetwijfeld wel voor de kop slaan nu, dat hij het hoofd van zijn spelers op hol gebracht heeft. Kampioen? Daar had bij Vitesse nou nog helemaal niemand aan gedacht. Lekker vrij voetballen, dat is wat ze deden. Komt de trainer daar ineens druk op leggen.
Dat had Rutten kunnen weten, als ervaringsdeskundige bij PSV. Het is waar zijn opvolger Advocaat ook al het hele jaar mee kampt: dat PSV kampioen moet worden. Als je wilt dat de stoppen doorslaan, moet je dat er flink inpeperen.
Nou ja, weer wat geleerd bij Vitesse. Volgend jaar beter, al is het dan zonder Bony en waarschijnlijk ook zonder Van Ginkel. Hoewel ik vrees voor het lerend vermogen van iemand als keeper Piet Velthuizen, die na de uitlatingen van Rutten stelde: ‘Eigenlijk zijn we zelfs de beste, als je alleen maar naar de onderlinge duels met topteams kijkt. Van iedereen wonnen we.’
Ja, Piet, dat is waar. Maar met zwaar puntverlies tegen de nummers 14 t/m 17 kun je met hetzelfde recht stellen dat Vitesse eigenlijk in aanmerking had moeten komen voor degradatie.
Bedenkelijk (12 april)
Iedereen heeft zijn voorspelling van de uitslag van PSV-Ajax paraat. Dat is onzin, want dit soort wedstrijden heeft een eigen dynamiek die van talloze kleinigheden afhankelijk is, maar het hoort erbij. Het is een onschuldig volksvermaak. Behalve als een voorspelling wordt gedaan door iemand met verstand van zaken, inside information en bovendien een mogelijk belang.
Zo iemand is Bert van Marwijk. Geeft op televisie blijk van een hoogwaardig tactisch inzicht, heeft als bondscoach met zowel Frank de Boer als Phillip Cocu gewerkt, staat nog altijd open voor een toekomstige klus en is schoonvader van de aanjager van alle agressie bij PSV. Sorry, van de voorbeeldige aanvoerder bedoel ik. Als Van Marwijk dan onomwonden stelt dat Ajax ‘onder normale omstandigheden’ wint en kampioen wordt, geeft dat op z’n minst stof tot nadenken.
Ontsnappingsmogelijkheden te over natuurlijk, want hij kan achteraf altijd uitleggen dat de omstandigheden verre van normaal waren. Zo rept hij al van een vijandbeeld bij PSV dat de onderlinge band versterkt. Maar Van Marwijk is bedreven genoeg om zich meer op de vlakte te houden. Dus het is ofwel een boodschap aan zijn schoonzoon dat die er beter een punt achter kan zetten, óf hij spoort hem aan om de boel nog eens flink op te hitsen.
In ieder geval kan Ajax een warm onthaal verwachten, waarbij de spelers zich vast kunnen klampen aan de woorden die trainer Paolo di Canio van Sunderland van de week sprak voor de wedstrijd tegen aartsrivaal Newcastle United: ‘Je wint liever voor het oog van 50.000 vijanden.’
Bestaansrecht (11 april)
Antonio Conte, de trainer van Juventus, heeft natuurlijk gelijk: Ajax bestaat niet meer. Er zijn nog een paar dwazen die denken dat Ajax met een verbeterde jeugdopleiding de Europese top weer kan bestormen, maar voordat het eerste heuveltje genomen is zijn alle talenten al weer weggekocht door de clubs bovenop de berg. En dan heeft Ajax nog niet eens te klagen, met die jeugdopleiding en de bereidheid van spelers om niet voortijdig of gratis de deur uit te wandelen.
Conte deed zijn uitspraak na de roemloze uitschakeling van Juventus in de Champions League door Bayern München. Tegen de budgetten van de ‘Europese supermachten’ valt niet op te voetballen, weet Conte. Hij concludeert dat het gedaan is met Juventus als topclub, en zelfs met het hele Italiaanse voetbal.
