Johnny Heitinga: Niet te passeren
Tussen jongen en man. Vroeg volwassen door tegenslag, maar nog altijd bedremmeld: ben ik het, die hier mag lopen? Op het schuwe af. Als op eieren. Slungelig. En toch vol bravoure: ik ben niets minder.
In de rug van de spits, de armen aan weerszijden, de schouders iets gekromd. Laat hem niet wegdraaien, want dan ben je gezien. Focus op zijn bewegingen. Laat je niet in slaap sussen. Blijf alert op elke aanzet. Bij een hoge bal net eerder springen, dan geef je hem geen kans. Maar dan wel blijven hangen en gaan voor de bal, anders ben je alsnog geklopt. Het gaat om een paar momenten, daarop word je beoordeeld.
Na een afgeslagen aanval de bal aan de voet. Het veld overzien. Eventjes dralen. Dan ineens die streep, met rechts, strak over veertig meter. Of zestig, geen punt. Exact op het voetje van Mitea of Pienaar. Of in de loop, nog mooier. Een korte blik naar de bank. Naar Krol en Koeman. Ja jongens, ik ook.
Naar wie moet het nu in Oranje? Naar Robben? Dat zou leuk zijn. Die kan er wat mee. En is ook jong, dat maakt het toch specialer. Of naar Andy. Goeie oefening voor volgend jaar bij Ajax?
Zelf speelt hij het liefst in het centrum. Maar ja, Stam, Cocu… De Boer? Zij staan er niet lang meer. Maar in Portugal nog wel. Of mag hij toch? Helaas niet met Nigel rechts naast hem. Nee, nog niet, maar spoedig wel.
Op rechts dan ten koste van Reiziger? Moet kunnen, toch? Goed, Michael is sneller en meer ervaren. Maar mist zijn trap. Harder? Nee, dat lijkt misschien zo, maar dat komt door zijn stijl. Nee zeg, hardheid heeft hij genoeg.
De pijn. Hij kan het nog voelen. Eindeloos lang duurden de maanden van revalidatie in Zeist. Gebroken neus, gebroken enkel, meniscus. Maar hij behield het vertrouwen, zelfs na de afgescheurde kruisband bij zijn come back. Het moest. Gesterkt door de beelden van Van Nistelrooij in Manchester. Kijk die eens. Waarom ik niet dan?
Ach jongens, hier ben ik. Wat kan me gebeuren? Wie pakt me dit af? Oké, het is andere koek dan Groningen, Utrecht of zelfs PSV. Zo’n Klose of Koller is zo geslepen. Je denkt dat je hem hebt en weg is ie. Al is het maar één keer. Maar mij maken ze niet gek. Ik heb al gewonnen door hier te zijn.
Op weg naar Portugal heet hij nog Johnny. Bij terugkomst zal het John zijn. De Stam van de ploeg in Zuid-Afrika, 2010.