Welkom in de wereld van Mickey Mouse. We kunnen Conte geruststellen. Het Ajax dat hij kende bestaat niet meer, maar de club leeft als nooit tevoren. En het voetbal hier is nog nooit zo leuk geweest. Ajax, PSV, Feyenoord en Vitesse tonen hun bestaansrecht elk weekend nadrukkelijk aan, net als de clubs tegen wie ze punten verspelen.
De vraag is of die paar Spaanse, Duitse en Engelse topclubs dat ook doen als ze jaar na jaar alle prijzen onderling blijven verdelen. Dat kunnen ze uiteindelijk inderdaad net zo goed gaan doen in Qatar, zoals het gerucht ging. Maar dan bestaan ze in feite niet meer.
Messi (10 april)
Mooier had het niet in beeld gebracht kunnen worden. Jongetje snapte dat hij op het bankje naast het veld moest zitten omdat hij zich niet mocht forceren. Hij legde zich erbij neer, maar dan wilde hij wel vooraan zitten. En hij had de veters van zijn kicksen al vastgemaakt, want je kon niet weten.
Maar jongetje leed langs de kant. Hij leefde mee met zijn vriendjes en zag dat het niet goed ging. Ze misten hem. En hij wilde helpen. Uit onmacht zakte hij onderuit en strekte zijn beentjes voor zich uit. Maar aan het eind van de eerste helft lukte dat niet meer. Hij ging staan naast het bankje en strekte zijn spiertjes vast voorzichtig.
Na de rust mocht hij nog niet meedoen. Balen. Maar hij wilde niet vragen aan de trainer hoe lang hij nog moest wachten. Niet zeuren. Dat zou zo brutaal lijken.
Toen kwamen ze achter en mocht hij warmlopen. Hij sprintte van het bankje weg, was in een paar minuten klaar en mocht erin. Direct was het plezier ook bij zijn vriendjes terug. Dat het goed kwam met de wedstrijd, was niet meer dan logisch.
Zo’n jongetje wil elke club wel: niet alleen de beste, maar ook degene die als hoogste doel heeft om samen met zijn vriendjes te spelen. Natuurlijk heeft Real Ronaldo, Bayern Robben en PSG Zlatan. En, o ja, Vitesse heeft Bony. Maar alleen Barcelona heeft Messi.
Bonus (9 april)
Vooropgesteld, ik vind Borussia Dortmund geen onsympathieke club. Ik ben geen fan, maar er zijn wat mij betreft genoeg ploegen met arrogantere vedetten, excentriekere trainers en een poenigere uitstraling. En dat vervelende Duitse gebrul van de achternaam van doelpuntenmakers, dat hoort nou eenmaal bij de cultuur van het land, daar kan men bij de club ook niets aan doen. Geen probleem dus, niks mis met Dortmund.
Ik hou ook wel van een onverwachte afloop van een wedstrijd, zeker wanneer ik als neutrale toeschouwer zit te kijken. Alles beter dan dat het als een nachtkaars uitgaat. Je moet een beetje beloond worden als je bereid bent een wedstrijd tot de laatste seconde uit te zitten. En hoe groter de wanhoop tijdens de wedstrijd is geweest, hoe mooier de bevrijding, als die in die laatste seconde gestalte krijgt. Helemaal als die bevrijding vlak daarvoor nog volstrekt ongeloofwaardig is omdat er, gezien de gebeurtenissen eerder in de wedstrijd, zelfs twee keer een wonder voor nodig is.
Maar ondanks alles vind ik het sneuer voor Málaga dan leuk voor Borussia dat het dubbele wonder geschied is. Waarschijnlijk omdat Málaga toch de underdog was die absoluut niet voorbestemd was om te winnen. Mogelijk omdat Borussia hoe dan ook een Duitse club is, met een druktemaker als trainer, spelers met verongelijkte trekjes en een onredelijk fanatieke aanhang. En zeker omdat die ventjes in het veld dus gewoon even honderdduizend euro de man beurden als bonus voor dit winstpotje.
Interesse (8 april)
Erik Pieters doet niet mee tegen Ajax. Hij zou spelen met de beloften van PSV om voldoende wedstrijdfit te geraken voor zondag, maar ligt met griep in bed. Jammer. Het was mooi geweest als hij in de beslissende wedstrijd weer van de partij was geweest en ook nog eens iets voor PSV had kunnen betekenen.
Toch was er ook goed nieuws voor Pieters en PSV: Stoke City wil vijf miljoen voor hem neertellen om hem volgend jaar in de Premier League te laten voetballen. Je vraagt je af waar ze dan precies naar op zoek zijn, want zijn voetbalkwaliteiten zijn op z’n zachtst gezegd een beetje naar de achtergrond gedrongen. Maar je moet er toch van uitgaan dat ze hem daar echt wedstrijden willen laten spelen.
Wat hiermee in ieder geval is aangetoond, is dat je helemaal niet hoeft te spelen om een transfer naar Engeland te verdienen. Zolang je maar in het nieuws bent. Sterker nog, je kunt beter níet spelen en ondertussen flink amok maken. Dan ben je hoe dan ook een spraakmakende speler en daar houden die Engelsen van.
Hoe groot is het contrast met Woutje Brama van FC Twente, die bekend maakte zijn contract voorlopig niet te verlengen omdat hij hoopt op een aanbieding van een buitenlandse club van de zomer. Gelijk heeft hij, na de 225 wedstrijden in de Eredivisie die hij allemaal keurig uitgespeeld heeft. Maar ik moet het nog zien.
Doet toch iets fout, Wout, vrees ik.
Schrik (7 april)
Daar waren ze weer, de supporters van PSV, toen de spelers van de wedstrijd bij Willem II terugkeerden op De Herdgang. Dat moet de spelers de nodige schrik hebben bezorgd, want vorige week zijn ze daar door diezelfde supporters nogal ruw ter verantwoording geroepen. Bleek dat ze nu voor de verandering eens waren gekomen om samen de overwinning te vieren.
Ongetwijfeld een bijzondere ervaring. Net met behoorlijk veel moeite een magere 1-3 overwinning bij de nummer laatst geboekt, en dat dan met de supporters moeten vieren. Het zou je toch normaal gesproken moeite kosten daar geen cynisme in te zien. Maar de spelers besloten te genieten van het moment. Je weet maar nooit wat ze volgende week weer te wachten staat, als Ajax op bezoek is geweest.
Ola Toivonen doet er dan verstandig aan in ieder geval te scoren, want hij kan niet beweren zich grondig te hebben voorbereid op de ontmoeting. Op de vraag of hij op televisie naar de wedstrijd van half 5 zou gaan kijken, antwoordde hij: ‘Is het een wedstrijd van Ajax? Ik denk het niet. Ik ga naar de Zweedse competitie kijken.’
Dat zal in een kwaad geval zeker uitgelegd worden als een misplaatst gevoel van arrogantie. Zelf denk ik dat het eerder een uiting van haat is, waar gedragsdeskundigen wel pap van lusten. Schrik ik toch een beetje van.
Bony (6 april)
Mocht Vitesse kampioen worden, zoals drie jaar geleden door Jordania voorspeld, dan is het het kampioenschap van Bony. De andere spelers zijn natuurlijk niet slecht, maar alleen Bony is bijzonder. Goed beschouwd is het kopen van het kampioenschap dus heel goed mogelijk: het gaat erom dat je die ene speler koopt die het verschil maakt.
En het leuke is dat Bony niet eens goed hoeft te spelen, stelde trainer Rutten na afloop van de wedstrijd tegen NAC vast. ‘Hij raakt geen pepernoot, maar heeft wel de beslissende acties. Dat is nu eenmaal zijn kwaliteit. Het is ook de kunst voor de rest om dat te accepteren. Bovendien dwingt hij erg veel respect af bij de tegenstander. Barcelona heeft Messi, wij hebben Bony.’
Zo heeft Feyenoord Pellè, heeft PSV een stelletje lomperiken en heeft Ajax een groepje fijnbesnaarde jongetjes. Als Bony in januari niet in Afrika had gezeten, was Jordania’s voorspelling inmiddels al uitgekomen.
Keeper Ten Rouwelaar van NAC bevestigde het nog eens. ‘Bony maakt van een halve kans een doelpunt.’
Waaraan overigens toegevoegd moet worden dat Ten Rouwelaar nog een handje toestak: hij maakte zelfs van géén kans een doelpunt voor Vitesse. Tja, je kunt ook te veel onder de indruk zijn van Bony.
Titelstrijd (5 april)
Ronald Koeman wist het voor de wedstrijd van Feyenoord tegen VVV al: hij zet zijn geld op Ajax als grootste kandidaat voor het kampioenschap. ‘Zij spelen het beste van de concurrenten, het meest constant en geven weinig weg. PSV is onregelmatig en als dat blijft, gaat de ploeg het echt niet halen.’
Ajax-speler Viktor Fischer wist zijn woorden echter op waarde te schatten. ‘Dat is tactisch goed gedaan van hem. Dat zou ik ook zeggen als tegenstander.’
Want zo werkt het natuurlijk: tegenstanders en concurrenten zand in de ogen strooien, en ondertussen iedereen voorbij sluipen. Dat Feyenoord dat spel goed doorheeft, bleek ook tegen VVV. Het was niet om aan te zien, daar was iedereen het over eens. Maar de puntjes bleven in Rotterdam, stelde iedereen vervolgens vast. Nu de anderen weer.
Wie het nog niet begrepen heeft, is Willem II-keeper David Meul, die uitvoerig uitweidde over de mogelijkheid van een stunt tegen PSV, en daarna stelde: ‘We hopen dat PSV ons een beetje onderschat.’
Ja, dat kan je nou wel vergeten. PSV is nu dubbel getergd. Maar persoonlijk vlak ik, net als Fischer, ook Feyenoord nog helemaal niet uit, zeker nu zelfs Graziano Pellè de intelligente kampioensteksten van de trainers van Ajax en PSV gaat uitspreken: ‘We moeten gewoon nog zes wedstrijden winnen.’
Klacht (4 april)
Beetje kinderachtig dat Barcelona bij de UEFA een klacht heeft ingediend tegen de Duitse scheidsrechter Wolfgang Stark, die het duel tegen PSG leidde. Hij keurde een doelpunt van Ibrahimovic goed, hoewel die een meter buitenspel stond. Hij liet doorspelen terwijl er twee Catalaanse spelers geblesseerd in het eigen strafschopgebied lagen. En die spelers moesten na blessurebehandeling bovendien allebei het veld uit op het moment dat PSG, met dus twee spelers meer in het veld, een corner mocht nemen.
Natuurlijk heeft Barcelona gelijk. Het waren allemaal verkeerde beslissingen. Maar wat dan nog? Als alle verkeerde beslissingen aangevochten zouden gaan worden, zou zelfs Galatasaray in protest kunnen gaan tegen de nederlaag tegen Real Madrid. Tot twee keer toe werd de club een strafschop onthouden en aan één van de doelpunten van Real zat ook een flinke buitenspellucht.
Laat Barcelona nou maar gewoon zorgen dat het eens wat zorgvuldiger met de kansen omgaat. Want het antwoord dat ze van Platini mogen verwachten hanteert hij standaard bij iedere discussie: ‘Er worden amper fouten gemaakt en de scheidsrechters zien vrijwel alles wat er op het veld gebeurt.’
Met vriendelijke groet. En prettige wedstrijd.
Kuip (3 april)
Goed, het plan voor een nieuwe Kuip ligt er. Faciliteiten: een schuifdak en plek voor 63.000 toeschouwers, 6.300 business-seats en 90 business-units. Voordeel: als er niet gevoetbald wordt, kunnen er evenementen en zakelijke activiteiten georganiseerd worden. Nadeeltje: het stadion is te laat klaar om in aanmerking te komen voor wedstrijden op het EK 2020. Kosten: 313 miljoen euro. O ja, en of de gemeente Rotterdam even voor 160 miljoen euro garant wil staan bij de financiering.
Vraag een voetbalfan wat hij ervan vindt, en hij zal zeggen: beetje duur voor 10.000 extra tribuneplaatsen. Vraag het iemand die getroffen wordt door bezuinigingen en hij zal vraagtekens plaatsen bij de besteding van gemeenschapsgeld aan het project. En zwijg liever tegen leden van de Europese Commissie, want voor je het weet hebben ze het over ongeoorloofde staatssteun of stellen ze vragen bij de aanbesteding. Maar goed, de Mensen Met Visie willen het graag, dus presenteren ze het plan vol trots.
Saillant detail is dat het stadion moet verrijzen op Varkenoord. Waar de jeugd dan naartoe moet? Zul je zien dat die worden verbannen naar de oude Kuip, want die staat leeg. Spelen ze eindelijk in het stadion waar ze al die jaren van hebben gedroomd, blijkt het gras aan de overkant weer groener.
Failliet (2 april)
SC Veendam is alsnog failliet verklaard. Er was 675.000 euro nodig om het seizoen af te maken, maar inzamelingsacties brachten niet veel meer dan 200.000 euro op. Dat is triest, omdat er opnieuw een historische club uit het betaald voetbal verdwijnt. Bovendien hebben toch veel mensen met hun bijdrage laten zien de club een warm hart toe te dragen.
Maar het is ook raar. Want hoeveel geld is 675.000 euro nou in een wereld waar de topspelers in Nederland al gauw een miljoen per jaar verdienen en spelers worden aangekocht voor een veelvoud van dat bedrag? Een Eriksen doet een miljoen of twintig en voor een Maher wordt de helft daarvan verlangd. Tien tot twintig miljoen voor één goede speler, wat is dan ruim een half miljoen voor een hele club?
Natuurlijk is dat ontzettend veel geld voor al die mensen die hebben geprobeerd om Veendam te redden. En gelukkig prevaleert voor de meeste mensen een gift voor de slachtoffers in Syrië via giro 555 boven het voortbestaan van Veendam. Maar is er nou geen oud-speler van Veendam die de top heeft bereikt of op een andere manier zijn schaapjes op het droge heeft gekregen, en die for old times’ sake bereid is dat bedragje even op te hoesten?
In dat geval rest er maar één conclusie: Veendam heeft inderdaad elk bestaansrecht verloren.
Hulp (1 april)
De Champions Leaguewedstrijd tussen PSG en Barcelona werpt zijn schaduw vooruit. Om het nog een beetje spannend te maken heeft de UEFA de schorsing van Ibrahimovic zodanig teruggebracht dat hij gewoon mee kan doen.
Daarnaast hebben diverse experts zich opgeworpen als adviseur van de Franse club. Zo wist Salomon Kalou, ooit tegenstander van Barcelona met Chelsea, te melden dat het spel van Barcelona alleen ontregeld kan worden met countervoetbal. En José Mourinho heeft zelfs videobeelden opgestuurd waarop te zien is hoe Barcelona het best te bestrijden is. Hij heeft recht van spreken, Mourinho, want zijn Real Madrid verloor dit seizoen maar één van de zes wedstrijden van Barcelona.
Wat de beste strategie is hebben de nederlagen van Barcelona tegen Celtic en Milan overigens al lang aangetoond: terugtrekken op eigen helft, de ruimtes klein maken, zoveel mogelijk in de weg lopen en bij balbezit met een man of vijf razendsnel over de verdedigers heen denderen. Beetje overdreven dus, al die hulpvaardigheid. Tikje bedenkelijk ook om je te mengen in de strijd tussen twee andere clubs. Maar goed, afgunst is nou eenmaal grenzeloos en Barcelona kan wel wat uitdagingen gebruiken.
Wat ik alleen niet begrijp is waarom Mourinho zoveel moeite doet om PSG te helpen. Als hij zo goed weet hoe hij Barcelona moet verslaan, is het toch juist in zijn belang dat Real Madrid in de finale van de Champions League Barcelona als tegenstander treft?